Een buik is over het algemeen geen mannenmagneet. Maar er zijn altijd uitzonderingen. Een collega die toch al altijd prat gaat op zijn veroveringen heeft ooit al uitgelegd hoe sexy hij zwangere vrouwen vindt. Schikt dat dus even: een zwangere vrouw, vrijgezel, die hij zelfs in niet-zwangere toestand al aantrekkelijk genoeg vond om een versierpoging aan te wagen (bepaald geen streng criterium), die hij niet eerst zelf moet bezwangeren, en van wiens zwangerschap hij dus ook niet straks de lasten moet dragen (dat zou hij er nou ook weer niet voor over hebben).
En dus kan ik me wentelen in een hooggeconcentreerde dosis van zijn, op de gelegenheid aangepaste, moves. “Al die hormonen die door je lijf razen!”, “Je hebt nu een ander lichaam, daar moet je gebruik van maken!” en “Dit moet je toch ook een keer meegemaakt hebben?”
Geen interesse. Zo weinig interesse zelfs, dat een andere collega meent het me even te moeten uitleggen: “Ik weet niet of je het weet, maar John probeert je te versieren hoor!”
Laura schrijft over het geluk bij een ongelukje.
