Toen de helikopters over mijn huis raasden om de Allah akbar schreeuwende Nederturken bij het Turkse consulaat in toom te houden dacht ik: eindelijk zet Nederland de hakken in het zand en laat zien dat dit land bedoeld is voor mensen die zichzelf als Nederlander beschouwen en niet voor fanatici die Turkije als hun enige echte vaderland omhelzen. Het leek me een uitgelezen gelegenheid de nationalistisch verdwaalde Erdogan-aanhangers gelijk op het vliegtuig naar Istanbul te zetten zodat ze in de nabijheid van de hun geliefde leider kunnen vertoeven.
Maar zo eenvoudig blijkt dat niet te zijn, ook al hebben de Nederturken twee paspoorten. Bovendien blinken onze Haagse bestuurders in de regel niet uit in daadkracht en onverschrokkenheid als het gaat on de verdediging van de kernwaarden van dit land. Dat Rutte voorkwam dat een Turkse minister onze democratie te misbruikte om stemmen te ronselen voor het om zeep helpen van de Turkse democratie was niet meer dan een staaltje symboolpolitiek zo vlak voor de verkiezingen om Wilders de wind uit de zeilen te nemen. Een schaamlap om het gebrek aan ruggengraat te verhullen als het gaat om dictators en autocratische regimes te trotseren. Sybrand Buma of all people legde de vinger op de zere wond door te verwijzen naar het in 1963 door de EEG gesloten Associatieverdrag met Turkije dat Turken in Nederland dezelfde rechten geeft als EU-burgers: ze mogen hun Turkse nationaliteit behouden en hoeven niet in te burgeren.
Integratie van Nederturken mislukt ? Wat u zegt. Sterker nog: van de Nederlandse regering mogen ze gewoon Turken blijven, waardoor de Turkse overheid ze kan blijven behandelen als haar onderdanen. Kunnen wij het ook eens aan den lijve ondervinden hoe het is om (deels) gekoloniseerd te zijn. Buma riep nu ferm op om dat vermaledijde associatieverdrag op te zeggen. Ja, heel ferm, ware het niet dat hij twee jaar eerder met het CDA tegen een voorstel van Joram van Klaveren (VNL) stemde om dat associatieverdrag te herzien. De hypocrisie van de Haagse politici houdt gelijke tred met hun bereidheid voor dictators door het stof te gaan.
Eerder bleek dat toen columnist Ebru Umar in Turkije werd vastgehouden vanwege Erdogan onwelgevallige uitlatingen die ze in Nederland had gedaan. Rutte en Koenders waren zo opgelucht dat Umar weer naar huis mocht dat er over sancties of andere maatregelen wegens het opsluiten van (Turkse en buitenlandse) journalisten, leraren, schrijvers, rechters etc. in Turkije verder niet meer gesproken werd. Het RTL-nieuws liet een vrouw in Istanbul aan het woord die, toen ze flyers aan het uitdelen was met een oproep tegen de wijziging van de Turkse grondwet te stemmen, een pistool tegen het hoofd gedrukt kreeg door de politie en gearresteerd werd. Ja, de Turkse overheid kan ons veel leren over democratische omgangsvormen.
We zagen hoe buigzaam Nederlandse politici kunnen zijn ten opzichte van autocraten toen het na het neerschieten van de MH-17 duidelijk werd dat het om een Russische raket ging en onze regering zich in de gekste bochten wrong om Poetin niet voor het hoofd te stoten.
Al sedert de 16e eeuw wint in Nederland de koopman het van de dominee, de handelsbelangen prevaleren uiteindelijk altijd. Pragmatisme, schipperen en marchanderen, buitenlandse machthebbers niet voor het hoofd stoten, daar draait het al heel lang om in onze buitenlandse politiek. Erasmus gaf al vorm aan die Nederlandse mentaliteit door te stellen dat je ook met de duivel himself moet onderhandelen als dat profijtelijk is.
Al maakt de Vader van alle Turken ons uit voor fascisten en roepen Turkse kranten dat Nederlanders racistische honden zijn, Rutte en Pechtold benadrukken dat wij het conflict vooral niet moeten laten escaleren. Maar de vraag is hoe lang ‘normaal doen’ nog effectief is als onze beschaving bedreigd wordt door doldrieste potentaten.
