Kerstmis! Wanneer de katholieke kerkvorst Z.H. Paus Franciscus in welgekozen woorden “urbi et orbi”, Rome en de wereld, weer bijstuurt. Het blijft bizar om Jezus, een pasgeboren Joodse baby, nu al lastig te vallen met onregelmatigheden die ruim voor Zijn geboorte plaatsvonden. Maar omdat de gesjiewes elk jaar reïncarneert, zal Hij een en ander vast in de volgende ronde meenemen. Daarbij: wie zijn wij Joden die elk jaar dezelfde vergissing maken door steeds weer te weinig Chanoeka-olie te hebben, in plaats van tegen januari daar een buitenmodel blik van te kopen? Dus laten wij om de nog niet eens Verlosser te sparen, ons beperken tot de afgelopen weken.
Trump. Mag zijn ambassade vestigen waar hij wil. We zijn niet allemáál zo laf als onze oud-minister Chris van der Klaauw van Buitenlandse Zaken die die onder Arabische dreiging verhuisde naar Tel Aviv. “Als ik u vergeet, Jeruzalem, laat dan mijn rechterhand zichzelf vergeten”, aldus psalm 137. Zowel hand als minister zijn geheel vergeten. Het grote voordeel van Trump was dat de “palestijnen” opnieuw bewezen in reactie geen deuk meer in een pakje boter te kunnen slaan, sterker nog: helemaal zonder boter zaten wegens weggesmolten in de woestijnzon.
Hamasleider Yahya Sinwar beloofde “dagen van bloed”. Ja, ok, wat is er dan nieuw? Het kwam neer op de inzet (en arrestatie) van dat uiterst irritante 16-jarige pubermeisje Ahed Tamimi. Bijnaam “Shirley Temper”, die haar hele jeugdige leven als een gedresseerde aap door haar ouders (tegen betaling) voor de Westerse pers geduwd wordt om te krijsen zodra de camera’s lopen. Maar alles beter dan in Gaza het dak op worden geduwd als levend menselijk schild. Niettemin noemde de Belgische staats-tv deze “Pallywood’-vedette” een “Amazone die kiest voor verzet”.
Ja hoor. Ook uit België: de Utrechtse hoogleraar Jan Tollenaere. Over Joden: “profiteurs, parasieten, die wetenschappelijke inzichten afnamen van anderen”. Mooi dan dat nu eindelijk blijkt dat al die Joodse Nobelprijzen eigenlijk van “palestijnen” gejat zijn. Op de Belgische tv vroeg hij zich af of die “Holocaust wel allemaal waar was”. Ex-werkgever de Universiteit van Utrecht zei daarna daarvan “de grootst mogelijke afstand” te nemen. Zo ver weg dat ze daar blijkbaar niet wisten dat hun professor, zoon van de SS-propagandachef van het Vlaams Nationaal Verbond die als Oostfrontstrijder sneuvelde, eerder zei: “ik kan me niet indenken dat Hitler een crimineel was.” Eind oktober in het Belgische dagblad De Standaard.
Ander buitenland: Berlijn, Schöneberg. Restauranteigenaar Yorai Feinberg rookte buiten een sigaretje toen een dikke man hem meedeelde dat moest oprotten uit Duitsland. Al zes miljoen “van zijn soort” vermoord, kan zó wéér gebeuren. Tsja. Valt nog mee dat die Duitser niet afdong op die zes miljoen. Feinbergs vriendin filmde alles, en de aangelopen politie verbood haar dat dus prompt. Het begrip “openbare weg” is niet algemeen bekend bij oom agent. Meteen volgden debatten: was dit antisemitisme? Was toch enkel tegen Israël? Maar dat doet er niet toe. Iemand die een simpele traiteur verantwoordelijk houdt voor het lot der Palestijnen omdát die Jood is, gelooft blijkbaar in een wereldwijd Joods complot. En dát is de essentie van antisemitisme.
Ook ons land kwam, qua Joods-culinaire sfeer, niet ongeschonden de feestdagen door. Aan de Amstelveenseweg sloeg de beige Syrische belhamel Saleh Ali de ruiten van een kosjer restaurant in met een honkbalknuppel. Apart, want de 1988 in Damascus geboren Ali noemde zich Palestijn en de laatste poging in Gaza een honkbalteam op te zetten, werd beloond met lange straffen wegens ‘Amerikaanse dan wel Zionistische beïnvloeding’. Schijnbaar eindeloos keken de agenten toe op de terreurdaad, tot Ali neerging met een gerichte straal traangas. Sóms wordt het Joodse volk geréd door inzet van gas. Op het bureau gaf Ali aan dat ie tegen Israël was, eerder had gemoord “in de gewapende strijd” tegen Joden, dat zo wéér zou doen, en toen mocht hij alweer weg. Psychologisch onderzoek volgt nog.
Tsja. De wat “verwarde Joodse activist” Michael Jacobs, die geen vlieg kwaad doet, werd op de Dam een wéék opgesloten na klachten van de antisemieten rond de terreurbakfiets van de pro-palestijnse werkloze kunstenaar Simon Vrouwe. Maar een man met antisemitische wanen (“de Mossad is overal”), die laten we meteen vrij. Terug uit Syrië: dan word je in de watten gelegd. Hadden we wellicht indertijd ook moeten doen met van het Oostfront teruggekeerde SS ‘ers. “Wij zijn niet gek, enkel tegen Israël. Maar de Joden zitten overal.” Ja, behalve dan in Rusland nadat zij langs waren geweest.
Tenslotte nog één voorbeeld op diezelfde Dam dat de pers niet haalde. Daar braken onlangs die agressieve pro-Pally Mocrootjes rond die terreurkar van Vrouwe, de hand van een Joodse jongeman Shimon. Die mocromeppers werden dus óók niet aangehouden en vervolgd, en deze week schreef de Officier van Justitie dat dat ook niet meer gebeurt. ”Het gedrag is niet ernstig genoeg om de verdachte hiervoor te straffen. Mede gelet op het feit dat verdachte voor deze zaak enige uren op het politiebureau heeft vastgezeten.” Daar kan ik héél foute grappen over maken, over Marokkaantjes langdurig op het politiebureau. Shimon moet nu een zogeheten “artikel 12-procedure” in gang zetten om alsnog zijn recht te krijgen. Maar misschien kan, net zoals na de Syrische ruitentikker, Justitie-minister Ferdinand Grapperhaus alsnog opdraven bij een Chanoekia om met een rode kippa op te verklaren dat het allemaal “een pijnlijk incident” was.
Maar. Ten eerste was de Amstelveenseweg geen “incident”, zolang het aantal antisemitische aanvallen steeds meer toeneemt. Bij opperrabbijn Jacobs, op de foto náást Grapperhaus, gaan op maandbasis de ruiten eruit. En ten tweede was die aanval pijnlijk, omdát Grapperhaus’ eigen Openbaar Ministerie blijkbaar besloot dat die niet pijnlijk genoeg was om die Ali langer vast te houden. Of meteen te vervolgen. Niet pijnlijk zijn de ramen, niet pijnlijk zijn de aanvallen, niet pijnlijk zijn de gebroken hand. Nee, niet wat gebeurde was pijnlijk, maar dat er vervolgens niets gebeurde. Of beter gezegd: gebeurt.
Deze column verscheen iets eerder op Jonet.nl, joodse website in Nederland
