De politiek staat in laag aanzien. Oorzaken zijn de politieke partijen en hun partijpolitiek. Alles wordt uit de kast gehaald om de gunst van de kiezer, die als werktuig gebruikt wordt om de invloed van de partij te verstevigen. Tijdens de verkiezingen worden beloften gedaan die de dag na de verkiezingen gemakshalve over de heg gegooid worden omdat ze hun werk gedaan hebben; er zijn meer zetels gescoord. Vanaf dat moment wordt het politieke vizier gericht op het uitbuiten van de eigen machtsfactor. Daar passen die eerdere kiezersbeloften niet meer bij. Politici zijn per definitie de meest onbetrouwbare partners in de samenleving aan wie zij dienstbaar zouden moeten zijn.
Net zo ontwrichtend voor de samenleving is de politieke correctheid. Het is de zwijgende meerderheid die zich de dictatuur van een minderheid moet laten welgevallen. Of het nu gaat om de Zwarte Piet discussie, het slavernijverleden, criminele asielzoekers of het circus rond HLBT, steeds blijkt dat een kleine minderheid het publieke domein weet te veroveren door luidkeels roepend prominent in de media aanwezig te zijn. Op zich is daar niets mis mee, sterker, het is knap dat deze groepen hun vaak ondergesneeuwde en soms terechte standpunten naar voren kunnen brengen.
Waar het uiteindelijk mis gaat is wanneer politici en opinieleiders met deze standpunten van minderheden kritiekloos aan de haal gaan ter meerdere eer en glorie van zichzelf, en voor de troepen uit gaan lopen. Voordat de meerderheid van het volk beseft waar het nu allemaal precies om draait heeft de politieke correctheid het debat gekaapt met dwingende adviezen, waardoor die zwijgende meerderheid zich voor voldongen feiten geplaatst voelt. Sterker, die zwijgende meerderheid wordt een schuldcomplex aangepraat wanneer ze een afwijkende mening heeft. De maatregelen en adviezen van de gemeente Amsterdam en de NS met betrekking tot de HLBT discussie zijn exemplarisch. Zo zijn er tal van andere voorbeelden te noemen waar de politieke correctheid ingezet wordt om de zwijgende meerderheid zijn wil op te leggen.
Internet geeft kritische mensen de mogelijkheid zich af te zetten tegen de hypocrisie van de politieke correctheid. ThePostOnline is één van de nieuws- en opiniesites die kritische geesten alle ruimte biedt hun mening te geven, waarbij voor- én tegenstanders aan bod mogen komen. De vaak schrille toon, het elkaar stevig de maat nemen, het hoort er allemaal bij. Je hoeft het niet met elkaar eens te zijn, maar ieders mening dient gerespecteerd te worden. De boosheid, die tussen de regels door zichtbaar is in veel columns en artikelen, wordt gevoed door de machteloosheid het bastion van de politieke correctheid te kunnen slopen.
Helaas is de gevestigde media niet kritisch genoeg en worden politici en minderheden naar de mond gepraat. De disproportionele aandacht die de politieke correctheid in de media krijgt is een internationaal verschijnsel. Er is een mensensoort ontstaan die politieke correctheid gebruikt om zichzelf een morele superioriteit aan te meten ten aanzien van de ander, waarbij men zich terugtrekt op de eigen planeet. Het blinde eigen gelijk drijft hiermee een wig tussen het niet altijd begrijpende maar alleszins redelijke volk en de wel degelijk aanwezige problemen die om een oplossing vragen. In feite is politieke correctheid de bijl aan de wortels van onze democratie. Het verbloemen van de feiten en de mooipraterij bij gevoelige onderwerpen roepen bij de zwijgende meerderheid gevoelens van verontwaardiging op, resulterende in het door velen verfoeide populisme.
Ruim twee jaar heb ik met plezier columns voor TPO geschreven. Deze column is mijn laatste. Ik wens alle lezers en de redactieleden van TPO alle goeds voor de toekomst.
