Inderdaad, Samsom gaat scheiden. Alle reaguurders ter aarde ontwaken. Didi is een loser, Didi neukt niet lekker, Didi twittert teveel. Didi is een linkse oetlul en verdient niet beter. Maar het is een menselijke tragedie die reflectie verdient. Want de politiek maakt mensen, huwelijken en relaties kapot. Laat ik dat uitleggen.
Allereerst sloopt de politiek je menselijkheid. Mocht je in je gewone alledaagse leventje nog wel eens iets raars zeggen, iets doms roepen, een foutje maken of een misstapje maken, in de politiek is dat fataal. Een verkeerd cijfertje, een onhandige opmerking, een biertje teveel of een verkeerd grapje, en je hangt. Er staat een leger van honderdduizend anonieme of onvindbare cynische slopers klaar om je zonder enige mededogen af te maken.
Ook staat de concurrentie klaar om het verdelgende werk te verrichten. Immers, als jij zakt, stijgen zij in de lijstjes van politieke carrières. Dus hoera als een rivaal een foutje maakt. Even exploiteren, even lekken, even stangen en de aandacht erop richten en hop, de een zijn dood is de ander zijn brood.
Dan is er de partijdiscipline. Je moet meemarcheren in de gesloten rijen. De vlag fier omhoog. Als je iets zegt dat enigszins afwijkt van de partijlijn dan is je graf al half gegraven. Ongeleide projectielen, zelfstandige meningen, onafhankelijke geesten en originele ideeën zijn ernstig onrechtmatig. Het koor moet in eenheid zingen en een afwijkende noot veroorzaakt boze dirigenten, en soms je plaats in het orkest.
Dan heb je de tijdsdruk. Als je enigszins geaccepteerd wilt worden bij besturen, partijbaronnen, lokale afdelingen of gemiddelde leden dan moet je elke avond en elke middag, elke dag eigenlijk op stap gaan. Naar zaaltjes, cafés, conferentieoorden en Golden Tulip hotels om je smoel te laten zien en mooie verhaaltjes op te dissen. Flyeren op markten en pleinen. Werkbezoeken bij boeren, caféhouders en ambachtelijke bakkers. Met name in tijden van nood, zoals bij de inkomensafhankelijk zorgpremie, is deze 24/7 dienst een conditio sine qua non.
En dan de aandacht van de pers. De meeste politici zijn eraan verslaafd, maar haten haar ook. Je hebt de apenrots waarop je slechts kan stijgen als je veel met je kop op de buis bent. Tegelijk is veel exposure een bron van jaloezie voor de andere apen met ambitie, die het niet zullen nalaten jou onderuit te halen als ze de kans krijgen. Dus je zit gevangen in een giftig dilemma : kop op buis, haat over je heen en poten weggezaagd of…lekker onzichtbaar blijven en naar beneden lazeren op de rots.
In dit soort mijnenveld bevindt de bekende politicus zich. Altijddurende spanning, permanente angst te falen, eeuwige alertheid geen fouten te maken. En nooit een moment van even lekker onderuit en gewoon jezelf zijn.
Nou ja, in het reces misschien.
En dat valt op. Samsom scheidt in het reces. Daar zijn onprettige uren aan vooraf gegaan, wat ik je brom. Uren lastige gesprekken voeren. Eindelijk samen in een huisje, of in een tent. De partner die voor het eerst kan vertellen hoe eenzaam en verlaten ze zich heeft gevoeld de afgelopen jaren. En de politicus die sinds lange tijd de gelegenheid heeft wat langer na te denken over zijn leven, zijn huwelijk en zijn geluk. Gesprekken die leiden tot een vergelijk of….tot een onomkeerbare keus: ofwel ik kies voor mijn gezin, mijn geliefde en mijn vrijheid, ofwel ik ga door op de politieke weg en verlies alles dat me lief is.
Zoiets stel ik me voor.
We kunnen ons verkneukelen bij de misère van de mensen waarmee we het politiek niet eens zijn, maar ik vind dat een infantiele reactie.
Het is eerder –althans voor mij- een aanleiding op opnieuw na te denken welke schade de politiek aanricht aan mensen, gezinnen, relaties en vriendschappen. Als je hele leven een emmer vol vechtende krabben is geworden, als alles alleen nog maar draait om overleven, dan word je als mens een blinde vechtmachine. Een robot Een onmenselijke, mechanisch levende, overstresste komediant.
En dat is desastreus voor de kwaliteit van zowel de mens als de politiek. Ik doe niet mee aan de feestelijkheden op GeenStijl en andere fora. Ik spreek mijn sympathie uit voor Samsom en ik meen het.
En ik hoop dat we onze politici op een of andere manier een ander leven kunnen geven, want de prijs is te hoog.
