Het ‘argument’ dat moslims de nieuwe joden zijn, is als een koortslip. Een onsmakelijk virus dat onuitroeibaar is en telkens na een korte sluimerperiode zijn etterende kop weer opsteekt. Islamofobie zal leiden tot deportaties, geweld en erger!
Om te beginnen is islam een ideologie. Moslims zijn geen volk; als ik wil, ben ik morgen moslim. Joods-zijn ligt wat ingewikkelder: joden zijn een volk, er zijn seculiere joden, maar er zijn ook religieus-praktiserende joden die zich bekeerd hebben tot het jodendom en niet door geboorte tot het joodse volk behoren. Dus daar gaan we al: ras, sekse, geaardheid: je wordt ermee geboren, je kan er geen afstand van doen en je kiest er niet voor. Islamofobie bestaat niet en is als concept al helemaal niet op één hoop te vegen met antisemitisme. Het is prima mogelijk om een hekel te hebben aan islam, en toch ‘de moslims’ als groep niet te veroordelen maar iedere moslim individueel op zijn of haar daden te beoordelen. Net zoals het mogelijk is om een afkeer te hebben van het joodse geloof, dat is wat anders dan antisemitisme- een afkeer van ‘de joden’.
Je kunt je afvragen wat iemand bezielt om zich bij zo’n afschuwelijke ideologie als de islam aan te sluiten, trouwens. Ik ken vredelievende, democratische moslims die net zo veel van vrijheid en gelijkwaardigheid houden als u en ik. Maar die hebben er een dagtaak aan om de dagelijkse waslijst van islamitische ellende die via het nieuws tot ons komt, zo te spinnen en te draaien dat het niets met hun geloof te maken zou hebben. Een onbegonnen taak, een onhoudbaar standpunt en een werkelijk verstandig mens verdedigt het onverdedigbare niet. Maar gelukkig is daar de slachtofferrol: de houding in West-Europa jegens moslims is hetzelfde als die jegens de joden in de jaren dertig en veertig van de vorige eeuw.
De grootste influx van moslims in Nederland in de moderne tijd, is die van de arbeidsmigratie. Turken en Marokkanen kwamen hier om te werken. Zij kregen hier alle ruimte om hun geloof te belijden, en na de gezinshereniging kregen zij, en hun vrouwen en kinderen, onderwijs, zorg, uitkeringen, huizen, banen, en dezelfde rechten als ieder ander, ook om bijvoorbeeld gebedshuizen op te richten. Sterker nog: er gingen bakken subsidie naar allerlei moslimclubs. Moslims werden vooral aangespoord moslim te zijn en te blijven.
Ik zie hoe de vergelijking met Seyss Inquart zich opdringt, ja.
Wat we nu zien is toegenomen intolerantie tegen joden en homoseksuelen in wijken waar veel moslims wonen. Joden kunnen in veel Nederlandse wijken niet meer herkenbaar als jood over straat, homostellen worden weggepest, hand in hand lopen doen zij al jaren niet meer, joodse instellingen worden permanent beveiligd.
Precies zoals in de jaren dertig, toch, toen opgeschoten ettertjes die Mordechai, Abraham en Schlomo heetten, zich schuldig maakten aan grootschalige straatterreur, overvallen, bende-oorlogen, seksuele intimidatie? Toen haatrabbijnen uit het buitenland kwamen om in synagogen de joodse jeugd te vergiftigen met anti-westerse praatjes, en ze overhaalden tot gewelddadige verspreiding van hun geloof? Toen overal in Europa bloedige aanslagen op onschuldige opiniemakers, cartoonisten, en willekeurige burgers plaatsvonden? Toen de hele wereld zuchtte onder joodse dreiging en expansiedrift?
Oh nee wacht.
Jihadisten die terugkeren uit Syrië worden beter behandeld dan de joden die na 1945 terugkeerden uit de kampen. De joodse vluchtelingen in de jaren dertig werden op onmenselijke wijze tegengehouden, wij zetten de deuren wijd open voor een brisante mix van oorlogsvluchtelingen, gelukzoekers en extremisten. Die worden gevoed, gehuisvest, gekleed en zullen niet of nauwelijks uitzetbaar blijken. De verhalen van homoseksuelen en christenen uit AZC’s zijn huiveringwekkend. Kennelijk kunnen de ‘nieuwe joden’ tijd en moeite investeren in het onmiddellijk vestigen van een straffe religieuze sociale controle, ondanks hun vermeend penibele positie. Dankzij de ‘nieuwe joden’ zitten homoseksuelen in aparte kampen. Heel vreemd maar hier dringt zich toch echt een andere historische parallel op.
Ja maar de brandbommen tegen moskeeën dan, en het ingooien van ruiten bij vluchtelingen, en de varkenskoppen op AZC-locaties? Kristallnacht all over again! Toch? Nee. Zulke daden zijn volstrekt verwerpelijk, en ja, het doet in uitvoering inderdaad denken aan anti-joods geweld in de vorige eeuw. Maar die overeenkomst maakt moslims niet tot ‘de nieuwe joden’, noch maakt het islamkritiek tot de motor achter zulke wandaden. Een gelijkaardige uitkomst (het gebruik van geweld) maakt nog niet dat een situatie verder ook vergelijkbaar is. En, ik kan dit niet genoeg benadrukken, hoe rot de islam ook is, men bestrijdt een slecht idee met kritiek, spot en betere ideeën, en nooit met stokken, stenen en geweld. Anders zijn wij geen haar beter dan extremistische moslims of, inderdaad, nazi’s.
Er is geen hetze tegen islam, islam heeft helemaal geen hetze nodig om door velen uitgekotst te worden. Als vele moslims zich misdragen en zich beroepen op hun geloof (en dat doen zij zodanig dat ze een theologisch loepzuiver argument voor geweld hebben volgens de regels van koran en hadith) dan ligt het aan zulke moslims en aan de islam dat men niet bijster positief staat tegenover islam, en niet aan beeldvorming, hetze en propaganda zoals die destijds tegen de joden werd ingezet om hen tot zondebok te maken.
Er is geen jood die in de aanloop naar de tweede wereldoorlog de zin ‘dit heeft NIETS met het jodendom te maken’ heeft moeten uitspreken in een verwijzing naar de zoveelste uit naam van het jodendom, door joodse extremisten gepleegde bloedige aanslag. Als we ons dan toch willen bezondigen aan historische vergelijkingen, dan zie ik eerder een andere parallel. Die tussen de islamitische expansiedrift en haar intrinsieke neiging tot totalitarisme en geweld enerzijds en de bezetter die hier de ‘oude’ joden kwam verdelgen anderzijds.
Voordat mensen zich tot ‘de nieuwe joden’ gaan uitroepen, doen zij er goed aan om er eerst eens voor te zorgen dat de ‘oude’ joden niets te vrezen hebben van hun geloof en geloofsgenoten. Tot die (zelf)kritiek mogelijk is zonder dat het mensen de kop kost, is die hele vergelijking, in goed Jiddisj, een gotspe.
