Het breken van verkiezingsbeloften behoort tot de grote doodzonden die politieke partijen kunnen maken. Wie herinnert zich niet de legendarische 1000 euro belofte van VVD-leider Mark Rutte in 2012 en het laten vallen van het AOW breekpunt van Geert Wilders (PVV) nog geen drie uur na de verkiezingsuitslag in 2010.
Nu blijkt uit een onderzoek van een commissie van hoogleraren, die in opdracht van de Nederlandse Orde van Advocaten dertien partijprogramma’s heeft doorgelicht op hun gevolgen voor de rechtsstaat, dat in bijna de helft van de verkiezingsprogramma’s voorstellen staan die lijnrecht ingaan tegen de huidige Grondwet en de rechtsstaat alsmede het internationaal recht en internationale verdragen.
Vooral in de verkiezingsprogramma’s van de PVV en VVD staan voorstellen die in strijd zijn met internationale verdragen, afbreuk doen aan de rechtsstaat of botsen met de huidige Nederlandse regels. De PVV wil geen immigranten uit islamitische landen meer toelaten en de VVD bepleit om Nederlanders die zich aansluiten bij een terroristische organisatie eventueel stateloos te maken en VNL heeft het plan om criminelen met een dubbele nationaliteit te denaturaliseren. Maar ook het CDA voorstel om buitenlandse financiering van moskeeën te verbieden strookt niet met het internationale recht.
Als kiezer en TPO-lezer zult u het waarschijnlijk volledig eens zijn met die standpunten, maar iets willen is nog iets heel anders dan het krijgen. Je vraagt je af waar de expertise van politieke partijen is als het gaat om de checks and balances van hun partijprogramma. Of is het zo dat alles uit de kast gehaald mag worden om de kiezer maar te behagen om op de partij te stemmen? En dat wanneer de stemmen na de verkiezingen geteld zijn er een lange neus naar de kiezer getrokken wordt. De verkiezingen zijn dan niet meer dan een toneelstukje. Politieke partijen zijn dan te kwader trouw bezig. Dat is zeer laakbaar en zou strafbaar moeten zijn.
Of je het nu geheel of gedeeltelijk eens of oneens bent met de verkiezingsbeloften van je favoriete partij, het grote punt is dat politieke partijen verkiezingsbeloften doen waarvan ze eigenlijk heel goed weten dat die uiteindelijk niet uitvoerbaar blijken te zijn.
Kiezers worden dus gelokt met mooie beloften die appelleren aan het eigen gevoel of mening, maar die in de praktijk niets waard blijken te zijn. Dat er partijen zijn die fraaie beloftes doen, maar die vervolgens niet willen verantwoorden hoe ze dat gaan betalen omdat ze hun verkiezingsprogramma niet laten doorrekenen door het CPB, is tot daaraan toe. Erger is het plegen van kiezersbedrog nog vóórdat de verkiezingen plaats vinden. De kiezer wordt in feite een rad voor de ogen gedraaid.
Het feit dat gerespecteerde politieke partijen willens en wetens zich van deze praktijken bedienen geeft aan hoe diep de politiek gezonken is. Wie verbaast zich er dan nog over dat het vertrouwen van de burger in de politiek volledig verdwenen is.
