Twee weken terug schreef ik een weerwoord op een briefje wat ene H. van Dam uit Amsterdam naar Metro had gestuurd. Iets over de iPod van Mark Rutte. Leest u het hier nog eens. Twee weken verder ben ik eigenlijk zeer benieuwd wat er zoal op de iPod van menig ander politicus te vinden is. Zeker nu de dat gedoe met subsidies in de cultuursector weer opspeelt is het misschien best interessant: Welke politicus luistert wat? Wat is zijn of haar favo chanson, en waar of wanneer luistert diegene dat? Tijd om het ze te vragen had ik niet. Tijd om me er iets van voor te stellen wel. Gaan we.
Job Cohen
Ja, laten we beginnen met ome Job. Benieuwd welke muziek hem tussen het polonaise lopen door kan bekoren. Het lijkt me in ieder geval dat Job graag naar MuzyQ gaat. “Als we maar vaak genoeg gaan hebben we die kosten er zo uit!” ik zie het hem zo knipogen. Fijne lokale rappers (of The Opposites, ha. Heeft u ‘m?) kijken en aan de bar thee drinken. Dit leidt mij overigens meteen naar een lied wat naar mijn idee wel tot zijn favorieten MOET behoren: Nirvana’s Pennyroyal Tea. “Give me a Leonard Cohen afterworld. Sit and drink Pennyroyal Tea.” Cobain zingt het echt. Kan niet missen.
Mark Rutte
Zie ook inleiding. Plus een huisgenoot die hier roept dat Why Don’t You Get A Job van The Offspring zijn lijflied wel zal zijn. Ik schud mijn hoofd zonder te glimlachen.
Geert Wilders
Het zou te veel voor de hand liggen om hier meteen te roepen dat ik denk dat Geert tijdens het lezen van Nietzsche’s Übermensch-passages op de achtergrond Wagner aan heeft staan. Dat heet namelijk “soort van Godwinnen”, en voor dergelijke onzin moet u bij onze tegenhanger zijn. Jolo & Co helpen u hier graag mee verder. Ook vermoed ik dat ik hier niemand wijs kan maken dat Wild0rs graag The Cure met Killing an Arab hoort. Geloof ik zelf trouwens ook niks van. Al zie ik collega Brinkman het toch wel straalbezopen op de rand van zijn bed zitten luisteren. Tranen.
Emile Roemer
De intro van Bassie en Adriaan, Emile draait het. Vol gas op zijn walkman, in de bus meezingend en wel: “…VRIENDEN… VINDEN! Adriaan…. ACROBAAT!… vaak KATTEKWAAD! tenenene…” Afgelopen, terugspoelen ,“play”. Daar gaan we weer. Zo rolt Emile. Hij wel.
Kees van der Staaij
Kees zie ik voor me als iemand die een muzikaal dubbelleven lijdt: overdag luistert Kees netjes Gristencore: Bands als Kutless en Switchfoot op de iPod, u kent het wel. (Nee, natuurlijk kent u het niet, ik moest het ook Googlen.) En dan tussen alle aanbiddingstroep nog her en der een fragmentje van Kees zijn favoriete preken. Mooi vroom allemaal. Maar s’avonds slaat de boel om. Dan belt Kees zijn maatje Menno de Bruyne. Gaan ze samen op zolder oude LP’s van Menno’s vader luisteren. “Wat een geluk dat jouw vader geen Gristen was he, Menno!” zegt Kees dan opgewekt tijdens een plaatje van Black Sabbath. “Zullen we deze nog eens achterstevoren afdraaien?”
Jolande Sap
Dan Jolande. Die luistert “eigenlijk van alles.” Maar geen van haar muziek wordt afgespeeld door “van die smerige stroomvreters.” Nee, voor Jolande geen iPod, Cd-speler of stereotoren. Jolande heeft namelijk een houten cassettespeler (plus speaker). Niet zomaar een, nee, die van Jolande is namelijk aangesloten op een dynamo! Anders gezegd, Jolande fietst ‘m aan, die cassettespeler van haar (uiteraard in Evakostuum, en soms draagt ze daar wel een pet met een milieuvriendelijk leus bij). Lastige bijkomstigheid is wel dat al haar apparatuur op die ene fiets aangesloten is. Dat betekent dus dat Jolande tijdens het tikken van een betoog ook haar water moet koken, de wasmachine aanfietst, gedwongen het nieuws kijkt en haar pizza verwarmt. Vroeger -voor de komst van Thieme’s Wasbeerpartij- had ze daar dieren voor, die liepen de boel dan aan. Nu niet meer.
Wel sluiten af met Halbe Zijlstra. Bij Halbe had ik het volgende in gedachten:
Halbe Zijlstra
…
