We mogen burgemeester Ahmed Aboutaleb dankbaar zijn dat hij ons eraan herinnerde dat iedere (ware) moslim een beetje salafist is en op voorganger Mohammed wil lijken. Voor Aboutaleb betekent dat iedere morgen om zeven uur opstaan om het goede te doen voor Rotterdam, want dat is ‘jihad in zijn puurste vorm’. Heel nobel van Aboutaleb, maar dat is een vrijzinnige opvatting van wat jihad betekent. De reden dat de islam voor zoveel onderdrukking, achterlijkheid en geweld zorgt in de wereld is juist dat goede moslims de daden van strijdheer Mohammed willen kopiëren: zoals het onthoofden van Joden en ongelovigen, afvalligen vermoorden, vrouwen als seksslavin gebruiken en roofovervallen plegen.
Dat verklaart ook waarom het door ISIS gegrondveste kalifaat zo’n enorme aantrekkingskracht uitoefende op islamitische jongeren die hier een marginaal bestaan hadden (en voor wie het geloof er weinig toe deed), maar gesanctioneerd door de ware islam en het voorbeeld van hun profeet gerespecteerde strijders konden worden met een leven vol avontuur, geweld, seks en materiële geneugten. Van een nobody in Bos en Lommer naar een held in Raqqa. Daarom gaat de vergelijking die Aboutaleb maakt – ‘In het christendom heb je ook mensen die graag op Christus willen lijken in hun doen en laten’ – ook volledig mank. Want hoeveel christenen zijn er de laatste decennia met Jezus als voorbeeld moordend en verkrachtend door de wereld getrokken?
Het verschil met Mohammed is dat Jezus vergevingsgezindheid (je vijand de andere wang toekeren) en liefde (heb de ander lief zoals jezelf) onderwees, en het rijk dat hij in het vooruitzicht stelde was een hemels rijk, waarvan de toegang werd belemmerd door aardse welvaart. Mohammed stichtte als veldheer een werelds rijk waarbij hij zijn volgelingen aanmoedigde in weelde te leven door zoveel mogelijk bezittingen (ook de vrouwen) van de tegenstander buit te maken. Als we voorbeelden willen vinden van geweld en plundering op grote schaal in de naam van Christus moeten we terug naar de Middeleeuwen toen de wereld qua beschavingsniveau er sowieso wat anders uitzag.
Het dan ook tekenend dat ware moslims zo vaak naar middeleeuwse misdaden van christenen verwijzen als rechtvaardiging voor het met harde hand opleggen van een barbaarse vorm van islam (uit de zevende eeuw) die nu de klok terugzet in landen als Indonesië, Pakistan, Bangladesh, Saoedi-Arabië en Iran. Salafisme is dan ook niets iets om te relativeren of te bagataliseren, zoals Aboutaleb doet, maar het is de kern van een, om Pim Fortuyn te citeren, achterlijke godsdienst en cultuur. Een harde kern waartegen vrijzinnige moslims zich moeilijk kunnen verweren omdat de salafisten zich beroepen op de letter van de Koran en de daden van de profeet.
Ik noemde Pim Fortuyn omdat die, nu onze samenleving nog meer wordt bedreigd door een primitieve (door de islam gedomineerde) cultuur dan 15 jaar geleden, zo node wordt gemist. Hij wist zijn omstreden opvattingen helder en intelligent te verwoorden zonder de indruk te wekken voorstander te zijn van een raszuivere heilstaat. Geen ‘islamiet’ meer in Nederland binnenlaten, was zijn devies, ze dienen te worden opgevangen in de eigen regio. De man die in de voetsporen van Fortuyn is getreden, Geert Wilders, heeft de strijd tegen de achterlijkheid alleen maar onnoemelijke schade berokkend door zichzelf als een Neanderthaler in het debat op te stellen. In plaats van zakelijk op reële problemen te wijzen die moslims veroorzaken – nog koud binnen in de asielcentra beginnen ze het leven van ongelovige en homoseksuele vluchtelingen al zuur te maken – hanteert hij de gezwollen retoriek van een volkstribuun waardoor ook mensen met oog voor de problemen rond de islam met dichtgeknepen neus hun hoofd afwenden.
En Thierry Baudet dan, de man die het Avondland wil redden? Voor Baudet is de EU een groter gevaar dan de islam en hij wil ons land terug voeren naar een andere vorm van achterlijkheid: de negentiende eeuw. Hoewel sommige van zijn ideeën me zeker aanspreken, zoals meer democratie en beter onderwijs, zie ik hem als een ludiek randverschijnsel in de politiek die iets te opzichtig flirt met het donkerbruine gedachtegoed van de frisse jongensclub Erkenbrand en de voorvechter van het blanke superioriteitsdenken, Jared Taylor. Baudet schittert vooral in het poseren: de bon vivant met tegendraadse opvattingen, waarbij hij reactionaire oppervlakkigheid poogt te vermommen als hoogdravend intellectualisme. Heel vermakelijk allemaal, dat wel, maar een met een geïdealiseerd verleden dwepende romanticus zal ook geen bres kunnen opwerpen tegen een tsunami van achterlijkheid.
Ik ben dan ook blij dat burgemeester Aboutaleb er nog eens op heeft gewezen dat iedere moslim die zijn geloof en profeet serieus – en letterlijk – neemt zich gerechtigd kan achten om ongelovigen en afvalligen een kopje kleiner te maken. En hoewel er ook de nodige moslims zijn die de strijd tegen het kwaad vooral als een innerlijke zaak zien zoals Aboutaleb, kunnen we in Nederland niet langer wegkijken van de geweldsgolf, de culturele ontwrichting en de onderdrukking van andersdenkenden in de hele wereld waarvoor de islam als zodanig verantwoordelijk is.
In Den Haag zouden ze de waarschuwingen van Pim Fortuyn eindelijk eens ter harte moeten nemen door geen moslims meer toe te laten, maar ook door islamitisch onderwijs te verbieden. De verworvenheden van onze beschaving zijn het waard te verdedigen tegen nieuwe Nederlanders die de vrijheid hier misbruiken om onze samenleving naar de zevende eeuw te voeren, ook als dat herziening van bepaalde grondrechten vereist.
