Het bezoek deze week van Abou Mohammed, activist van de website Raqqa is Being Slaughtered Silently bleef niet onopgemerkt. Hem was de eer te beurt gevallen om op initiatief van de ChristenUnie de Commissie Buitenlandse Zaken van de Tweede Kamer toe te spreken over het werk van de activisten in het Kalifaat. Het was vooral de uitsmijter in de speech van Abou Mohammed die het hem deed. Hij maakte melding van de aanwezigheid in Nederland of Duitsland van een hooggeplaatste ISIS’er en reken maar, aldus Abou Mohammed, dat deze niet gekomen is om vrede te stichten. Onmiddellijk na de presentatie ondernam CU-Kamerlid Joël Voordewind het initiatief om over deze zaak vragen te stellen aan de ministers van Binnenlandse en Buitenlandse Zaken. Hoe kan het dat zo’n man vrij in ons land of in Duitsland rondloopt?
Abou Mohammed had niet voor niets deze mededeling voor het laatst bewaard. Een week eerder werd een mede-activist van zijn website in de Turkse stad Urfa vermoord, of liever gezegd onthoofd door ISIS. Het was een enorme psychologische klap voor het activistencollectief, want dat ze eventueel gepakt en gedood zouden worden in het Kalifaat is iets waar ze vanzelfsprekend rekening mee hielden, maar niet dat dat in Turkije zou gebeuren.
De zaak van de infiltratie van ISIS in Europese samenlevingen is zo weer op de kaart gezet. Ik vind het goed dat dat gebeurd is, temeer omdat onze diensten doorgaans nogal zalvende berichten doen uitgaan zoals dat ze “op de hoogte zijn van dit soort ontwikkelingen” en “de zaken in de gaten houden”.
Toch was de kwestie van de hoge ISIS’er niet de core business van Abou Mohammed. Met een niet te weerleggen logica stelde hij in zijn presentatie meer dan eens dat nummer een vijand van het Syrische volk dictator Bashar al Assad is. Deze heeft oneindig meer bloed aan zijn handen dan heel ISIS bij elkaar. Hij is verantwoordelijk voor de dood van meer dan 250.000 mensen en de vlucht of het ontheemd zijn van meer dan 50 procent van de Syrische bevolking. En met zijn beruchte barrel bommen doodt hij meer vrouwen en kinderen dan soldaten van zijn tegenstanders. Bovendien heeft Assad aan het begin van de revolutie veel moslimfundamentalisten en -extremisten uit zijn gevangenissen ontslagen om hen hun agenda te laten realiseren. Door hen vervolgens te -zeggen- te bestrijden werpt hij zich op als potentiële bondgenoot van het westen en die politiek gaat hem aardig goed af.
Het westen is immers in deze val gelopen. Alle energie van het westen gaat naar de bestrijding van ISIS. Het westen laat Assad links liggen, besluiteloos als het is. En nu de Russen besloten hebben Assad meer dan ooit te steunen staan de westerse machten nog meer buiten het echte spel. De analyse van Abou Mohammed is dat zolang het westen zich enkel en alleen op ISIS richt, het Syrische probleem nooit zal worden opgelost. En hij ging nog verder in zijn analyse, want hij noemde ook de problematiek van de vluchtelingen hier in Europa. Wie, zo stelt hij, is de bronoorzaak van de schier eindeloze stromen vluchtelingen? En weer verwees hij naar Bashar al Assad. Verwijder hem uit Damascus en dan droogt de stroom uiteindelijk op. De ultieme oplossing van het Syrische probleem is het gelijktijdig verslaan van ISIS en vooral van Assad. Als Assad weg is, zal ISIS gemakkelijker te verslaan zijn.
Maar het westen is verblind op ISIS en de recente aanslag op het Russische passagiersvliegtuig in Egypte versterkt die tunnelvisie alleen maar. Alle krachten worden gebundeld om meer dan ooit de strijd tegen ISIS op te voeren. En wie lacht er in zijn vuistje? Dat is de Syrische dictator die tot zijn genoegen vaststelt dat IS weer eens de voorpagina’s van de wereldpers heeft gehaald en hij dus ongestoord kan doorgaan met zijn vuile werk. De Russen zullen er nog spijt van hebben dat ze Assad onlangs naar Moskou haalden om triomfantelijk met Poetin op de foto te gaan. Nu kunnen ze natuurlijk niet meer terugkeren op hun schreden en van strategie veranderen om zich meer op IS te richten dan op de -andere- vijanden van Assad, met name het Vrije Syrische Leger.
Er is een verandering van mindset in het Westen nodig om de strijd in het verscheurde Syrië op te lossen. Blijf ISIS bestrijden, zeker wel, maar ondersteun ook elke poging om de gehate dictator Assad te verdrijven. Als dat gebeurt zal, aldus Abou Mohammed, de vluchtelingenstroom ook op gaan drogen en kan er gebouwd worden aan een nieuw, in zijn ogen wellicht federaal Syrië, waar alle bevolkingsgroepen zelfbeschikkingsrecht hebben onder een nationale regering die vrij is van aanhangers van Assad en seculier van karakter.
Ik bewonder de strijdlust van Abou Mohammed en zijn team en hun onverbrekelijke optimisme voor hun Syrië van de toekomst, maar ik vrees dat het het spel der grootmachten is dat zal uitmaken hoe en in welke vorm Syrië zal bestaan. Niettemin is de stem van Abou Mohammed en de zijnen van groot belang om te horen en gehoord te worden. Vandaar dat zijn komst naar Nederland hun zaak heel veel goed heeft gedaan.
Lees hier de lezing die Abu Mohammed in het Nederlandse Parlement gaf
