Kijk eens aan wat er vandaag op mijn deurmat ploft.
Precies op tijd ook! Want, heel gek, ik dacht namelijk gisteren, na de zoveelste bloedige aanslag uit naam van de islam, de grootste massamoord door 1 moslimpersoon ooit op Amerikaanse bodem, dat islam de bron is van terrorisme. Dat was misschien mal van mij om dat te denken. Maar het zat zo, de aanslag gisteren was gericht tegen homoseksuelen.
Dus ik dacht, nouja, islam is al bijna synoniem met terreur tegenwoordig, en dan ook nog tegen homo’s, dat kan geen toeval zijn. Staat gewoon netjes her en der in de koran namelijk, dat mensen die op mensen van hetzelfde geslacht vallen echt best wel hard kapot mogen allemaal. Een trotse islamiet valt op vrouwen. Hij valt zelfs zo erg op vrouwen, dat vrouwen er middels vormloze gewaden alles aan moeten doen om zijn lust naar vrouwenvlees een beetje te temperen.
Waar ik, na de diepe walging, verdriet, woede en wanhoop van gisteren, vandaag mee bezig was, was natuurlijk de islam zelf. Logisch, na zo iets ultiem naargeestigs uit de koker van de doodscultus die ons telkens weer versteld doet staan, na het zoveelste dieptepunt in onmenselijkheid, na weer een onvermoed maar vernuftig 1-2tje tussen wreedheid en lafheid, zijn de murw geterroriseerde mensen zeer geneigd om zich af te vragen: wat bezielt die islam nou eigenlijk? Een beetje zoals de volstrekt logische reflex om na een aanrijding tussen een schoolbus en een goederentrein je vooral druk te maken over de staat waarin de bus zich bevindt.
Waar ik echt behoefte aan had, was het ongevraagd bezorgd krijgen van ontlastende informatie over islam op een beslist zeer gepast moment, zo met de lijken in club Pulse nog half lauw. Dezelfde temperatuur ongeveer die de urine heeft, wanneer men over de betreurden heen zou pissen, door subiet de oorzaak van hun afslachting vrij te pleiten. En door de spotlight op te eisen voor het schoonvegen van het eigen straatje.
Het traktaatje kwam, kortom, als geroepen.
Na het lezen van de kleurige folder die ongevraagd maar op zo’n gepast moment in mijn huis geduwd werd, die islam vrijpleit van alle blaam, die geen enkele verantwoordelijkheid accepteert voor de homohaat die gisteren vijftig levens eiste, die vooral begaan is met islam zelf, blijkt er ook een oplossing te zijn. Ziehier:
Het bestuderen, belijden en verspreiden van de echte islam. In de metafoor met het busongeluk hierboven: alsof de busfabrikant, staande op hopen verwrongen staal met daartussen lappen smeulend kleutervlees, zijn ándere type bus aanprijst. Want het ongeval had niets met de peperkoeken kooiconstructie uit zijn fabriek te maken.
Tegen zulke folders, en tegen de ware islam, is geen NEE – NEE sticker opgewassen.
