Porno is fijn. Niet alleen voor de miljoenen tevreden consumenten van porno, maar ook voor de media. Je weet als redactie immers dat elk stukje over porno gevreten wordt, en dus is elke aanleiding om over porno te schrijven welkom. Maar dat moet wel een goede aanleiding zijn. Bij de NRC bijvoorbeeld zijn ze dol op allerlei hele en halve filosofen (bij voorkeur vrouwen) die iets schrijven over ‘porno en feminisme’ of ‘de pornificatie van de samenleving’. Dat is zo heerlijk deftig – en toch lekker porno!
Een andere prima aanleiding is uiteraard wetenschappelijk onderzoek. Want ja, als wetenschappers porno onderzoeken, dan is dat uiteraard verantwoord, en dan moét daar melding van worden gemaakt. Dat wil zeggen: mits de uitkomsten opmerkelijk zijn. Anders is het niet netjes. Dus noem je je porno-stukje altijd ‘opmerkelijk nieuws’ of zoiets.
Een mooi voorbeeld daarvan verscheen deze zaterdag in de Volkskrant, onder de kop Porno kijken verklaart gedrag in bed niet. Daarin wordt een onderzoek beschreven onder ruim vierduizend Nederlandse jongeren. Hen werd gevraagd naar hun seksuele activiteiten, en daarnaast naar hun pornoconsumptie. De overgrote meerderheid (90 procent van de jongens, ongeveer de helft van de meisjes) kijkt wel eens naar porno, maar na afloop van alle statistische gymnastiek blijkt dat er vrijwel geen correlatie bestaat tussen porno kijken en seksueel ‘avontuurlijk gedrag’.
Met andere woorden, porno leidt niet tot gekke spelletjes en maakt de puber ook niet tot een seksverslaafde. ‘Deze bevindingen’, aldus de krant, ‘staan haaks op de regelmatig gehoorde publieke mening dat veel naar porno kijken jongeren lossere seksuele zeden zou bezorgen.’
Eerst even over die bevindingen. Het betreffende onderzoek werd uitgevoerd onder leiding van de Deense onderzoeker Gert Hald. Alleen, het onderzoek is redelijk belegen. Het stukje in de Volkskrant is hoogstwaarschijnlijk gebaseerd op een artikel van 25 april in de rubriek HealthDay van UsNews.com, waarin deze studie (uitgevoerd in 2010) wordt beschreven. Maar dat onderzoek en dat stukje zijn al veel eerder gepubliceerd. Beide verschenen al in 2012 (zie de copyrightvermelding aan het slot).
Maar dat maakt natuurlijk niks uit. Ook bij usnews niet. Porno-onderzoek is altijd nieuws. Zoiets kun je eeuwig recyclen.
Dan de vraag: is dit resultaat bijzonder? Het antwoord daarop wordt in hetzelfde stukje gegeven door Hanneke de Graaf van Rutgers-WPF. Nee. Dit wist iedereen al. Het aantal sociologen en seksuologen dat hiernaar op enige wijze onderzoek heeft gedaan, is niet te tellen. Vaak wordt dat betaald door ‘bezorgde’ organisaties die graag zouden zien dat daaruit blijkt dat porno vreselijk schadelijk is. Dus, voegt De Graaf er aan toe, het wordt tijd dat er onderzoek wordt gedaan naar de positieve effecten van porno.
Resteert de vraag waarom een krant besluit om dit onderzoek tot nieuws te verheffen. Als de deskundige die je benadert voor commentaar, opmerkt dat het onderzoek niks nieuws is, waarom dan vier kolommen hieraan besteden? Het excuus van de krant is dus dat er een ‘regelmatig gehoorde publieke mening’ zou bestaan die stelt dat porno kijken tot geestelijke afwijkingen leidt. Regelmatig? Wie dat regelmatig wil horen, moet echt regelmatig naar een van die massale revival-bijeenkomsten op de Veluwe, of nog verder. Alleen dáár kunnen ze nog lekker huiveren bij het woordje ‘porno’.
Het weldenkende deel van de natie kijkt naar porno, vaak met veel plezier, en haalt er verder de schouders over op. (En dan heb je natuurlijk nog overspannen ouders die denken dat de ‘confrontatie’ met porno de tere kinderziel schaadt – die moeten in therapie.)
Een serieuze krant hoort uiteraard geen slappe excuusjes te verzinnen. De volgende keer dat de Volkskrant weer eens op porno-onderzoek stuit, moet zij zich eerst eens afvragen of het wel écht nieuws is, en daarna helder maken waarom men juist dít wetenschappelijke nieuwtje heeft geselecteerd voor publicatie. En de enige legitieme reden is omdat porno gewoon fijn is, en iedereen er graag over leest.
Maar zoveel moed mogen we van de media niet verwachten, vrees ik.
