Een ding moet je deze partij/lijst absoluut meegeven, ze maken het een columnist niet makkelijk. Ze maken het de kiezer ook niet makkelijk trouwens. Het is alleen al een heidens karwei om erachter te komen waar hun naam nou precies voor staat. De website waar naar wordt verwezen parasol-partijen.nl was tot gisteren nog steeds niet online. Dus daar worden we niets wijzer van. En ook niet vrolijker.
Op de website van parlement.com vind ik uiteindelijk de volledige naam van deze partij: MenS en Spirit/ Basisinkomen Partij/ Beweging voor Vrede en Recht. In de volksmond verbastert tot het MSBPBVR.
De website van MenS en Spirit is gelukkig wel online. De hoofdletter S van MenS irriteert mij mateloos. Interessantdoenerij om niets. Hoewel het natuurlijk ook altijd mogelijk is dat ik in al mijn onnozelheid niet begrijp hoe doordacht en filosofisch deze hoofdletter is. In dat geval mea-culpa. Verder lees ik op deze site het volgende: wij willen een nieuwe spirituele politieke dimensie introduceren. De vier pijlers liefde, authenticiteit, bewustzijn en holisme – ofwel het besef van eenheid – zijn belangrijke uitgangspunten en toetsstenen voor onze visie en beleid. Uitgangspunt voor beleid en handelen is liefde en respect voor alles wat er is. In de praktijk betekent dit dat natuurlijke menselijke kwaliteiten als compassie, verantwoordelijkheid, zorg en verbondenheid ten grondslag zullen liggen aan ons politieke denken en handelen. Het duizelt mij, door de nietszeggendheid van zoveel goede bedoelingen.
Dan naar de site van de Basisinkomen Partij. Daar lezen we veel over het herverdelen van geld en goederen. Maar ze willen ook verder kijken dan alleen keiharde pecunia. Met als gevolg de volgende, tenenkrommende, zinnen: In een wereld waar er geen mensenrechten zijn, worden dierenrechten niet als een preventiemaatregel gedefinieerd, maar meer als een ‘na-effect’ maatregel. Met het gegarandeerde basisinkomenscenario is het voorstel dat huisdieren geen handelswaar horen te zijn, zodat huisdieren niet voor het geld gefokt worden en dat er een maatstaf en preventie wordt ingesteld. Ik krijg het niet helemaal helder, maar ik ga er maar van uit dat ze het goed bedoelen.
Op de site van de Basisinkomen Partij wordt mij tussen neus en lippen nog gemeld dat ook de Partij voor Kinderbelangen meedoet aan deze grote coalitie van parasol-partijen. Enige irritatie begint vat op mij te krijgen, maar ik laat mij niet kisten. Ik ben bereid om tot het gaatje te gaan om de lezer van deze rubriek volledig te kunnen informeren. Dus surf ik naar de site van de Partij voor Kinderbelangen. Een partij waar overigens ook ouderen met een gerust hart op kunnen stemmen want de partij pleit voor een pensioenleeftijd van 60 jaar (daarmee zijn ze nog een stuk radicaler dan 50plus). Dit standpunt nemen ze waarschijnlijk in om opa’s en oma’s alle tijd te geven om hun kleinkinderen op te voeden. Tenminste, ik zie anders geen enkele reden voor een kinderpartij om dit als standpunt te verdedigen. Zo’n vroegpensioenregeling moet namelijk vooral worden bekostigd door de jongeren van nu dus dat lijkt me verder niet heel erg voordelig voor kinderen.
En dan hebben we natuurlijk nog de Beweging voor Vrede en Recht. Zij willen Nederland schoonvegen. En daarom moeten Nederland zo snel mogelijk uit de Navo stappen. Zij vinden namelijk dat de Navo zich veel te veel zorgen maakt om de Oekraïne, Syrië en Afghanistan. Brandhaarden waar wij volgens Vrede en Recht niets te zoeken hebben. Ze pleiten wel voor een militair apparaat binnen de Benelux. Maar enkel en alleen voor defensieve doeleinden.
Als je zo’n ratjetoe aan partijen bent en een allegaartje aan ideeën hebt, zit er natuurlijk maar een ding op: een sterke lijsttrekker. Iemand met smoel en uitstraling.
Maar als je op de naam van Tara-Joëlle Fonk googelt, de lijsttrekker van de partij, vind je helemaal niets! Geen interview, geen opinie, geen foto, geen ideeën, niets. Het is een klein wonder dat zoveel verschillende partijen zich zo onzichtbaar kunnen manifesteren. Mocht u dus geïnteresseerd zijn in een partij die absoluut geen enkele moeite doet om de kiezer aan zich te binden dan is lijst 27 absoluut een aanrader.
In Posset over politiek analyseert Ralp Posset alle 28 partijen die meedoen aan de Tweede Kamerverkiezingen.
