Het Rotterdamse oud-PvdA-raadslid Mohammed Talbi werkt achter de schermen aan een moslimpartij. Hij heeft Abou Jahjah uitgenodigd om hierover van gedachten te wisselen. Dat zal tijd worden. Groot nieuws! Abou Jahjah komt naar Nederland! De Belg van Libanese komaf, oprichter van de Arabisch-Europese Liga, zoekt voor komende week een slaapplaats in Rotterdam. Talbi is uitgekeken op zijn oude partij.
Hij weet dat zo’n veertig procent van de PvdA-stemmen in Rotterdam van allochtonen komen, maar hij ziet dat de partij veel te weinig doet voor die grote groep. Uit angst uiteraard dat de resterende zestig procent overloopt naar een club als Leefbaar. Dan maar de Alleingang, moet Talbi hebben gedacht.
Toen hij zeven jaar geleden in de Raad kwam, klaagde hij (in het AD, juni 2006) dat de Rotterdamse College vooral had ‘geïnvesteerd in het creëren van een kloof tussen burgers.’ Het nieuwe College zou die kloof moeten dichten. En ziet, dezelfde man wil nu een activistische moslimpartij. Hij wil een islamitisch vuistje maken. Eerst in Rotterdam, daarna in Nederland. Een prima idee.
En met zijn oproep aan Abou Jahjah heeft hij publiciteit ook gelijk in de roos geschoten. Abou Jahjahs AEL is allang ter ziele, maar hij bleef de lieveling van de media dankzij zijn intelligente, vlijmscherpe uitspraken. Abou weet hoe je aandacht moet trekken. Ten tijde van de Irak-oorlog kreeg hij iedereen op de kast met zijn uitspraak: ‘Elke dode Amerikaanse, Britse of Nederlandse soldaat beschouw ik als een overwinning’. Veel aandacht trok hij ook met de snedige opmerking dat als autochtonen zich niet kunnen aanpassen aan ‘de multiculturele realiteit’, ze het land (hij bedoelde België) maar beter konden verlaten: ‘Wie het hier niet bevalt, moet maar weggaan.’
Zo’n omkering schiet velen in het verkeerde keelgat. Maar ze legt uiteraard de vinger precies op de zere plek. Allochtonen zijn hier thuis. En ze hebben recht op hun eigen manier van leven. Wie daar moeite mee heeft, hoort inderdaad niet thuis in de westerse samenleving. Want onze vrijheid is ook hún vrijheid. Het was een uiterst onwelkom geluid. En omdat hij zo’n beetje de enige moslim was die een grote bek durft op te zetten, was hij daarna een gemakkelijk doelwit. Hij werd afgedaan als een eenling, een gestoorde, een verbale terrorist. Luisteren was niet nodig; Justitie zou wel raad weten met zo’n oproerkraaier. De man verdient verdient beter. Hij verdient een achterban. Want met verschuilen bereik je niks. Niemand niet. Moslims niet, én alle andere Nederlanders ook niet.
Zolang moslims braaf meelopen achter de traditionele politieke vlaggen, zich vermommen als liberaal of socialist, zal er nooit iets fundamenteels veranderen. Moslims moeten als groep gehoord worden. Dat zijn we van andere religies ook gewend. Nee, ze hoeven niet allemaal op die partij te stemmen. Dat zullen ze ook zeker niet doen. En nee, een moslimpartij is niet eng. Niet enger dan de SGP. En als zo’n partij aanslaat, en een magneet wordt voor goed gebekte moslims (Abou, hou je behoefte aan media-aandacht onder controle!), dan krijgt de Nederlandse samenleving eindelijk iets waar al zo ongelofelijk lang dringend behoefte aan bestaat: een islamitisch geluid. Oftewel, één loket waar iedereen zijn grieven over moslims (terecht of onterecht) kwijt kan. En waar diezelfde klagers die jarenlang hun heerlijke gang konden gaan zonder bang te hoeven zijn dat iemand iets terug zou schreeuwen, ineens op een intelligente manier van repliek worden voorzien. Want als er één reden is waarom de angst voor de islam, en de haat jegens de islam, in ons land zo welig heeft kunnen tieren, dan is het wel omdat angsthazen en haatzaaiers nooit lik op stuk kregen. Omdat er nooit sprake is geweest van een dialoog over de islam.
De Nederlandse moslims zijn hier ernstig in gebreke gebleven – dat mogen we ze met een gerust hart verwijten. Het ging jarenlang óver hen, en zónder hen. Ze maakten onderling ruzie, een deel cultiveerde het gevoel dat ze nooit geaccepteerd zouden worden, en weer anderen hoopten stilletjes dat de overheid, of de PvdA, voor hen de kooltjes uit het vuur zou halen. Maar zo werkt het niet. Zelfs hier niet. Moslims moeten gewoon leren om georganiseerd te knokken voor hun rechten. Respect krijg je niet gratis, dat moet je verdienen. En de domme anti-islam-mentaliteit verdient een adequate repliek.
Laat die moslimpartij er alsjeblieft snel komen. We hebben hem dringend nodig.
