Weer een slachtoffer van Nederland anno 2010. Dit keer iemand die het zelfstandig ondernemen in Amsterdam West met de dood moest bekopen. Je zou haast zeggen: wie gaat er dan ook nog zelfstandig ondernemen? De overvalgolf De incidentenreeks houdt al jaren aan. Wie in Amsterdam West een winkel heeft en nog nooit is overvallen, is geen echte ondernemer. Natuurlijk, de daders (op scooter) zijn ontkomen en natuurlijk, u heeft heus wel een beeld van de afkomst van deze daders. U zou alleen wel gek zijn deze te benoemen. U wilt tenslotte niet het slachtoffer worden van excessief moreel bemoeizuchtig geweld van naïeve drammende gelijkhebbers.
Maar zelfs de grootste antidiscriminatiefetisjisten, zij die elke dag “een racistisch kwartiertje” inlassen om “even heel naar te kunnen denken over medelanders”, denken inmiddels ook in een reflex: de daders zullen wel weer leden van die ene specifieke bevolkingsgroep zijn. Ze zeggen het alleen niet hardop. Dat vinden ze “niet correct”. Alsof worden afgeslacht in je eigen winkel correct is. Niet dat het uitmaakt, de slachtoffers worden er niet minder slachtoffers door en de overvallen laten altijd wonden achter, door wie ze ook werden gepleegd.
Sitting Duck
Zorgwekkend is het toenemende gebruik van vuurwapens. Die zijn kennelijk nog makkelijker te verkrijgen dan een baan. Zorgwekkend is ook het feit dat de winkeliers, ook al zijn ze al negen keer overvallen, geen geweld mogen gebruiken, zeker geen vuurwapengeweld, terwijl de overvallers vrij spel hebben. De winkeliers zijn altijd sitting duck. Easy targets. Het heet dat het geweldsmonopolie in Nederland in handen is van de staat. In werkelijkheid bezit de straat het geweldsmonopolie.
Burgemeester Van der Laan mag nu weer “zijn medeleven” komen betuigen. Medeleven met de nabestaanden. Hopelijk ook medeleven met de staat die de controle op het geweld al zo lang kwijt is. Te vrezen valt dat de burgemeester in de toekomst nog veel vaker zijn medeleven kan gaan betuigen. Ondernemen in sommige buurten is kiezen voor onmacht, onrecht en verliezen. Ja, de daders hebben meestal al een strafblad, ja de daders werden veroordeeld en vervolgens weer op straat gezet, nee dat gaat voorlopig niet veranderen, hoeveel loze beloften de even loze politici ook doen.
Verbinden en bouwen
Maar wilt u niet klagen? Het gaat namelijk “goed” in Nederland! U moet tevreden zijn. Wellicht dat de burgemeester dat ook zal zeggen tegen de nabestaanden. Gezien de erbarmelijke, leugenachtige ideologische staat waarin de partij verkeert waarvan hij lid is, zal niemand dat nog verbazen. Op z’n minst komt er een “maar”: “Ja, het is heel erg dat uw geliefde is afgeslacht voor een paar honderd euro, -maar- u moet wel zelf actief helpen met verbinden en bouwen, met veel respect. En fatsoen natuurlijk”.
Als hij het niet zegt, zeggen de snorren en brillen, in hun gekleurde overhemden met korte mouwen het wel. Ze richten zelfs complete websites op om “onfatsoen op het internet te bestrijden”. Dat ze zelf de tumor zijn die de kanker in deze samenleving heeft uitgezaaid beseffen ze dan weer niet. Laat ze het onfatsoen van moordende en rovende overvallers bij die juweliers ter plekke gaan bestrijden. Dát is pas respect.
White trash
Maar ach, ook ik ben white trash. Ondanks een goede opvoeding, met cultuur en poëzie, begrijp ook ik het nog steeds niet en verzet ik me. Onfatsoenlijk en respectloos. Terecht. Het enige respect dat deze dode verdient is keihard onfatsoenlijk en respectloos optreden tegen het straattuig, de elitemoralisten, de fatsoensrakkers, de moraalridders, de hopeloze werkloze expats die vanuit hun idyllische plekje in Zuid-Frankrijk of Italië het gore lef hebben zich een oordeel aan te matigen over de bewoners van door gif en zuur geërodeerde stadswijken. Ze beseffen niet dat er niet langer sprake is van “onbehagen van de cultuur”. Het is reeds oorlog. Al lang.
We moeten die vinger, die al tijden op de zere plek ligt, er hard opdrukken. Hard doordrukken, tot het pijn doet. En dan nog harder. Pijn is intrinsiek respectloos en onfatsoenlijk. Pijn komt pas nadat er een wond is geslagen. Die wond is door iemand veroorzaakt, degene die de vinger op de zere plek leggen hebben die wond in elk geval niet veroorzaakt.
Uiteindelijk is pijn de enige remedie.
