Goed nieuws, stelletje cynische islambashers van al dan niet guurrechtse snit. Niet alleen is islam liefde. Islam is ook seks. Want islam=tantra, tantra=seks, en… nu ja- maak het sommetje zelf maar. Althans, dat beweert zelfverklaard ‘godinnendanseres’ Kaouthar Darmoni in een vraaggesprek voorzien van de even spraakmakende als voor de meeste moslims aanstootgevende kop “Het orgasme wordt in islam gezien als ontmoeting met God.
Nu wil je niet weten op welke zoektermen een mens moet Googelen om bij dergelijke links aan te belanden, maar net iets voor mij om me al surfend in mijn keelchakra te verslikken toen ik stilhield bij de blog Nieuwwij (‘verbindt de verschillen’), waardoor de daarmee in verbinding staande derde-oog-chakra ook nog eens begon te tollen als een vervloekte wasdroger in de hoogste versnelling.
Visioenen van girl-on-girl groepsseks schoten kriskras voor mijn geestesoog voorbij: spiegels boven roze zespersoonsbedden, van tetten afgesnoven lijntjes coke etc.- waarbij de hoofddoekjes hooguit worden gebruikt om zich tegen de opspuitende squirts af te schermen, haram en halal vezoend in vurige lesbische tongvochtdebatten, en meer van zulke visioenen van verrukking- maar- ik had het kunnen weten- wat anders dan een snel verdampende dagdroom van een veertiger in de bloei van zijn teloorgang.
De typering ‘goddinnendanseres’ is in het geval van mevrouw Darmoni zelf overigens niet overdreven. Op de bijgevoegde beeldenpracht zien we een bloedmooie, aan de protomilf verwant vrouwspersoon zon en maan bij elkaar dansen in het volle bewustzijn van haar wulpsheid, hoewel op haar claim van genderspecialisme wel een en ander aan te merken valt, om maar te zwijgen van haar visie op de westerse vrouw en haar beleving van seksualiteit.
Ik dacht: een oriëntalistische kruisbestuiving met mijn kenmilfologische studies is altijd mooi meegenomen- hoewel de inherente preutsheid van oosterse erotiek, all flirt and no play, mijn buikchakra zodanig uit balans heeft geslagen dat ik er drie weken klankschalen tegenaan zal moeten gooien om de balans te herstellen.
Darmoni (de naam alleen al radiates seks, vind u ook niet?) is docent ‘gender en media’ of, in haar eigen woorden: “Genderexpert” aan de Universiteit van Amsterdam (where else), thuishaven van onder meer Gloria Wekker en andere boegbeelden van verongelijktheid die het slachtofferschap van een academische glans voorzien, maar qua geloofwaardigheid nogal wat te wensen overlaat. Afijn, hier de wetenschappelijke onderbouwing van de bewering dat vrouwen in het westen nog veel kunnen leren van de islamitische wereld:
“Doordat we alleen met ons hoofd opereren, is er niet genoeg empathie en compassie. Als we de connectie tussen hoofd, hart en buik gehad zouden hebben, zouden we bijvoorbeeld de gehele financiële crisis niet gehad hebben.”
Ik bedoel maar. Geruststellend idee dat de Universiteit van Amsterdam zulke opvattingen beloont met een onderwijsbevoegdheid in een wetenschappelijke leerinstelling, maar vooruit.
“Toen ik net in Nederland was, viel me direct op hoeveel er op televisie gerelateerd was aan seks en seksualiteit. De manier waarop seksualiteit wordt benaderd, vind ik te grof. Het heeft geen poëzie meer. We zijn zogenaamd erg vrij, alles mag en alles kan, maar ik vind het plat.”
Mijn onmiddellijke wedervraag zou natuurlijk zijn wat haar helemaal naar dat barre, poëzieloze, banale Nederland heeft gebracht waar vrouwen “zogenaamd erg vrij” zijn. Hetzelfde Nederland dat mevrouw in staat stelt haar dansgodinnerij uit te oefenen zonder door honderd koranzwaaiende baarden bij de haren naar het marktplein te worden gesleept ter steniging ende vermaeck. Ze vervolgt:
“In genderstudies noemen we dit pornification. Porno-achtige cultuur is op een subtiele manier aan het infiltreren in alles, waardoor pornified sexuality de norm wordt.”
Heeee, dat is toevallig! Ik ken ook iets dat op een subtiele manier alles aan het infiltreren is, maar waar ik onze godin dan weer niet over hoor. Wel hoor ik haar de mantra opdreunen dat westerse vrouwen nog een heleboel kunnen leren van hun geslachtsgenoten aan de andere kant van de sluier, dat westerse vrouwen teveel met hun hoofd handelen, en minder met het lichaam etc.
Over ‘pornification‘ gesproken: ik moet in dit verband altijd denken aan Myrthe Hilkens: een bijzonder verschillige opiniemaakster die enkele jaren geleden te pas en te onpas aanschoof aan tafel bij Knevel en Van de Brink om de vermeende achterstelling van vrouwen in Nederland aan de kaak te stellen, en in dezelfde beweging haar status van Deugdeerne te bestendigen in het publieke debat. Hilkens, die haar kamerlidmaatschap van de PvdA inmiddels heeft verruild voor een enorme deugfunctie bij een of andere vluchtelingenorganisatie, deelt nu matrassen en dekens uit aan juist gearriveerde vluchtelingen (met bijkomend voordeel dat ze ongetwijfeld nog wat van de Griekse zon meepikt). Het kan verkeren.
Maar terug naar de godin, die uitlegt:
“Het voordeel – soms ook nadeel – van de islamitische cultuur is de scheiding tussen vrouwen en mannen. Dit maakt dat er bepaalde ruimten zijn waar vrouwen onder elkaar zijn. Vrouwen van verschillende leeftijden gaan samen naar de hamam, waar zij urenlang met liefde en respect voor hun lichaam zorgen, ongeacht of het oud, jong, dik of dun is. Als vrouwen onder elkaar zijn, dansen zij ook met elkaar. Zij dansen de dans van de godinnen, op een sensuele en speelse manier. De instelling is hierbij om plezier te beleven met je eigen lichaam.”
Op zichzelf is een uitspraak als deze natuurlijk zo haram als de pest, en kan in de meeste islamitische landen alleen worden gewaagd op eigen risico. Zulks dringt vanzelfsprekend helemaal niet door tot de zweefteven uit Almere-Zuid die ook wel eens lekker willen shivadansen met de sensuele Darmoni maar die, anders dan hun aan de man onderworpen geslachtsgenoten in de islamitische cultuur, na afloop thuis lekker onbekommerd kunnen nagloeien in hun nog lang niet afbetaalde Vinex-woning.
“Er zijn delen van de islam waarbij de mannelijke erotiek erg voorop staat op die van de vrouw, maar in het algemeen is islam heel positief over seksualiteit en erotiek. Dit waardeer ik heel erg in de islam. In islam wordt vaak gesproken over de superioriteit van de vrouw, op het niveau van erotiek.”
Nog afgezien van het feit dat het lastig dansen is wanneer gewikkeld in een pinguïnkostuum , moet de vrouw binnen de islamitische cultuur ook nog blij zijn met het feit dat zij zo hoog staat aangeschreven dat haar schoonheid wordt ingegipst.
Zoals Theodor Holman vorige week nog op zoek was naar humor in de islam- vergeefs natuurlijk- zo ook is de zoektocht naar seksuele bevrijding via de islam of de islamitische cultuur vergeefs, want alles dat herinnert aan vrouwelijke seksualiteit wordt keurig in verhullende doeken opgeborgen. En als het aan de mannenbroeders ligt, die de vrouw liever in lappen ziet dan in lingerie, blijft dat ook zo.
“Iets dat westerse vrouwen en mannen kunnen leren van de islamitische cultuur, is – zoals eerder aangegeven – de cultuur van genot en sensualiteit. Lichamelijkheid en het genot van het lichaam zijn in de islamitische cultuur en religie essentieel. Waarom is bijvoorbeeld in de islam het celibaat verboden? Het orgasme wordt juist gezien als een ontmoeting met God. Als jij jezelf verbiedt om daarvan te genieten, weiger je een cadeau van God te ontvangen. Ik denk dat het grootschalige misbruik in de katholieke kerk hier ook mee te maken heeft. Het is gewoon onmenselijk.”
Kijk, ik wil onmiddellijk aannemen dat de duizend-en-een-nachten-sensualiteit uit de Oriënt meer erotiek herbergt dan spitsmondige nonnetjes met roodomrande ogen in Limburgse kloosterpercelen, maar wat onze dansgodin oneigenlijk toeschrijft als aan de islam ontsprongen, is feitelijk ontleend aan tantrische tradities binnen het veel oudere hindoeïsme.
Wat wél aan de islam kan worden toegeschreven is de voorkeur om vrouwen in lappen te verpakken en bovendien ook niet de dagelijkse werkelijkheid vormt in de meeste van islamitische waanzin c volgezogen culturen waar het gebrek aan scheiding tussen kerk en staat ruimschoots wordt tenietgedaan door een radicale scheiding tussen man en vrouw. Een scheiding waarvan Darmoni zegt dat ze “soms” nadelig kan uitpakken.
De waarheid is dat de vrouw in de islam zo hoog (lees: laag) wordt aangeslagen in de geslachtelijke hiërarchie, dat het hele idee van seksuele bevrijding niet zozeer als potsierlijk wordt beschouwd binnen de wereld waartoe zij behoort, maar zelfs als godslasterlijk kan worden aangemerkt en dienovereenkomstig in overtreding van allerlei in de sharia opgenomen reinheidsgeboden.
Maar wat verwacht je van een cultuur die niet eens de zesde eeuw na Christus is vooruitgeëmancipeerd, laat staan toe is aan de jaren ’60 en ’70 van de vorige eeuw, toen goeroes als Bhagwan Shree Rajneesh keurige Europese burgermensen kwam vertellen dat ze gerust hun gulp mochten openritsen zonder aanklevend zondebesef.
Ik zal u de rest van dit neo-spirituele allegaartje van los-vaste opvattingen besparen zoals geherkauwd door de drie magen van de new age. Op het oog onschuldig, maar bij nadere beschouwing zorgwekkend in die zin dat het beeld van een vrijblijvende, leven-en-laten-leven vorm van islam bedrijven zomaar klakkeloos voor waar zou kunnen worden aangenomen in een door grenzeloze naïviteit en misplaatste tolerantie uitgeteerde samenleving als de onze.
