Het Algemeen Dagblad meldde dit weekeinde: “Nederlandse ambassadeur kan na maanden terug naar Pakistan”. Kan? Kan? Wie zegt dat eigenlijk? Zij gaat. Zij mag van de Nederlandse regering die haar kennelijk weer op pad stuurt. Dan gaat het bericht verder: “De Nederlandse ambassadeur in Pakistan werd vanwege de afgeblazen Mohammed-cartoonwedstrijd van Geert Wilders met de dood bedreigd en moest maanden in Nederland schuilen. Binnenkort keert ze terug naar Pakistan. ‘We zullen wel voorzichtiger moeten zijn’.”
Wie is dat “we” eigenlijk? Is dat ambassadeur Ardi Stoios-Braken zelf? Gaat zij voorzichtiger zijn? Of spreekt zij namens haar gezin? Gaan haar man, haar zoon en haar dochter voorzichtiger zijn wanneer die haar bezoeken? Of belooft onze ambassadeur met “we” dat wij, Nederlanders, “voorzichtiger” gaan zijn?
Dat laatste is toch wel een beetje problematisch. Wat gaat dat betekenen? De achtergrond van de dreiging jegens haar persoon licht de ambassadeur in het AD toe als volgt: “In haar vakantie belde de ‘nummer 2’, haar plaatsvervanger op de ambassade. Er was een brief aangekomen op de ambassade. Daarin meldden de Pakistaanse autoriteiten ‘een specifieke dreiging’, stelt Stoios-Braken. Die had te maken met de toen al maanden eerder afgeblazen Mohammed-cartoonwedstrijd. De woede van fundamentalistische Pakistanen daarover richtte zich op de Nederlandse regering.”
Oh, de fundamentalistische Pakistani zijn boos over wat wij hier, in Nederland, aan cartoonwedstrijden organiseren. En om hun boosheid kracht bij te zetten gaan ze onze ambassadeur bedreigen. En nu Geert Wilders de wedstrijd heeft afgeblazen, moeten we blij zijn dat onze ambassadeur weer terug mag. “Het ticket is geboekt: begin februari vliegt Ardi Stoios-Braken terug naar Islamabad. Eindelijk”, schrijft het AD enthousiast.
Maar hoe gaat mw Stoios-Braken dat “voorzichtiger zijn” nu invullen? Gaat zij, net als minister Kaag in Iran, met een hoofddoek op diep buigen voor de Pakistaanse fundamentalisten en beloven dat Geert Wilders echt zijn leven gebeterd heeft? Of zet zij de hoofddoek een beetje schalks afglijdend op, net als Jeanine Hennis?
Wat het voorzichtiger zijn ook kan inhouden, is dat onze ambassadeur iets voorzichtiger gaat worden met het personeel dat zij in dienst heeft. Opnieuw het AD:
“Wat het ingewikkeld maakt, zegt Stoios-Braken, is dat op haar ambassade moslims en christenen werken. ,,De moslimmedewerkers worstelden met hun loyaliteit, werden erop aangesproken dat ze op de Nederlandse ambassade werkten. De christelijke medewerkers moesten extra voorzichtig zijn toen rond de zaak-Asia Bibi – de vrijlating van de tot levenslange gevangenschap veroordeelde Pakistaanse katholieke vrouw – weer de link met Nederland werd gelegd.’’
Is het misschien een idee om (in het kader van het “voorzichtiger worden”) op de ambassade alleen mensen in dienst te nemen die een verklaarde loyaliteit hebben aan de seculiere principes van vrijheid van kritiek, inclusief satirische kritiek op godsdienst? Misschien bij de volgende sollicitatieronde gewoon een paar cartoons voorleggen aan de sollicitant. Loyaliteitsconflict? Voelt u zich ongemakkelijk? Niet aannemen die persoon. En misschien zouden we in het kader van het “voorzichtiger worden” gewoon onze ambassadeur niet in landen moeten laten neerdalen waar zij vermoord kan worden. Of is dat weer té voorzichtig?
