De Tweede Kamer sprak dinsdag veel over mislukte ICT-projecten. Volgens de parlementaire commissie die onderzoek naar problemen deed is een van de oorzaken een gebrek aan deskundigheid en desinteresse. Overigens niet alleen bij Kamerleden, maar ook bij de bewindslieden. “De Kamer maakt haar controlerende taak niet waar door een gebrek aan interesse voor ICT en een gebrek aan deskundigheid op ICT-gebied”, schrijft Elias dan ook. Op het onderzoek kun je veel kritiek hebben, maar duidelijk is dat we jaarlijks miljarden weggooien. Dus nu de ernst van de problemen begint door te dringen, komen de heren en dames politici eindelijk vaker in actie.
Zo ook gisteren tijdens het vragenuurtje waar onder andere over de Basisregistratie Personen werd gesproken (Zie hier de video). De broncode (zeg maar het recept van het programma) zou worden vrijgegeven. Maar inmiddels wordt er gekissebist over de betekenis van het woord vrijgeven en probeert minister van Binnenlandse Zaken Ronald Plasterk (PvdA) het openbaar maken van de code te voorkomen.
Daarbij is het zo ingewikkeld geworden dat Plasterk er niet meer uitkomt: hij geeft niet vrij onder open source, maar onder responsible disclosure was de boodschap. Een duidelijk gevalletje van de klok wel horen luiden, maar echt geen flauw benul hebben waar de klepel hangt.
Open-sourcesoftware zegt inderdaad iets over de licentie, waaronder je broncode beschikbaar kunt stellen. Maar responsible disclosure zegt niets over het vrijgeven van software, maar over het omgaan met zwakheden in programmatuur als beveiligingsonderzoeker en kwetsbare partij. Zoiets heeft niets met het vrijgeven te maken zoals de overheid zelf schrijft, maar met vrijwaring van claims en niet van strafrechtelijke vervolging.
De vergissing van Plasterk maakt duidelijk dat hij de dossierkennis op ICT-gebied mist. Dat is heel pijnlijk voor de minister die het leeuwendeel van de ICT-problematiek in zijn portefeuille heeft. Ondertussen vertroebelt dit gepruts de eigenlijke discussie over het software project.
De broncode is onder hele restrictieve voorwaarden ingezien door Rene Veldwijk. Tijdens het vragenuur stond ik in de rechtszaal om namens Veldwijk te vragen of de broncode beschikbaar kan komen voor iedereen. Dan kunnen we ons allemaal zelf een beeld vormen. En kijk eens naar de kosten (75,6 miljoen euro) en het onderhoud (114 miljoen euro).
Plasterk weigert de broncode publiek te maken. Zijn juridische lijn in de rechtszaal was eerst en vooral dat het informatieverzoek geen Wob-verzoek is. Ondanks het feit dat er een besluit en een door hem persoonlijk getekende beslissing op bezwaar ligt, vond hij de zaak toch niet onder de Wet openbaarheid van bestuur thuis horen. Toen de rechter vroeg wat het verzoek dan wel was als het geen Wob-verzoek was, bleef het pijnlijk stil. Tot zover de minister die de Wob wil hervormen.
En wat deed Plasterk fysiek in de Kamer? Die zette in de Tweede Kamer Veldwijk neer als ‘geen zwaargewicht’ op ICT-gebied. Een typisch gevalletje de pot verwijt de ketel.
