Een beetje feminist vindt dat vrouwen gewoon vrij moeten zijn om zelf hun leven in te richten. Dus hee, als jij je haar met een scheve pony knipt en rood verft, power to you! Werken, huismoeder? Wat jij wil! Je vagina laten bijknippen of dichtnaaien, moet kunn…eh..wacht.
Dit is een beetje alsof Vereniging Wakker Dier vindt dat schapen best wel de vrijheid hebben zich onverdoofd of verdoofd te laten slachten. Amnesty die zegt dat politieke dissidenten natuurlijk best zelf mogen weten of ze zweepslagen zittend of liggend wensen te ontvangen. Milieudefensie die roept dat meertjes prima kunnen beslissen of zij met zand of turf gedempt en geasfalteerd mogen worden.
Nee joh, daarmee plegen zij geen verraad aan De Zaak, we moeten gewoon solidair zijn aan alle schapen/dissidenten/meertjes want zomaar bepalen wat goed is voor schapen/dissidenten/meertjes is paternaliserend en houdt geen rekening met hun allerindividueelste belangen. Heeft niets te maken met het goedpraten van halalslagers/beulen/projectontwikkelaars.
De drie islamofiele dames die vandaag in de Volkskrant pleiten voor ‘solidariteit onder alle vrouwen’, bedoelen eigenlijk: “Crap, we komen er niet meer uit, de islam is volstrekt onverenigbaar met vrouwenrechten en we willen de kool en de geit sparen. Dus als jullie nou gewoon je bek houden over hoe islam en de gelijkwaardigheid van vrouwen elkaar beslist uitsluiten, dan gaan wij de rest van deze kolom gebruiken om islamitische vrouwenonderdrukking af te schilderen als gewoon een van de vele keuzes die vrouwen zelf kunnen maken. We gaan geeneens moeite meer doen om de vrouwenhaat binnen de islam te ontkennen, dat hebben we decennialang gedaan maar is volstrekt onhoudbaar gebleken.”
Dus verzinnen ze een nieuw frame: “Weet je wat. We erkennen de totale obsessie die de islamitische theologie heeft met het vrouwelijk geslachtsdeel. We erkennen dat de angst voor vrouwelijke seksualiteit zo groot is, dat islamitische vrouwen bij een huwelijk hun maagdelijkheid moeten bewijzen. Tot zo ver NUL keuzevrijheid voor vrouwen. De keuzevrijheid die wij onze islamitische zusters wél gunnen, is die om een operatie aan hun geslachtsdelen te ondergaan teneinde de toorn van hun mannen en hun families te ontlopen. En dat verkopen we als solidariteit.”
Paternalisme, iemand? “Je flamoes laten verhermaagden is HUN vrijheid, daar hebben ze nou eenmaal een ander idee van eigen keuzes!” *wangetje knijpt* Het is exact dezelfde denktrant als die waarmee plantagehouders en handelaren het leed van hun slaven relativeerden: “Ach, die mensen hebben een heel ander besef van leven, dood en familiebanden dan wij. Als ze eten en drinken hebben, een dak boven het hoofd en af en toe mogen zingen en trommelen, zijn ze volmaakt tevreden.”
Overigens moet mede-auteur Rosemarie Buikema misschien even haar mond houden over solidariteit. Zij sprak zich eerder fel uit tegen reclameposters in de openbare ruimte met daarop schaarsgeklede modellen. Kennelijk valt voor Buikema het in je vagina laten snijden omdat je man je anders verstoot, wél onder keuzevrijheid waar we solidair mee moeten zijn, maar het uit vrije wil poseren dan weer niet. “We moeten ons allemaal op onze plek voelen in onze multiculturele samenleving”, betoogde mevrouw Buikema destijds.
Als een vrijwillig in lingerie poserende vrouw voor ongemak zorgt en geen solidariteit behoeft, maar genitale mutilatie heet opeens ‘keuzevrijheid’ en verdient alle respect, dan is het volkomen duidelijk waar de prioriteit van dit soort fopministen ligt. Niet bij vrouwen, maar bij het koste wat kost sparen van de islamitische geit en de feministische kool. Bij het zorgvuldig bewaren van hun eigen imago van zowel feminist als multiculturalist, terwijl ze weten dat die twee zaken elkaar uitsluiten.
Vrijheid is geen cultureel bepaald begrip. Vrijheid heeft geen westerse, islamitische, oosterse of religieuze definities. Vrijheid is niet ‘je eigen keuzes kunnen maken binnen bepaalde cultureel/religieuze normen’, dat is als in de gevangenis mogen kiezen in welke cel je zit; je hebt een keuze maar vrij ben je niet.
Veruit de meeste religies en de islam in het bijzonder zijn strijdig met de keuzevrijheid, waardigheid en zelfbeschikking van vrouwen. Religieuze inbreuken op vrijheid zijn nooit te accepteren of te respecteren en zulke inbreuken afschilderen als ‘keuzes’ waarmee men ‘solidair’ dient te zijn, is laf en paternaliserend. Kennelijk geldt voor deze ‘feministen’ een vrijere vrijheid dan voor hun zelfverklaarde islamitische zusters. Voor hen is kiezen in welke cel zij mogen zitten, vrij genoeg.
