Over de toegevoegde waarde van sport doen veel verhalen de ronde. Zo zou sporten bijvoorbeeld goed zijn voor hart en bloedvaten. En nog veel meer. Sport draagt ook het woord sportief in zich mee. Een spel moet eerlijk en sportief worden gespeeld. Dat kan alleen als opponenten elkaar met gelijke wapens bestrijden. Anders is het geen wedstrijd. Maar een schijnvertoning. Schermt de ene schermer met een polsstok en de andere met een luciferhoutje dan is er natuurlijk geen sprake meer van een eerlijk duel.
Onder sportief wordt verstaan dat de betrokken partijen zich conformeren aan de spelregels. En de beslissingen van de scheidsrechter. Over dat laatste is veel te doen. De dood van grensrechter Richard Nieuwenhuizen had eindelijk alle ogen geopend. Welke beslissing de scheidsrechter ook zo nemen: de voetballers zouden zich er bij neerleggen. Zonder de scheidsrechter te intimideren. Een fenomeen dat ook wel bekend staat als mentale molestatie. Inmiddels weten we beter: scheidsrechter is nog steeds een hondenbaan.
Het zal niemand zijn ontgaan dat Feyenoord en PSV elkaar gisteren in De Kuip troffen. Feyenoord won met 2-1. Over tot de orde van de dag. Zou je zeggen. Maar daar dacht PSV-speler Jeremain Lens anders over. In zijn ogen had Feyenoorder Joris Mathijssen (de enige voetballer in Nederland die als ideale schoonzoon door het leven kan) hem een elleboogpoets gebakken. Scheidsrechter Björn Kuipers verzuimde op te treden. Dus besloot Lens het recht maar in eigen hand te nemen. Hij zou die Mathijsen wel eens een lesje leren.
De rest is bekend. Het regende ineens getatoeëerde grootverdieners die een foute duit in het zakje wilden doen. Prangende vraag die rest na dit beschamende incident: waarom heeft Orlando Engelaar de hoofdrol in Prison Break nooit gekregen? Wat Mathijsen Lens eventueel heeft toegevoegd, is verder niet interessant. Eigen rechter spelen is standaard fout.
Ooit gold PSV als een beschaafde club. PSV-icoon Willy van der Kuijlen voetbalde bijna met zijn colbert nog aan. En sprak nooit een ongetogen woord. De recente misdragingen van Erik Pieters en gisteren dus van Jeremain Lens hebben het ooit keurige imago van PSV ernstig beschadigd. Lopende kassa Dick Advocaat zal best verstand van voetbal hebben. Maar op enige opvoedkundige kwaliteiten is de kleine gifkikker niet te betrappen.
Zowel Pieters als Lens zijn dramatische voorbeeldfiguren voor de voetballende jeugd. Om weer geloofwaardig te worden moet PSV beide agressievelingen dan ook maar snel bij het grootvuil zetten. Nog langer de andere kant op blijven kijken, is geen optie meer.
Authentiek taalknutselaar Ton Broekhuisen is tekstschrijver/journalist/ghostwriter. Maar vooral columnist (onder meer vele jaren voor Metro) en blogger.
