Acteurs onder leiding van George van Houts haalden al bijna 70.000 handtekeningen op voor hun debat in de Tweede Kamer. Tragisch dat kunstenaars menen politiek te moeten gaan bedrijven. Pierre Bokma, doe het niet! De pers heeft er even niet op gelet, maar het Burgerinitiatief OnsGeld van de toneelspelers van De Verleiders heeft al ruim meer dan de benodigde 40.000 handtekeningen opgeleverd om hun onderwerp voor te dragen voor de agenda van de Tweede Kamer.
Jammer hoor.
Dat die actie inhoudelijk onzinnig is, zeg maar ronduit beroerd, dat zal me een zorg zijn. Maar qua vorm stuit het me het tegen de borst. Zaten ze daar ineens, de mannen van de voorstelling De Verleiders: als een opengevallen pot olijven hun actie bij elkaar te slijmen bij DWDD. Iets met geld.
Ineens waren uitverkochte zalen voor het prachtstuk De Verleiders – Door de bank genomen op toneel niet meer genoeg. Leopold Witte, Tom de Ket, Pierre Bokma en Victor Löw moesten van George van Houts de revolutie prediken. Om een Kamerdebat te bewerkstelligen. Echt, de heren gingen politiek bedrijven! Financiële politiek! Of dat voor Dijsselbloem al niet ingewikkeld genoeg is, moest dit rijtje acteurs zich gaan inzetten voor beter geld.
Wat bezielt ze: te weinig inkomen? Te hoge hypotheek? Ongemak, onrust? Volgens actieleider George van Houts zou hij ‘gestimuleerd zijn door z’n publiek’. Dat zou na afloop in zo’n heftige verontwaardiging zijn ontstoken dat er niets anders meer opzit dan deze verongelijkten een stem te geven. Zou het echt?
En waar doe je dat? Bij Matthijs natuurlijk, die staat immers open voor alle gezelligheid die de vertering van het avondmaal bevordert. (Hij is zijn half miljoen publiekssalaris alleen al dubbel en dwars waard aan vermindering van het nationaal ziekteverzuim.)
George van Houts, ach arme ziel. Zo veel jaren heeft hij me onbedaarlijk laten lachen met Radio Bergeijk. En toen De Parade nog niet door yuppen met kinderwagens bevolkt werd, zo’n tachtig jaar geleden, bezocht ik haar voor De Ket en Van Houts en Loes Luca.
Daarna gingen Tom en George koffie aansmeren, het was hen vergeven. Dat Van Houts meende dat zijn aan kanker overleden vrouw in de publiciteit moest; de worsteling van de kunstenaar.
En in één adem ging hij door op zijn dwaaltocht, nu over geld. En wie zat daar plompverloren in dit verschrikkelijke DWDD-toneelstukje; Pierre Bokma. Zag hem eens sneu kijken zoals enkel en alleen Pierre Bokma sneu kan kijken. Geen acteur heeft zo’n fenomenale trieste blik als de doorleefde Pierre Bokma.
Als tegen een standbeeld kijk ik tegen Pierre op. Ik volg hem langs zalen, doeken en schermen: vanaf De Avonden, later Oresteia, Rouw siert Electra, Macbeth, Richard III, Familie. Noem het op, tientallen stukken en films met zo veel genoegen gezien tot en met zelfs ’t Schaep en Bloedverwanten. Idolaat ben ik van die man.
En dan ineens actievoerder. Voor daklozen? Voor zwervers? Voor vluchtelingen? Nee, voor het slijk der aarde. Waar ongetwijfeld veel mis mee is.
Maar hobbel niet slaafs mee naar de tv-tafel met Van Houts.
Leg de verontwaardiging in jullie stukken. Zet ons in brand met je kunst. Zodat we na afloop spontaan de inhoud van de portemonnees in de Leidsegracht of De Maas donderen; niks willen we nog met geld te maken hebben, het nooit meer aanraken. Even dan, tot de volgende ochtend. Dan begint het barre leven weer. Met politiek en zo. Niks voor acteurs.
