Tot 24 oktober konden zich kandidaten voor het PvdA lijsttrekkerschap aanmelden. Ook presenteerde de partij op die dag haar conceptverkiezingsprogramma. Vorige week was het de week van Lodewijk Asscher, die zich na lang “aarzelen” kandidaat stelde. Playing it hard to get, maar of het veel zal uithalen? Eerder ging hem de fractierebel Jacques Monasch voor. Zo ook een aantal naamloze kandidaten uit de periferie.
De man die zich vanaf het begin kandidaat stelde voor het lijsttrekkerschap is de huidige PvdA leider Diederik Samsom. Merkwaardig, en eigenlijk te gênant voor woorden. Een partijleider die drie verkiezingen op rij verliest en die van 38 zetels in 2012 nu al een jaar op 9-12 zetels in de peilingen staat, voelt zich geroepen de PvdA te redden. Je bent een loser en je denkt intussen nog heel wat te zijn.
Diederik Samsom is de man van het Grote Project en het Eerlijke Verhaal. De onder zijn leiding gesloten regeringscoalitie met de VVD was een klap in het gezicht van de rechtgeaarde PvdA-kiezer. Praktisch alle sociale principes waarmee hij in de oppositie en tijdens de verkiezingen te koop liep heeft hij na 12 september 2012 zonder pardon bij het oud vuil gezet. Het Eerlijke Verhaal werd een nachtmerrie. Saillant detail is dat zijn partner in crime Lodewijk Asscher, nota bene minister van Sociale Zaken, zich nu dus ook als redder van de sociaal-democratie opwerpt. Hoe opportunistisch kun je zijn.
En wat te zeggen van partijvoorzitter Hans Spekman? Deze labbekak heeft nog geen jota waar kunnen maken sinds zijn aantreden als voorzitter. Op 6 september 2012 zei hij in De Telegraaf : “De VVD walst met een steeds grovere en grotere bulldozer over de belangen van mensen heen, die het niet zo goed hebben.” Oh, en wie heeft sindsdien de VVD daarbij geholpen meneer Spekman? Juist, de PvdA onder uw voorzitterschap. Waar zijn trouwens die 100.000 leden van u gebleven? Dat was toch het grote doel bij uw aantreden? Verder dan 45.000 leden bent u niet gekomen. En ook die schamele 9-12 zetels in de peilingen mag u zich persoonlijk aanrekenen.
Hans Spekman, Diederik Samsom en Lodewijk Asscher. Eerst het sociaal-democratische gedachtegoed verkwanselen aan de VVD, onder het mom van verantwoordelijkheid nemen, en als het dan mis is gegaan bedenken dat jij degene bent die de PvdA en het land moet gaan redden.
Je brengt dus je organisatie naar de rand van de afgrond en vervolgens bedenk je dat jij de beste persoon bent om het bedrijf er weer bovenop te helpen. Of je zet een gebouw in de hens en vervolgens meld je je als brandweer om de brand te komen blussen. Is dit grootheidswaan? Een blinde vlek voor het eigen disfunctioneren? In alle redelijkheid, je bent dan toch rijp voor de psychiater. “Wij van WC-eend” kunnen bij de PvdA in de leer gaan.
De top van de PvdA is een regentesk clubje. Ze zitten er voor zichzelf. Die hele sociaal-democratie interesseert ze geen zier. Veel mooie en grote woorden die zo sleets zijn dat niemand er nog in gelooft.
Want ga maar na, de titel van het verkiezingsprogramma van 2012 was: Nederland sterker en socialer.Vervolgens doe je het tegenovergestelde en ga je regeren met je opponent aan de andere kant van het politieke spectrum. Dat is niet alleen kiezersbedrog, maar ook een vorm van oplichting dat we gewend zijn van Mark Rutte en zijn VVD. Soort zoekt soort zullen we maar zeggen. Over dat Grote Project van Diederik Samsom toen geen woord. Dat begrip werd pas van stal gehaald toen duidelijk werd hoe desastreus het beleid van deze coalitie uitpakte. Verbaal doekje voor het bloeden.
De PvdA wil nu het vertrouwen van de kiezers terugwinnen na de fatale keuze om met de VVD te regeren. “Die keuze is ons niet in dank afgenomen. We zijn er mensen door kwijtgeraakt. Dat betreuren wij”, staat in het conceptverkiezingsprogramma dat maandag in Rotterdam werd gepresenteerd. “Het verloren vertrouwen willen we terugwinnen.” En ook, “Nivelleren met een hoofdletter N. Dat is wat de PvdA wil doen na de verkiezingen. Lagere en middeninkomens moeten meer koopkracht krijgen.” Maar hadden we dat ook al niet in 2012 gehoord? In retrospectief is het verkiezingsprogramma 2017 is een farce.
Die blijmoedigheid en dat optimisme om te denken dat ze zich aan hun eigen haren uit het moeras kunnen trekken, dat ze opnieuw menen de partij en Nederland te moeten redden. Het is te aandoenlijk voor woorden. Want waarom zou de kiezer, op grond van de ervaringen uit het verleden, bij de komende verkiezingen de PvdA beloftes wél geloven? Eigenlijk is het een belediging van de kiezer. Maar deze opportunisten denken er mee weg te komen alsof er niets is gebeurd. Is het dédain voor de kiezer of verslijten ze hun electoraat werkelijk voor achterlijk?
In normaal Nederlands noemen we zo’n gedrag narcisme. Meestal leidt dat tot zelfvernietiging. De top van de PvdA is een zelfmoordcommando. De sociaal-democratie en de partij zijn mede het slachtoffer. Als de trouwe leden van de PvdA nog enig zelfrespect hebben dan zouden ze eisen dat de top van de partij opstapt.
Exit Diederik Samsom, Lodewijk Asscher en Hans Spekman. Welkom Ahmed Aboutaleb.
