Het verkiezingsprogramma van de Piratenpartij begint met een algemene opsomming van wat de partij internationaal allemaal voor elkaar heeft gekregen. Een valse start. Dit zijn namelijk de wapenfeiten die ze kunnen overleggen: de internationale piratenbeweging bestaat 10 jaar, ze zijn vertegenwoordigd in meer dan 60 landen en zijn in IJsland een van de grootste partijen. Ook zijn ze vertegenwoordigd in het Europarlement. Mooie resultaten. Maar als Nederlandse tak van de Piratenpartij moet je natuurlijk ook de cijfers van dit land overleggen. En die zijn wat mager. Het wapenfeit in Nederland is namelijk: vertegenwoordigd in stadsdeel Amsterdam West. Het steekt wat bleekjes af bij de internationale successen.
En daar zit hem meteen de kneep. In Nederland wil het gewoon niet lukken. De Piratenpartij heeft de meest sexy lijsttrekker en heeft over publiciteit niets te klagen. En toch lukt het niet om een echte vuist te maken. Bij de vorige Tweede Kamer verkiezingen kregen ze ongeveer 30.000 stemmen. Dat zal deze keer minimaal verdubbeld moeten worden. Maar tot nu toe spelen ze in geen enkele peiling een rol van betekenis. Ik heb het vermoeden dat hun waarschuwing voor de digitale revolutie en al haar valkuilen inmiddels al een grijsgedraaide plaat aan het worden is. Zeker, er zijn nog heel veel stappen te zetten qua digitale infrastructuur en alle privacy perikelen die dat met zich meebrengt. Maar het is natuurlijk niet zo dat andere partijen nog met twee benen in de analoge wereld staan. Ook daar wordt de noodzaak ingezien van een veilige digitale wereld. En de jongeren die momenteel opgroeien hebben een vrij grauw wereldbeeld. Voor hun is privacy net zoiets als een dinosaurus. Het zal er vast ooit geweest zijn maar het heeft geen enkele zin om naar iets te verlangen dat niet meer bestaat. En daar hebben ze gelijk in.
Op het gebied van milieu, internationale samenwerking/EU en vluchtelingenopvang is de Piratenpartij een vrij progressieve partij. Wat het des te opmerkelijker maakt dat het gehele bestuur in september vorig jaar is opgestapt en naar het conservatieve Forum voor Democratie is overgelopen. Het betekent dat er serieuze interne problemen zijn bij de Piratenpartij. Het betekent ook dat bestuurders het kennelijk zo belangrijk vinden voor hun ego om ergens te besturen, dat politieke standpunten er niet toedoen. Een veeg teken.
