De ChristenUnie voert een kleurloze verkiezingscampagne. Hun lijsttrekker Gert-Jan Segers is een bedeesde man. Op het saaie af. Zijn christen-collega van der Staaij van het SGP lijkt vergeleken bij Segers een uitbundige travestiet op stilettohakken.
Toch lijkt dit kleurloze profiel de ChristenUnie niet te schaden. Ze staan bij de Peilingwijzer op 5 tot 7 virtuele zetels. Een prima prestatie als je weet dat ze de afgelopen twee verkiezingen 5 zetels hebben behaald. Als je meeweegt dat ook de SGP bij de Peilingwijzer op winst staat, lijkt er een mooie lente in het verschiet voor principieel christelijk Nederland.
Het eerste dat je ziet als je naar de website van de ChristenUnie surft, is een filmpje waarin Gert-Jan Segers zichzelf en zijn partij voorstelt. Hij zegt daarin dat hij zeven jaar in Egypte heeft gewoond tussen de koptische christenen. In die tijd is hij meer dan ooit gaan waarderen dat hij in het joods-christelijke Nederland is geboren. Hij stelt dat het met christelijke waarden moeilijk wonen is in een islamitisch land met geheel andere opvattingen over naastenliefde en solidariteit. Dat lijkt op eenzelfde soort geluid als de SGP. De gereformeerden hebben zelfs hardop uitgesproken dat ze de islam wel degelijk een bedreiging vinden voor onze normen en waarden. De ChristenUnie gaat zover niet.
Sterker nog, in een recent interview met Segers zegt hij dat de moslims geen bedreiging zijn voor ons land. Hij herhaalt nog maar eens dat slechts 6 procent van de inwoners van ons land moslim is, waarvan ook nog eens heel groot deel vredelievend. Volgens Segers is in Nederland niet zozeer de islam een probleem, als wel een gebrek aan een duidelijke identiteit. En die identiteit moet volgens hem christelijk zijn. Hij vindt dat wij het besmuikte van ons moeten afschudden en weer vol overgave onze christelijke wortels moeten omarmen.
Dit lijkt me nogal problematisch. Op dit moment zegt nog maar de helft van de Nederlanders dat ze gelovig zijn. Nog nooit eerder waren er net zoveel gelovigen als niet-gelovigen in Nederland. En dat is in een notendop waar de verkiezingen op dit moment over gaan. Iedere partij heeft het over identiteit. Maar ze vullen die identiteit vervolgens op hun eigen manier in. Op zich geen probleem. Je zou kunnen zeggen dat het bepalen van de identiteit van een land de corebusiness is voor een politieke partij.
Het grote probleem is echter dat het volk geen idee meer heeft wat de gezamenlijke identiteit van Nederland is. Met als gevolg dat we na 15 maart geen grote partijen hebben. Alleen nog maar een stuk of 8 middenpartijen. Daar zal de ChristenUnie overigens niet bij horen. Dat blijft een kleine partij. Maar de partij kan weleens cruciaal blijken te zijn voor een toekomstige coalitie.
