En weer is een van onze buurlanden doelwit en slachtoffer van een terroristische aanslag. Na Parijs, Brussel, Nice en Berlijn was op 22 maart Londen aan de beurt met tot nu toe vier doden, waaronder een van de daders, en 20 deels zwaargewonden. Het was op de dag af een jaar geleden dat er in Brussel 32 slachtoffers vielen bij aanslagen op het vliegveld Zaventem en het metrostation Maalbeek.
Sinds Europa geteisterd wordt door moslimterrorisme was het wachten op een aanslag in Nederland. Immers, Nederland was actief in de strijd tegen ISIS en een van de felste bestrijders van de Islam in Europa is een Nederlander: Geert Wilders. Het eerste en hopelijk tot nu toe laatste slachtoffer van moslimterrorisme was Theo van Gogh die op 2 november 2004 op brute wijze werd vermoord door Mohammed Bouyeri.
In 2004 was er nog geen sprake van de terreurgroep ISIS. Wél was in 2003 Amerika onder valse voorwendselen Irak binnengevallen en werd de terreurgroep Al Qaida opgejaagd, de daders van de aanslagen op de Twin Towers op 9 september 2001. De moord op Theo van Gogh had daar weinig mee te maken. Van Gogh was geen lieverdje en godslastering was een van zijn favoriete hobby’s. Zowel joden, moslims en christenen moesten het regelmatig ontgelden. Ook op het gebied van racisme balanceerde hij op het randje.
Volgens de dader was Van Gogh’s film Submission, met de tekst van Hirsi Ali, de directe aanleiding van de moord. Heeft van Gogh daarmee de dood over zichzelf afgeroepen? Natuurlijk niet, maar een link naar de bronnen van het moslimterrorisme, Al Quaida en ISIS, kan niet gelegd worden. Officieel bestaat ISIS sinds 2006 en het kalifaat werd in 2014 gesticht, met als gevolg een orgie van brute moorden en aanslagen in Europa en het Midden-Oosten. De moord op Theo van Gogh was een lokale aangelegenheid gevoed door fundamentalistische denkbeelden van een geradicaliseerde Nederlandse poldermoslim.
De vraag die zo langzamerhand oprijst is: wat heeft of doet Nederland anders dan de landen die wél door terreuraanslagen getroffen zijn. Om het nog maar eens te herhalen: sinds 2004 heeft er in Nederland géén terroristische aanslag meer plaats gevonden, terwijl in die afgelopen dertien jaar het moslimterrorisme in de ons omringende landen dood en verderf hebben gezaaid. In Nederland leven 1 miljoen moslims, dat is 5,9 procent van de bevolking. In de omringende landen variëren die cijfers tussen de 6 en 7,5 procent (Frankrijk). Zoveel ontwijken die cijfers elkaar niet. De grootte van de moslim populaties is, voor wat betreft terroristische aanslagen, dus geen factor van betekenis.
Dat Nederland tot nu toe de terroristische dans ontsprongen is kan drie oorzaken hebben. 1. Puur geluk. 2. Zeer goed werkende veiligheidsdiensten. 3. Sociale cohesie.
Van die drie lijkt de factor geluk de minst aannemelijke. Dertien jaar geluk hebben is onwaarschijnlijk, dus die mogelijkheid schrappen we. Goed werkende veiligheidsdiensten dan. Daar valt veel voor te zeggen. Onze veiligheidsdiensten moeten wel haast een nauwkeurig beeld hebben van wat er in de Nederlandse moslimwereld leeft. Hoeveel aanslagen hierdoor voorkomen zijn wordt niet bekend gemaakt, maar dat onze veiligheidsdiensten een cruciale rol spelen in de bestrijding van terreur kan niet ontkend worden.
De laatste en mogelijk meest delicate oorzaak. Sociale cohesie. Ondanks alle onvrede over de gebrekkige integratie van moslims lijkt Nederland een uitzondering te zijn voor wat betreft moslimterrorisme. Binnen de moslimgemeenschap heerst van nature een grote sociale controle. Een moslimterrorist heeft een achterban nodig die hem steunt of die hem op zijn minst dekt. Binnen moslimgemeenschappen weet men van elkaar wie naar fundamentalistische ontsporing neigt en wie niet. Het feit dat Nederland al 13 jaar gevrijwaard is van aanslagen zegt iets over die moslimgemeenschap en die moslimgemeenschap zegt iets over Nederland. Ondanks de rechts-liberale tijdgeest, waarin wij elkaar uitputtend de maat blijven nemen, is Nederland een land met een open samenleving. Die open samenleving kan zelfs een dwingend karakter krijgen zoals ik in mijn column “Islamisering? De islam heeft in Nederland geen toekomst” al eerder aangaf. Op die open samenleving mag Nederland best trots op zijn.
Ook Geert Wilders en zijn aanhang hebben een cruciale rol van betekenis gespeeld. Mijn favoriete club is het niet, maar Wilders heeft de gevaren van de Islam consistent aan de kaak gesteld. En of het nou om electorale redenen is of niet, de andere politieke partijen zijn een behoorlijk stuk naar Wilders en zijn denkbeelden opgeschoven, al zullen ze dat niet graag toegeven. Deze breed gedragen kritische houding van de autochtone Nederlandse bevolking jegens de Islam en haar aanhangers is de moslimgemeenschap niet ontgaan. Ze hebben begrepen waar de grenzen van segregatie liggen en wat hun belangen in Nederland zijn. Ook moslims weten waar hun uiteindelijke belangen liggen.
Mogen we ons nu zelf op de borst kloppen dat we vooralsnog in een veilig Nederland wonen? Ja en nee, maar ondanks ons nationale gejeremieer zouden we ook eens onze zegeningen mogen tellen.
