Verdrietig nieuws. Naar verluidt trekt Microsoft de stekker uit de Windows Live Messenger, beter bekend als MSN. Het Amerikaanse softwarebedrijf gaat MSN integreren in Skype dat vorig jaar voor 8,5 miljard dollar gekocht werd. Weemoedig dacht ik aan de verloren uren die ik onder schraal licht chattend op mijn slaapkamertje doorbracht.
Social media avant la lettre
MSN is de hoofdschuldige dat ik nu als jongvolwassene elke woensdagavond Duitse naamvallen zit te leren. Gedurende mijn puberteit was ik namelijk meer geïnteresseerd in chatregels dan in grammaticaregels. Aangezien de levensduur van communicatieplatforms ongeveer gelijk is aan een middelbare schooltijd, zal ik voor de jonge lezers uitleggen wat MSN was.
MSN is een soort social media, al bestond de term ‘social media’ toen nog niet. Wij spraken van MSN’en, een werkwoord dat in 2005 werd opgenomen in de Van Dale. Social media was nog geen apenrots. Je had geen openbaar profiel waar iedereen op kon kijken. Je coolheid werd dus niet gemeten aan het aantal volgers of vrienden.
Netwerken
Het was een soort WhatsApp, maar dan niet mobiel. Net als bij WhatsApp kon je gesprekken voeren met je vrienden en meisjes waar je verliefd op was. Je kon ook, gelijk WhatsApp, mensen uit diverse kringen bij elkaar gooien in een gesprek. Als 15-jarige deed ik niets liever dan mensen bij elkaar brengen. Overigens ben ik daar op mijn zeventiende weer mee gestopt nadat ik in een grand café ooit een beeldschoon meisje met stoel en al meesleepte naar mijn gesprekstafel. Tand door de lip en een bekrabde wang waren mijn deel.
Standaardzinnetje
Een andere overeenkomst met WhatsApp is dat mensen een statusupdate aan hun naam konden toevoegen. Bij WhatsApp komt men in de regel niet verder dan het quasi-enthousiaste standaardzinnetje “Hey there! I am using WhatsApp”. Een enkeling veinst een druk, dus belangrijk, bestaan met “busy” of – nog erger – “urgent calls only”. Denken die mensen werkelijk dat ik voor ieder telefoontje hun WhatsApp-status ga checken? Nee, op MSN waren we creatiever!
Holle frase
Mensen kozen tenminste hun eigen Engelstalige holle frase achter hun voornaam. “If love is a crime I would always be in jail” of “You know I love you, You know I care, Whenever you need me I will be there!” Sommige dames vochten hun vetes uit via hun namen. “JuLiA Izzz EeN StoMMe BiAtcH! @#@*(& KutWijFF Ik haat je 4-evah”. Anderen toonden hun afhankelijkheid “HeT MaAkT MiJ GeEn F*cK Uit WaT IeDEReeN DenKT, Ik Ga lEkkuR Mn EiGuH WeG”. Ja, MSN-meisjes hartje hoofdletters. Nog meer dan Duitsers.
Een enkeling was grappiger en voegde “Talent is als juni, het verschil tussen mei en juli” achter zijn naam. Weer een ander sprak zijn liefde uit voor het langebaanschaatsen. “Fock the player, love the stayer”. Zelf ging ik voor een zinsnede uit een boek van Herman Brusselmans. “Domheid is moeder aller zonden. Alle andere zonden en ondeugden zijn het gevolg van domheid”. Stond best slim, dacht ik.
Sexbomb_4ever
Niet alleen de MSN-namen waren goed, mensen hadden ook nog eens fantastische e-mailadressen gekoppeld aan hun MSN-account. Een oud-klasgenoot voorzag haar paaldanshobby al op twaalfjarige leeftijd toen ze het e-mailadres [email protected] registreerde. Ik heb even getwijfeld om haar te koppelen aan [email protected].
Mijn eerste vriendinnetje heette een ‘Jungle Queen’ te zijn. Een opmerkelijke keuze van iemand die bij het zien van een spin of mijn moeders Maltezer in de gordijnen vloog. Mogelijk heeft onwetendheid over het leefgebied van de door haar geliefde panterprint het mailadres bepaald.
Ijdele hoop
Herinneringen aan oude liefdes en vergooide nachten deden mij verlangen naar MSN. Vooral vurig hopend dat mijn Jungle Queen van weleer, inmiddels moeder van twee bloedjes, online zou zijn. Hoe zou het met haar zijn? Ze heeft geen Facebook en Twittert niet. MSN dan maar?
IJdele hoop. Mijn MSN bleek niets anders dan een verdorde erfenis van mijn puberteit. Iedereen was weg, slechts twee mensen waren nog online. Ze reageerden niet. Ik klikte op ‘schermnaam’ en tikte “The challenge of modernity is to live without illusions and without becoming desillusioned.” Zo is het maar net. Toch?
Tim schrijft iedere donderdag een column over social media.
