Tegenwoordig krijgt de westerse mens vreselijk veel informatie te verwerken. Kieskeurig zijn in het consumeren van informatie is enige methode om niet krankzinnig te worden. Ondanks dat de meeste mensen bijna instinctief een sterke filter op binnenkomende informatie zetten, slaat de verwarring toch steeds meer toe. Zo langzamerhand gaat 90% van alle aangeboden informatie het ene oor in en meteen het andere oor uit. We zijn druk met andere zaken; carrière maken, kinderen opvoeden, sociale media en kiezen wat te consumeren slokt alle beschikbare tijd op.
Het wordt door het enorme aanbod van informatie onmogelijk gemaakt om hoofdzaken nog van bijzaken te onderscheiden. Door de stortvloed van opinies is het onmogelijk nog enige vorm van waarheid te ontdekken. Niemand en iedereen heeft tegelijk gelijk en ongelijk. Opinions are like assholes; everyone has one. Ook ik maak met deze column de verwarring alleen maar groter. Ook ik ben zo’n eikel die denkt dat zijn mening ertoe doet…. Maar nergens komt de information overload duidelijker naar voren dan in de politiek.
Informatie kost tijd
In een functionerende democratie wordt niets klakkeloos als waar aangenomen. Maar geïnformeerd zijn, en blijven, kost veel tijd. Voordat je alle standpunten van alle partijen over alle voor jou relevante onderwerpen doorgelezen hebt ben je dagen verder. En tegen de tijd dat je daarmee klaar bent is de kans groot dat veel partijen hun standpunten alweer herzien hebben. De meerderheid van de mensen die ik ken hebben daarom geen interesse in politiek. Ze zijn nooit geïnteresseerd geweest, of zijn afgehaakt.
De politiek is een soort reclamebedrijf geworden dat wordt gestuurd door spindoctors en mediaconsultanten die uit de marketingbranche afkomstig zijn. Liegen en bedriegen zijn in de marketing geaccepteerde instrumenten en het bezit van een rubberen ruggengraat is een pre.
Politici ontberen visie
Dat is één van de redenen dat het vak van politicus sterk aan geloofwaardigheid en daardoor ook aan aantrekkingkracht heeft ingeboet. Er zijn nauwelijks nog politici te vinden die een visie hebben en een richting aangeven. Volgens mij weten ze het zelf allemaal ook niet meer. Ze doen wel dapper alsof, maar je moet wel een heel erg goedgelovige muts zijn als je daar nog in trapt. Zover er nog leidersfiguren in deze wereld rondlopen, kiezen die blijkbaar voor het bedrijfsleven.
Hedendaagse politici behandelen het gepeupel alsof we half debiel zijn. Er worden door politici het liefst Jip en Janneke mantra’s gebruikt. We hebben alleen nog maar tijd om hapklare brokjes tot ons te nemen. Het is allemaal zo uit de hand gelopen dat politici moeten waken niet teveel in hun eigen woorden te gaan geloven. Want daardoor zouden ze zelf ook helemaal in verwarring raken. Waarmee de cirkel rond is. De verwarring neemt aldus almaar grotere vormen aan.
Stromingen in de blender
De verwarring is al sinds het paarse kabinet compleet. VVD en PvdA lieten gebroederlijk de wilde honden van de vrije markt op ons los, en tegelijk werd geprobeerd de verzorgingsstaat te behouden. De twee belangrijkste stromingen in de hedendaagse politiek; het socialisme en het liberalisme werden in de blender gegooid en tot een grijze pulp vermalen. Dit was geen exclusief Nederlands fenomeen want je zag het in veel, vooral Europese democratieën, gebeuren.
De kiezer is de weg kwijt geraakt. Het bewijs daarvoor zag je in de laatste verkiezingsuitslagen. De wereld verkeerd in een diepe economische crisis ontstaan door het ongeregelde wild west kapitalisme, maar men stemt massaal op de partijen die de markt het liefst volledig vrij willen maken en de staat als scheidsrechter willen uitschakelen. Partijen die een standpunten verkondigen dat mordicus tégen marktwerking is bestaan overigens niet meer nu ook de SP, op jacht naar de gunst van de kiezers, met groot gemak naar het midden is opgeschoven en zich heeft neergelegd bij de privatisering van Nederland. Rechts heeft standpunten van links overgenomen en vice-versa. Geen kiezer er nog een touw aan vast weet te knopen. Even een opsomming:
Standpuntenwisselingen
– Rechts is de kampioen van de vrijheid van meningsuiting geworden. Het kamp dat traditioneel altijd het liefst wilde dat iedereen vooral zijn bek houdt en klakkeloos alles slikt dat door het grootkapitaal opgediend wordt. Dat terwijl links opeens vreselijk zijn best doen om voor hen onwelvoeglijke meningen te smoren. Zie het Wilders proces.
– Rechts is nu een pleitbezorger van rechten voor vrouwen terwijl het vroeger altijd als enige recht van de vrouw het aanrecht propageerde. Links heeft opeens een stuk minder moeite met het feit dat sommige bevolkingsgroepen vrouwen het liefst onder de duim willen houden door kledingvoorschriften.
– Hetzelfde geldt voor homo’s; die werden door rechts, en vooral Christelijk rechts, altijd verketterd. Nu kunnen Homo’s ervoor uitkomen dat ze over het algemeen tot de burgertrutten behoren en veilig VVD of PVV, en zelfs ook CDA stemmen. Ze horen er opeens helemaal bij.
– Rechts is tegenwoordig vaak anti-religie terwijl rechtse stromingen vroeger juist altijd een sterke bondgenoot in de kerk hadden. Met hulp van meneer pastoor en dominee wist men het volk in het gareel te houden. Kijk maar naar wat er in de jaren dertig tot zeventig in Spanje gebeurde. Alleen de SGP blijft recht(s) in de leer. Dat links nu opeens moslims in de armen sluit is ook al een gotspe. Links was traditioneel anti-religie en voor een strikte scheiding van kerk en staat. Men zou daar pal voor moeten staan.
– Er wordt steeds geroepen dat de kogels altijd van links komen. Wat Volkert betreft mag dat waar zijn, maar ga me nu niet vertellen dat die eikel van een Mohammed B. links was. Fundamentalisten, of ze nu moslim, christen, hindoe of joods zijn, of voor mijn part bij een obscure sekte horen: per definitie zijn ze zo rechts als de pest, want uit op de vernietiging van andersdenkenden/gelovigen.
– Rechts bezuinigt op het leger, het rechtse paradepaardje uit de koude oorlogsdagen. Met als reden dat de duur van de WW ontzien moet worden. En dat alles gedicteerd door de PVV; de meest rechtse partij in het politieke veld. Een rechtse partij die het opneemt voor sociale voorzieningen: nogal verwarrend.
– Dat daarnaast die JSF toch wordt aangeschaft maakt de verwarring alleen maar groter, maar laat ook zien hoe ook nationalistisch ingestelde Haagse politici nog altijd kruipen voor de macht van het bedrijfsleven uit de USA.
– De yuppen van de Amsterdamse grachtengordel worden als links gebrandmerkt. Straks wordt het Gooi ook nog als links bastion gezien. Elke maand een kleine donatie aan Greenpeace ter bestrijding van een vaag schuldgevoel en lachen om Youp van het Hek maakt iemand echter nog niet links.
– Ook het Koningshuis wordt tegenwoordig als links bestempeld. Het symbool van het Nederlands nationalisme is nu opeens links. Zijn de paleizen opvanghuizen voor daklozen geworden van waar men uit de gaarkeuken liflafjes van Jamie Oliver serveert? Was die villa in Mozambique een ontwikkelingshulp project? Gaat Willem straks soms regeren voor een loon die voldoet aan de Balkenende norm? Welnee: Wilders heeft een hekel aan het Koningshuis dus moet het Koningshuis wel links zijn. Pure logica.
– Volgens sommige PVV’ers is het nationaal-socialisme ook een vorm van socialisme. Een treffend voorbeeld van politici die hun eigen Jip en Janneke jargon zijn gaan geloven. Het is voor een politicus raadzaam af en toe eens een geschiedenisboekje te lezen alvorens onderdelen van woorden als synoniem te gaan verklaren.
– De PvdA, de regentenpartij van links, is intussen zo ver over het midden getrokken dat ze aan de rechterkant van het politieke spectrum uit zijn gekomen. Een partij die toen het de kans kreeg samen met andere linkse partijen te gaan regeren liever een coalitie aanging met de Christen Demagogen omdat ze afgezet tegen die partij in ieder geval nog op en linkse partij zouden lijken. Dat de PvdA een rechtse partij is geworden is het meest duidelijk in mijn geboortestad, waar de Leefbarbaren regelmatig door de partij van de ambtenarij op rechts ingehaald worden. De PvdA is wanhopig op zoek naar de verloren gunst van de kiezer. Die partij had zich net zoals het CDA allang moeten opheffen. Niemand heeft iets aan partijen die als kameleons van kleur weten te verschieten.
– Maar de PVV leert dat kunstje intussen ook al. Wilders kreeg de kans om een regering te gedogen en wierp met groot gemak een paar ‘niet onderhandelbare standpunten’, zoals de verhoging van de AOW leeftijd, de prullenbak in.
– De SP ging Brabant een coalitie aan met de VVD en het CDA. Deze partij greep de kans om nu eindelijk eens in een echte machtspositie te geraken wel erg gretig aan.
– Iemands uiterlijk zegt niets meer. De tijd dat je aan een persoon zijn kleding kon opmaken waar hij/zij in het politieke spectrum stond is voorbij. Vroeger liepen rechtse mensen standaard strak in het pak en onberispelijk geschoren rond terwijl mensen van links garnituur op sandalen rondliepen en met lang haar en baarden getooid waren. Nu lopen verklaard rechtse mensen als Bert Brussen rond met een uiterlijk dat men in de jaren 60-70-80-90 als links werd bestempeld, terwijl de (salon)socialisten van de PvdA en SP in pak lopen. Er zijn geen dresscodes meer. Je kunt tegenwoordig nooit meer iemand lekker taarten afgaand op zijn uiterlijk. Hoe zit dat met de rest van de wereld? Overal lijkt men in staat van verwarring te zijn.
Internationale verwarring
De begrippen links en rechts krijgen een bijzondere twist als je naar de Verenigde Staten kijkt. In Amerika staat ‘Liberal’ voor links, terwijl de liberalen hier in Europa tot de rechtse vleugel van de politiek behoren. Er is geen georganiseerde linkervleugel in de VS. Politiek begint daar op links met een stroming die hier als rechts te boek staat en vanaf daar wordt het aan de overkant van de oceaan alleen maar nog erger. De uiterst rechtse vleugel wordt ingenomen door godsdienstwaanzinnigen en inteelt nazi’s die de meest geharde SS’ers nog zouden doen blozen. In Amerika bestaan socialisten niet; daar wordt socialist alleen als scheldwoord gebruikt. Daar zit de angst voor het communisme er nog steeds goed in.
Dat terwijl de communisten die je nu nog in Rusland vindt weer aartsconservatief zijn en alle idealen propageren die uiterst rechts hier ook omhelst; vreemdelingenhaat, patriottisme, en angst voor alles dat nieuw en onbekend is. In Duitsland zijn de oud-nazi’s nu toch echt bijna uitgestorven geraakt en is dat land nu zo ongeveer de meest linkse natie op aarde geworden. Dat na 50 jaar de meest rechtse politiestaat in Europa te zijn geweest, onder de (vermeende) dreiging van de R.A.F. en zijn aanhang. In Duitsland loopt de trend precies andersom dan in Nederland. Hier zijn linkse politici vooral rechts geworden terwijl daar rechtse politici steeds vaker naar links neigen. Het lijkt wel alsof er een of andere natuurwet achter zit…
De polonaise achterna
Nu lopen politici overal vrolijk de polonaise achterna, of die nu links of rechts afslaat. Misschien is het wel een grote samenzwering met als doel een éénpartij staat? Als je ziet hoe het bedrijfsleven de vingers aflikt als het naar China kijkt zou je dat bijna gaan geloven… Zou het niet beter zijn dat politieke partijen weer programma’s gaan schrijven waarin ze zich sterk maken voor een partij-ideologie en het daarna aan het electoraat is of men het eens is met deze zienswijze en op de desbetreffende partij wil stemmen? Dat is in ieder geval wat begrijpelijker. Het dwingt politici eigen keuzes te maken in plaats van bij het minste geringste gemor uit de achterban het roer 180 graden om te gooien.
Al met al is het geen wonder dat mensen zich nauwelijks meer met politiek bezig willen houden. Het is een totaal onoverzichtelijke pot nat geworden.
Albumhoes van ‘Ever feel like killing your boss?’ van The Feederz
