De eerste keer dat ik naar de hoeren ging was ik 19 jaar oud. Het was op de Wallen in Amsterdam. Zoals dat gaat met vrienden uit de diepe, duistere provincie die een dagje Grote Stad doen. Met een blik Aldi-bier in je handen hoeren kijken en je dan laten opfokken ook naar binnen te gaan. 50 gulden kostte het me toen (omgerekend met inflatiecorrectie is dat ongeveer 17 euro). Inclusief condoom.
Dat condoom had ik niet nodig want ik kreeg hem toch niet omhoog. Dus drie minuten later stond ik weer buiten, bescheten lachend de hoon van mijn vrienden accepterend.
De laatste keer dat ik naar de hoeren ging was ik 20. Het was een hoer in Arnhem. Daar had je toen nog een hoerenbuurt. Die is later verboden, waarschijnlijk door de plaatselijke PvdA.
Het was tevens die keer dat ik me bedacht niet bepaald een type te zijn om naar de hoeren te gaan. Niet alleen kreeg ik hem niet omhoog, ik kreeg ook een paniekaanval en wilde zo snel mogelijk weer uit dat raar verlichte kamertje weg.
Ach, het zal mijn gebrek aan “een stofje in mijn hersens” zijn geweest dat er voor zorgde dat schaars geklede dames die je pijpen voor een paar tientjes niet het gewenste effect op me hadden.
Misschien was, en ben, ik bestuurlijk gezien niet machtig genoeg om zoveel verheffingsdrift te bezitten dat ik mijn lul het liefste in door de drugs en ellende geestelijk en lichamelijk aangetaste crack- en heroinehoeren steek.
Ik ben er domweg niet sociaaldemocratisch genoeg voor. Dat zal het zijn. Bovendien heb ik geen gezin met kinderen die thuis onwetend zitten te wachten als pappa een uitgemergelde verschoppeling van de samenleving ligt te nivelleren, laat staan dat ik wethouder ben en tegelijkertijd het beleid maak om die hoeren een beter leven te kunnen bieden.
Nee, met dat graaisocialisme heb ik nooit zoveel gehad. Ik graai liever zonder er over te liegen.
En ik zweer: ik ben na mijn twintigste nooit meer naar de hoeren geweest. Al was het maar omdat spoedig daarna de euro kwam en alles, dus ook de hoeren, twee komma twee keer duurder werd.
Toch voel ik mij nu verplicht hoerenloper te worden. Leuk is het niet, maar iemand moet het doen. Het feit wil namelijk dat uitgerekend de PvdA, die sociaaldemocraten bij wie verheffing in de eerste plaats op hun eigen lul slaat, mij willen verbieden naar de hoeren te gaan.
En dat niet alleen: ze willen ook de hoeren verbieden seks tegen betaling te hebben. Vreemd. Ik bepaal zelf wel met wie, wanneer, hoe, waar en tegen welke betaling ik neuk. En volgens mij die hoeren ook.
Als vrouwen zich tegen betaling willen laten neuken door wethouders met een olijk sikje die tegelijk huisarts zijn, dan moeten die vrouwen dat lekker zelf weten en gewoon kunnen doen.
Dat sommigen van die vrouwen tegen hun wil de hoer moeten spelen is een feit, en dat is ook heel erg. Maar het verbieden van een vrij beroep, dat het oudste ter wereld is, maakt de zaken er gegarandeerd niet beter op.
Als de PvdA, tussen het zichzelf verheffen door, de wereld zo graag beter wil maken voor die illegaal verhandelde vrouwen, dan moeten ze maar eens aan het OM vragen of vrouwenhandelaren misschien eens wat zwaarder gestraft kunnen worden dan twee jaar cel. Of wellicht scheelt het als bekende vrouwenhandelaren niet zomaar door de rechter vrij worden gelaten zodat ze naar hun geboorteland kunnen ontsnappen. Ik noem maar eens wat.
Nederland is een tolerant land. Juist die zelfverheffers van de sociaaldemocraten roepen dat zo graag, meestal te pas en te onpas. Tolerantie houdt ook in dat mannen zonder te worden gecriminaliseerd naar de hoeren kunnen, en dat hoeren hun beroep kunnen uitoefenen zonder te worden opgepakt. Niet eens mogen neuken met wie je zelf wilt, dát is pas intolerant!
Dus uit protest tegen deze zoveelste schandelijke, vrijheidshatende, betuttelende, truttige, beangstigend dictatoriale plannen van de Partij van de Arbeidszelfverheffingslustbeleving word ik hoerenloper. Ik roep alle vrijheidslievende mannen, en vrouwen, van Nederland op hetzelfde te doen.
Doe eens gek. Laat u pijpen op de Wallen. Bel een studentenmeisjesescort als u in een hotel zit. Of vier uw machtswellust bot op een getroebleerde heroïnehoer die aan de rand van de samenleving leeft. Het zal u bevallen.
Of niet, maar ach, dan naait u ook eens een keer wat uit naam voor een betere samenleving. Solidariteit voelde nog nooit zo lekker.
