De feestdagen zijn eigenlijk alleen leuk als je niet grote kopzorgen hebt. Neem het verhaal van Victor Angelier. Hij kreeg eerder dit jaar acute leukemie en moet zich ook nog eens druk maken om geneuzel met verzekeraars. Victor was in Zweden bij zijn vriendin op bezoek toen hij ziek werd en naar het ziekenhuis moest. Het bleek te gaan om acute leukemie en de behandeling moest snel worden gestart om überhaupt de jaarwisseling nog te halen. Met een reisverzekering en een zorgpolis op zak moest dat wel goed gaan.
Verzekeraar Univé dekt de Zweedse initiële behandeling. Daarna kwam het moment van terug gaan naar Nederland waar hij verdere behandeling kon ondergaan en zijn broer beenmerg kon doneren. Maar het repatriëren naar Nederland dekt Univé niet, omdat dit niet onder het basispakket valt. Daarvoor moest dan de reisverzekering worden aangesproken.
Maar ook ABN AMRO dekt dit niet. De polis staat namelijk op naam van de vriendin en die woont in Zweden. Dat zij partnerdekking heeft betaald, mocht niet baten. Maar Victor woont nog altijd in Nederland. Hij was bezig om in 2014 te emigreren, maar zover was hij dus nog niet.
Onderling overleg tussen verzekeraars vindt niet plaats en dus moet Victor alles zelf regelen. Uiteindelijk volgt een lange ambulance-rit Zweden-Nederland van 7.800 euro op eigen kosten (vliegen was voor hem echt te duur).
Natuurlijk had Victor moeten beter lezen in de kleine lettertjes van de polissen, maar dit verzin je niet. Als hij dus elders in de wereld was geweest dan had hij de reis niet kunnen betalen en was als gevolg daarvan inmiddels overleden geweest. Het is bizar dat je wel de behandeling krijgt, maar niet het noodzakelijke vervoer dat in dit geval met de ziekte meekomt.
Mijn schrikbeeld hierbij is dat we langzaam een soort Amerikaans zorgsysteem krijgen, waarbij de kleinste fout of de net iets andere situatie niet meer tot zorg leidt. In de VS is het niet ongebruikelijk dat behandelingen, zoals bij kanker, te duur worden bevonden, geaccepteerde zorg toch als experimenteel wordt bestempeld of cruciale onderdelen niet onder een polis vallen.
Sinds ik de film Sicko heb gezien, is dat iets waar ik hoop dat wij als beschaafd land ver van blijven. Want de stap naar bonussen voor artsen die een claim afwijzen, het rekken van procedures of onredelijke kleine lettertjes kunnen dan echt mensenlevens kosten. We zijn daar gelukkig nog lang niet aangeland en ik hoop dat dat zo blijft.
Ondertussen krijgt Victor een goede kerst. Dinsdag mocht hij het Radboud verlaten om bij te komen van de reeks behandelingen die hij heeft gehad. In januari doneert zijn broer beenmerg en daarmee is de hoop dat de genezing goed doorzet. Ook ABN AMRO helpt een beetje mee, want na vragen van ThePostOnline ontstond er overleg tussen Victor en de verzekeraar.
Bij ABN AMRO snappen ze nu wel dat hij in Nederland woont. Als hij een uittreksel uit de GBA opstuurt en met tickets aantoont tussen Nederland en Zweden te hebben gependeld dan volgt er zeer waarschijnlijk toch een vergoeding van de ambulance-rit vanuit Zweden. Dat betekent dat een geplande benefiet niet door hoeft te gaan. Toch wat minder kopzorgen bij het kerstdiner, waarvan er wat mij betreft voor Victor nog veel mogen volgen. Fijne feestdagen!
