We kunnen eigenlijk niets anders dan respect hebben voor de Olympisch Kampioen van de Spelen in Londen. Aleksandr Vinokourov kwam als eerste over de streep. Volgens de commentatoren van de NOS stonk de overwinning naar een cheque voor nummer twee Uran Uran. Feit blijft dat de overwinning eentje is met een prachtig verhaal.
Want geloof het of niet: de 38-jarige renner stopte een jaar geleden met wielrennen. Voor de Tour van 2011 gaf hij aan de ronde als een afscheidstournee te zien. Het werd een drama, want bij een valpartij brak hij zijn heup. Het leek het einde van een carrière. Maar Vino bleek niet zo snel de handdoek in de ring te gooien. Nadat hij hersteld was, begon hij weer met trainen. Zorgde ervoor dat hij topfit was voor zijn tweede ereronde in Frankrijk. In 2012 reed hij zijn laatste Grande Bouclé.
Drie weken lang probeerde de Kazach in het goede groepje te zitten. Dagenlang viel hij aan. Maar hij kwam net te kort. Zijn oude benen wilden niet meer. Tekenend was het beeld dat de verslagen Astana-renner hard op zijn stuur sloeg. Hij wist geen rit meer te winnen. De teller leek te blijven staan op 67. Een prachtig aantal, maar Vino wilde meer.
Stiekem richtte hij zijn pijlen op de wegwedstrijd in Londen. Iedereen verwachtte dat Mark Cavendish het goud alleen maar hoefde op te halen. Het liep heel anders. Zonder oortjes bleek de ervaring van Vinokourov van grote waarde. ‘Een oude vos verliest nooit zijn steken’, luidt een uitdrukking die na vandaag gekoppeld kan worden aan de Kazach.
In het verleden gebruikte Vino verboden middelen. Ook zou hij zijn overwinning in Luik-Bastenaken-Luik gekocht hebben, voor 100.000 euro. Of en voor hoeveel Vinokourov betaald heeft voor zijn zegetocht in Londen, dat zullen we nooit weten. Doping? Dat lijkt uitgesloten. Maar al heeft hij gebruikt, dan kunnen we toch niet anders dan respect hebben voor de Astana-kopman. Een jaar geleden je heup breken en nu in een gouden medaille mogen bijten. Petje af.
