Zorgverzekeraar DWS maakte dinsdag bekend dat de zorgpremie in 2017 met 9,25 euro per maand omhoog gaat. Dat is een stijging van bijna 10 procent. Bij de zorgverzekeraars is DWS de trendsetter. Andere verzekeraars zullen die zorgpremiestijging minimaal volgen, maar het kan ook hoger uitvallen. Zorgverzekeraars verdedigen de stijging met het argument dat ze te fors op hun reserves interen.
Amper een week na Prinsjesdag 2016 valt het kabinet Rutte II al weer door de mand. Want wat zei het kabinet? De premiestijging voor 2017 zou zo’n 3,50 euro bedragen. Een stijging van 3,5 procent.
Je vraagt je af hoe het kan dat de regering een inschattingsfout maakt die bijna drie keer hoger uitvalt dan de eigen raming. Je zou toch zeggen dat de minister van Volksgezondheid, met al haar ambtenaren, voldoende voeling met de sector heeft om de temperatuur van het badwater te kennen. Met andere woorden waarom wist het kabinet dit niet? Of wist de regering het wél, maar paste dat niet in de ’Goed Nieuwsshow’? Maar, hoe kortzichtig ben je dan als de ware cijfers een week later alsnog bekend worden? Is dit opportunisme of gewoon minachting van het volk?
Dat bijna iedereen er volgend jaar op vooruit gaat is natuurlijk een flinterdunne boodschap. Met deze forse premieverhoging plus de stijgingen van de gemeentebelasting, de waterschapslasten en de gebruikelijke inflatie zal er van dat minimaal beloofde plusje weinig overblijven. In feite zal iedereen er op achteruit gaan.
De op de borstklopperij van de regering is sowieso komisch omdat het kabinet Rutte II er de afgelopen 3,5 jaar in feite weinig van gebakken heeft. Een paar feiten op een rijtje:
De belangrijke Wet Werk en Zekerheid, welke vaste banen minder vast en flexbanen minder flex zou moeten maken, kan als mislukt worden beschouwd, ook al denkt minister Lodewijk Asscher (PvdA) van Sociale Zaken daar anders over. Zowel werkgevers als werknemers zijn ontevreden over de nieuwe wet. Het beoogde effect wordt niet bereikt. De wel zorgt voor chaos.
Nee, het is niet dankzij het beleid van het kabinet dat de economie gegroeid is, maar ondanks. Zie feit 3. De Nederlandse economie heeft de afgelopen periode gewoon meegelift op de groei van de wereldeconomie, waarbij de lage olieprijs een belangrijke factor is. De netto groei door consumentenbestedingen had veel groter kunnen zijn wanneer het besteedbaar inkomen van de burger de afgelopen jaren gestegen was.
Uit een dubbelinterview in NRC van afgelopen zaterdag met de economen Bas Jacobs en Roel Beetsma blijkt wat veel mensen al voorspelden. Tussen 2011 en 2017 is er voor 46 miljard euro aan bezuinigingen en lastenverzwaringen doorgevoerd. Voorbeelden: verhoging van de BTW van 19 naar 21 procent, invoering van de assurantiebelasting, verhoging van de milieubelasting op energie bij dalende olie- en gasprijzen, bezuinigingen op de zorg, het verhogen van belastingschijven en het beperken van de ouderenkorting.
Conclusie van Bas Jacobs: het beleid van Rutte II de afgelopen jaren heeft contraproductief gewerkt. De schuldreductie is niet gelukt. Immers, private schulden zijn hoger geworden en de overheidsschuld is nauwelijks gedaald.
Premier Mark Rutte (VVD) gaat de geschiedenis in als de kampioen lastenverzwaring met nul procent resultaat.
Want, Nederland is door de bezuinigingen 10 procent aan bruto binnenlands product kwijtgeraakt, waarvan 6 procent op het conto van de overheid komt. Omgerekend is dat 40 miljard euro per jaar, waarop je 15 miljard aan belastinginkomsten had kunnen krijgen. Met andere woorden: als het kabinet niks gedaan had, dan was de begroting na drie jaar ook met 45 miljard verstevigd, en was het hele bezuinigingspakket niet nodig geweest.
Wanneer je alles goed tot je laat doordringen dan zou je kunnen zeggen dat de kabinetten Rutte I en II de crisis hebben gebruikt om de al jaren zo gewenste VVD-agenda uit te voeren. Namelijk het versoberen van de verzorgingsstaat en het bewust vergroten van de tweedeling tussen rijk en arm in Nederland.
Never waste a good crisis, vrij vertaald naar Niccolò Machiavelli (1469-1527) en geciteerd door Winston Churchill (1874-1965). Premier Mark Rutte kent als historicus zijn klassieken.
