Lastige vraag waar elke opvoeder mee worstelt als hun kind de kleuterleeftijd bereikt: waar is de hel, en hoe leg je dat een beetje age appropriate uit aan koters? Ik kan mij herinneren dat ik destijds het concept ‘hel’ schaamteloos in mijn voordeel aansmeerde aan mijn kroost, zeg maar zoals religieuze machthebbers de hel ooit verzonnen hebben: doe wat ik zeg, anders is het eeuwige verdoemenis, tijdloos lijden en altijd onder elke nagel een ontstekende splinter, onwetende!
Dat werkte ongeveer tot het moment dat ze ook hun geloof in Sinterklaas verloren, want kinderen (mits een béétje schrander) hebben de akelige eigenschap zich al spoedig geen knollen meer voor citroenen te laten verkopen aangaande metafysische sprookjes. Religie is dan ook voor de dommen, want zo kwam ik op dit vraagstuk. (Uiteraard heb ik nimmer getracht mijn bloedjes zulke onzin wijs te maken.) Het geval: een bevindelijke opvoeder schakelde de gereformeerde vragenrubriek Refoweb in om informatie in te winnen omtrent het indoctrineren van het nageslacht. Hoe leg je aan een vierjarige uit waar de hel is?
Mevrouw Nellie van Dooijeweert-van der Slikke, de Refoweb-zielenherder van dienst, stelt dat de ouder beter de nadruk kan leggen op de liefde van Jezus, en de allerkleinsten de morbide emotionele chantage van de hel nog even moet besparen. Toch fideel van de gereformeerde droogschoot.
Soms kan dat echter niet, en komt de hel gewoon naar de kleuter toe. Weinig Syrische kinderen zullen zich afvragen waar de hel precies is, zij hoeven maar uit het raam te kijken en voila. Daar zal je het hebben, eeuwig vuur, uitzichtloos lijden en bebaarde duivels die mensen in de vlammen laten creperen.
We hebben een nieuwe symboolkoter trouwens he? Aylan Kurdi was wel zo’n beetje uitgewerkt, qua ‘oh wat érrug!’-reflex. Maar nu is er een ander collateral kleuter die zich niet meer hoeft af te vragen waar de hel is. Hij heet Omran en komt uit Aleppo. Hij werd uit het puin gevist na een bombardement en is de nieuwe sentimentmascotte van menopauzaal labiele moekes en social mediagebruikers met deugexhibitionisme. Daar kan Omran niks aan doen, verder. Hij werd gebombardeerd en zat, bebloed en bestoft, volkomen verdwaasd in een ambulance. Iemand filmde hem, en zijn ontreddering. Een schattig jochie, wie de beelden kan zien zonder hem te willen adopteren heeft geen hart.
Wat ook hels is, behalve natuurlijk het bommen gooien op mensen, is de even voorspelbare als diep-cynische reactie op ontroerende beelden van kleine kinderen. Een aandoenlijk jochie als too long; didn’t read-samenvatting voor een lang, complex verhaal, als WNF-pandabeer aaibaarheidsmascotte voor een verder stekelig en geschubd probleem, en iedereen ligt weer in katzwijm. Het knulletje zal voor heel wat uiteenlopende sociaal-politieke karretjes gespannen worden, zoals zijn dode aanspoelleeftijdgenootje Aylan destijds, en achter die karretjes lopen sentimentele schapen ‘oh wat érrug’ te blaten. (Zie ook het beeld hierboven, axievoerders doen een Aylan-re-enactment.)
Echt, als alle vluchtelingen Aylans en Omrans waren, dan zou Geert Wilders hoogstpersoonlijk op een veldbedje in zijn salon gaan slapen en zijn master bedroom afstaan aan deze grootogige dotjes. Damesperiodiekje LINDA Facebookte over Omran: “Je wil hem in je armen nemen en zeggen dat alles goed komt.” Ik gok zomaar dat, pak m beet, een foto van een 57-jarige straatverkoper uit Homs met een weggeslagen onderkaak de dames en heren ‘oh wat érrug’ Siberisch laat. En dat glossy blaadjesdames zulke weinig aaibare slachtoffers niet aan de boezem wensen te klemmen.
Dat wezenloze, domme sentiment over de rug van een fotogeniek kind. Het collectieve verlangen naar een schoon, deugend, onpartijdig slachtoffer brandt feller in onze onderbuiken dan de vlammen van de hel. Wie aan een klein kind wil uitleggen waar de hel is, wijze hem op Facebook en Twitter, daags nadat er een slachtoffer viral is gegaan dat exact aan alle eisen voldoet: volkomen onschuldig, geen al te vieze zichtbare vleeswonden, klein, fotogeniek, had zomaar je buurjongetje kunnen zijn. Verdrietlemmingen, leedhyena’s, ze cherrypicken hun emoporno uit het wereldnieuws, slaan de hand voor de mond, porren elkaar in de zij, ach kijk dan toch dat schaap, maar wie daar mild onpasselijk van wordt, is de cynicus.
Leer uw kind snel Frans, dan begrijpt hij de volgende frase die hem zijn ganse leven van nut zal zijn, mocht hij op kleuterleeftijd informeren waar de hel precies is: L’enfer, c’est les autres.
