Een bron is géén bron, behalve als het Ruud Lubbers is. Nieuwsuur liet gisteravond de oud-premier een valse roddel verspreiden die niet zou misstaan aan de desk bij Albert. Lubbers beweerde dat prinses Juliana bij hem had geïnformeerd of hij Prins Pils geschikt achtte voor de troon. Schitterende anekdote natuurlijk, alleen zeer moeilijk te verifiëren, aangezien Juliana al een tijdje dood is.
IJdelheid
Als kijker blijf je dan toch achter met een onbevredigd gevoel. Zou het waar zijn? Of heeft Lubbers andere bedoelingen met zijn opmerking?
Mariëlle Tweebeeke had geen zin in de wedervraag, want wist dondersgoed dat deze ene quote genoeg was voor voorpaginanieuws. Doorvragen zou misschien wel iets veel primitievers blootleggen, namelijk: de ongekende ijdelheid van een ex-premier.
‘Vrind Ballin’
Bij een recente uitzending van Buitenhof kreeg Lubbers ook al de gelegenheid om een ongecheckt verhaal te vertellen waarmee hij zichzelf kon katapulteren tot onmisbare elder statesman.
De kwestie draaide toen om de vraag of kritische CDA-ers genoeg tijd hadden gekregen om bezwaar aan te tekenen tegen een kabinet met PVV-gedoogsteun. Verhagen – een voorstander – beweerde dat hij de criticaster tijd had gegeven, maar Lubbers, die het kabinet als informateur nota bene zelf had aangeraden, onthulde dat Verhagen zijn partijgenoten Ab Klink en vooral ‘vrind’ Hirsch Ballin voor een fait accompli had gesteld.
Hakken
Hop, daar blonk de dolk weer, die hij nu in de rug plantte van de vertrekkende Verhagen.
Toen presentator Marcia Luyten eindelijk doorhad wat voor streek Lubbers flikte, sprak hij zalvend: ‘Ach, laten we niet onze tijd verdoen met het verleden.’ Dat was opmerkelijk, aangezien Lubbers in eigen persoon net een minutenlang exposé had gegeven over hoe hij de PVV buiten de regering had willen houden, maar dat Verhagen alles had doorgedrukt.
Vuile Jezuïet
Dus, ook op deze nieuwe onthulling had Nieuwsuur best even in mogen hakken. Tweebeeke had kunnen zeggen: ‘Nu doet u het weer, meneer Lubbers. Nu zit u weer te stoken, en niemand kan het checken.’ Vervolgens had de anchor moeten opstaan en moeten zeggen: ‘En nu opgesodemieterd, vuile Jezuïet.’
Maar dat deed ze niet, ze knikte met een blik alsof Lubbers net de Derde Wereldoorlog had afgekondigd. Als Albert Verlinde dergelijke schijnheilige koppen trekt is dat nog koddig, wanneer Mariëlle Tweebeeke dat doet, is dat ronduit pathetisch.
