In de wereld van de pick-upartiest is iedereen onzeker. De wijven die hij oppikt zijn onzeker. De sukkels waaraan hij zijn geld verdient zijn onzeker. Alleen hij is niet onzeker. Gespiegeld aan Frank T.J. Mackie respecteert hij zijn piemel. Hij is Julien Blanc, zelfbenoemd ‘internationaal leider in datingadvies’. Zijn game: vrouwen zo manipuleren dat ze hem willen doen. De beste manier om dat voor elkaar te krijgen is hun onzekerheid uit te spelen. Die truc maakt mensen boos. Wereldwijd wordt er geprotesteerd tegen Blanc en nu is er ook in Nederland een petitie om hem te weren.
Op de pagina van de petitie is onduidelijk wie het initiatief heeft genomen (‘Pauline’). Ook de kranten die over de petitie schrijven noemen niet wie erachter zit. De initiatiefnemers verwijzen als eerste link naar een pagina op 8chan, de thuisbasis van #takedownjulienblanc. 8chan is een site die lijkt op 4chan, het befaamde anoniemetrollenhol. #takedownjulienblanc is een oproep om de versiergoeroe kapot te maken.
Deze hashtag werd gestart door activiste Jennifer Li, wiens hele Twitter nu bestaat uit Julien Blanc. De campagne van Li was succesvol: ze slaagde erin hem uit Australië te krijgen. Zijn visum werd ingetrokken. De Nederlandse petitie roept op het bedrijf RSD waarvoor Blanc werkt in Nederland te verbieden en om RSD-coaches als Blanc toegang tot ons land te ontzeggen. Eenzelfde soort petitie zorgde ervoor dat Blanc Groot-Brittannië niet in mag, zo werd gisteren bekend.
Volgens kranten (Volkskrant, Trouw, NRC) zijn de voorbeelden van Julien Blancs wangedrag talloos. Gek genoeg geven die kranten allemaal dezelfde voorbeelden. Een video waarin hij zegt dat je Japanse chickies op straat gewoon met hun hoofd tegen je lul moet duwen. Het gebruik van ‘zijn’ hashtag #chokinggirlsaroundtheworld. Zijn uitspraak lekkere wijven als vuil te behandelen.
Die overlap in voorbeelden kan twee oorzaken hebben. Of journalisten die over hem schrijven zijn lui en praten elkaar na, of er zijn niet veel meer schokkende voorbeelden te vinden. Waarschijnlijk is het een beetje van beiden, gecombineerd met een succesvol frame aangeleverd door feministische pestkoppen. Zij stellen in hun strijd dat Julien Blanc aanzet tot seksueel geweld tegen vrouwen – en daar is iedereen natuurlijk tegen. Cisca Dresselhuys noemt Blanc bij Editie NL “een crimineel”. De kop van het item suggereert dat hij een “serieverkrachter” is.
Het is bizar dat media een haatcampagne van anonieme pestkoppen zo gedwee overnemen. Seksueel geweld is in Nederland, net als in Australië en de VS verboden. Seksistische gedachten zijn dat niet. Blanc is nergens veroordeeld (en voor zover ik weet ook niet aangeklaagd) voor het slaan of verkrachten van vrouwen. Als hij daadwerkelijk schuldig is bevonden aan een overtreding kunnen we overwegen om hem te bannen. Maar wat we nu hebben is een man met een methode die sommige mensen niet bevalt en die vanwege zijn onwelgevallige mening met hooivorken tot persona non grata wordt bestempeld.
Blanc’s foefjes werken. Je zou misschien willen dat het niet zo was, maar er zijn zat heteromeisjes en -vrouwen die om wonderbaarlijke redenen gecharmeerd zijn van mannen die hen beledigen. Dat is treurig. Er zijn ook zat heterojongens en –mannen die geloven dat Blanc hen echt kan helpen te scoren. Ook dat is treurig. Bij het laatste heeft een consumentenactie misschien zin: wanhopige knapen die hun geld terug willen. Maar aan het eerste probleem kan de overheid niets doen. Het zijn van een eikel (of loeder) in liefde, seks en relaties is niet verboden. Gelukkig maar.
