Het EK is een prachtig volksfeest. Verbroedering, gezelligheid, uren pruttelen over de opstelling en door-de-weeks bier drinken. What’s not to like? Nou, de bergen plastic troep waar je in elke supermarkt mee opgezadeld wordt bijvoorbeeld, dat is wel een dingetje. Of de “Vrouw! Ga eens bier halen, want je begrijpt toch niks van voetbal.” -grappen. Super origineel en vooral hilarisch. “Oh, je gaat je vriendin aan de ketting leggen, zodat ze zich alleen tussen het aanrecht, de koelkast en de bank kan bewegen? Wat een dijenkletser, hoe kom je erop? Ehm, is dat toevallig dezelfde vriendin die je kleren voor je uitzoekt en van wie je ’s avonds na negen uur geen koffie meer mag? Ja? Okay, dan begrijpen we elkaar.”
Nu brengen voetbalwedstrijden sowieso wel het cro-magnon in de mens naarboven, maar dat zelfs keurige, brave, hoogopgeleide mannen hun zorgvuldig onderdrukte seksisme en homofobie ineens niet meer de baas kunnen zodra er een bal in het spel is blijft verwonderlijk. Zo is de tegenstander afwisselend een mietje, vuile flikker, homo of een wijf. En de grootste homo van allemaal is ChristianA Ronaldo!
Ontzettende snotstengel
Als iemand de toorn des hooligans in mijn ogen verdient, dan is het wel die laffe, jankerige, megalomane tuttebel met boybandhaar, maar dat maakt hem nog geen gay. Sterker nog, ik zou me als homo redelijk beledigd voelen als ik met een dergelijke natnek vergeleken werd. Als ‘wijf’ was ik dat in ieder geval wel. Maar dat ik het oneens ben met de terminologie, wil niet zeggen dat ik de frustratie niet begrijp. Want die ontzettende snotstengel staat maar mooi met zijn glimbek in de halve finale, en wij niet.
Dat is ook meteen waar de schoen wringt, want hoe hartverwarmend het ook mag voelen als voor de wedstrijd een trots en luid Wilhelmus opstijgt vanuit een verbroederde zee van oranje, even potsierlijk en lullig staan we na het fluitsignaal allemaal alleen in ons bier te huilen. En dan komt de zure regen pas echt met bakken uit de hemel. Voetbalhaters en doemdenkers verkneukelen zich om het hardst om de hartepijnen van de supporters. Want ze hadden het toch gezegd! Of heel recalcitrant een Duitse of Portugese vlag over hun social media avatars geplakt, want dat is blijkbaar het toppunt van rebellie anno 2012; een fokking twibbon.
Aftandse boerderijdieren
Dat is bijna net zo inspiratieloos als het spel van het Nederlands elftal na de eerste 20 minuten van elke wedstrijd, of zullen we het daar maar beter niet meer over hebben? En al helemaal niet over al die aftandse boerderijdieren, met hun zogenaamd voorspellende gaven, die blijkbaar allemaal wel meer verstand van voetbal hebben dan onze so-called analisten? Nee, we gaan het loslaten, onze wonden likken en hopen dat, niet Duitsland, niet Portugal, Niet Spanje, dus Italië wint.
Hey jongens, weten jullie nog hoe gezellig het was? Daar in de kroeg, in die van bier en hoop doordrenkte oranje heg. Doen we het over twee jaar weer?
Deze column werd vannacht uitgesproken in een speciale ‘Vrouwen fluiten af’ -uitzending van het WNL programma ‘Nog Steeds Wakker’ op Radio 1. Terugluisteren kan hier (13.01 t/m 16.05).
Joyce Brekelmans kan heel slecht tegen haar verlies, waarvan akte.
Foto: Wikicommons MOs810
