Ieder jaar rond deze tijd overweeg ik het: stoppen met roken. En dit jaar ben ik gestopt. Niet met roken, maar met goede voornemens maken. Op één na, één die wél haalbaar is: ik zeg mijn lidmaatschap op van de Open Vld. Misschien minder relevant voor mijn gezondheid, maar des te meer voor mijn geloofwaardigheid, nu de liberalen alle geloofwaardigheid hebben verloren.
Schokkend was de nieuwjaarsboodschap van premier Di Rupo. Hij zei dat zijn regering in 2012 de geloofwaardigheid van België heeft hersteld en dat “de positieve dynamiek” in 2013 moet worden voortgezet. In een bijzin maakte hij de werkgelegenheid nog even tot prioriteit in het nieuwe jaar. Normaal hou ik wel van optimisten, maar dit getuigde – een week na de omstreden Kersttoespraak van de Koning – van politiek autisme.
Di Rupo I heeft vooral maatregelen getroffen die leiden tot de vernietiging van jobs. Ford Genk, Arcelor-Mittal en het groeiende aantal MKB-faillissementen zijn hiervan pijnlijke getuigen. België kent een belastingdruk waarvoor Castro en Chavez zouden bidden om reïncarnatie. De Marx uit Mons mag dan praten over internationale geloofwaardigheid, nationaal is hij alle geloofwaardigheid kwijt, met name op economisch vlak. Nog nooit eerder waren de Wetstraat en de Markt zo van elkaar vervreemd. Clinton zei: “It’s the economy, stupid.” Di Rupo zucht: “It’s stupid, the economy.”
Van een Waalse socialist, die drijft op de stemmen van ambtenaren, werklozen en immigranten, mag je het, spijtig genoeg, verwachten. Ik ben dan ook geen PS-lid. Maar dat de Vlaamse liberalen eraan meewerken, de partij die vroeger opkwam voor ondernemers, voor de bakker en de slager, is welhaast pervers. De Open Vld stapte uit de vorige regering omdat ze zich zogezegd niet langer herkenden in het beleid dat gevoerd werd. Nu, na negen jaar lang de PS ruim baan te hebben geven in ruil voor het premierschap, en 570 dagen stuurs weg te hebben gekeken, rijst de vraag of ze zich beter herkennen in het neo-marxisme van Di Rupo I.
Of spelen wellicht andere factoren een rol? Postjes prevaleren boven principes, zo lijkt het. Meest recente voorbeeld is de benoeming van de gouverneur van Oost-Vlaanderen. Terwijl de Belgische economie schreeuwt om liberale daadkracht en economische relance, stopt de Open Vld haar energie liever in een partijpolitieke soap. De politieke kleur van een regionale regent is blijkbaar van prominentere orde dan de gewezen core business van partij en landsbelang.
Macht wint het helaas keer op keer van beleid. Ja, het land moet bestuurd worden en compromissen zijn nodig, maar niet tegen elke prijs. De economie is ervan het slachtoffer en de hardwerkende middenklasse betaalt het gelag. En de Vld zelf natuurlijk, want de kiezer is niet gek.
Laat ik daarom, om Di Rupo te parafraseren, het jaar beginnen met herstel van eigen geloofwaardigheid. Lidmaatschap van deze Open Vld is voor mij als ingeweken blauwe Nederbelg en ondernemer niet langer vol te houden. Na 16 jaar is het genoeg geweest. Blijven roken gaat me helaas gemakkelijker af.
Maar als volbloed liberaal blijf ik optimistisch doch gelijkertijd realistisch. Wellicht leidt het ene goede voornemen tot het andere…Mijn wens voor zowel België als voor de Open Vld in 2013 is daarom: word van een baantjesmachine weer een banenmotor!
Wytze Russchen was politiek adviseur van wijlen Minister van Staat Willy De Clercq (VLD). Hij is 24 jaar politiek actief binnen de VVD en Open Vld in Nederland en België.
