Het is deze week 500 jaar geleden dat het protestantisme de het levenslicht zag. De antisemitische mopperkont Maarten Luther splitste zich af van de moederkerk. Het verhaal wil dat hij 95 stellingen op de deur van de Slotkerk in Wittenberg heeft gespijkerd. Dit is een leugen waarmee Luther zichzelf mythische proporties wilde toedichten. Het is typerend voor het protestantisme; een godsdienst gebaseerd op leugens.
Maarten Luther is bij lange na niet de heldhaftige hervormer die de protestanten van hem willen maken. Hij bleef ook lange tijd na het schrijven van zijn stellingen in gesprek met de Katholieke moederkerk. Hij stuurde dan ook niet aan op een scheiding met deze kerk. Hij wilde vooral een discussie starten over het systeem van aflaten dat 500 jaar geleden gemeengoed was. In zijn ogen kon een mens een ander mens geen genade schenken/garanderen. De mens was immers zondig; ook de paus. Dat de paus en de bisschoppen niet meteen enthousiast waren door deze stellingen mag geen wonder heten. Zij werden persoonlijk geschoffeerd door Luther. Bovendien moest de Sint Pieter worden afgebouwd met het geld dat door de aflaten binnenkwam. Overigens mag het hier niet onvermeld blijven dat de Katholieken tijdens het Concilie van Trente, een bijeenkomst waar Lutheranen en Calvinisten werden uitgenodigd om mee te denken over de nieuwe koers van het katholicisme, in 1562 de aflaatpredikers hun congé gaven. Precies zoals Luther had gewild. Het concilie staat ook wel bekend als de contrareformatie. Het leed was tegen die echter al geschied. De protestanten hadden geroken aan hun macht en wilden niet meer terug in hun hok.
500 jaar later plukken we nog steeds de zure vruchten van de reformatie. De luchtigheid van het katholicisme waarbij de idee belangrijker is dan de uitvoering heeft in grote delen van onze maatschappij plaats moeten maken voor regeltjes-fetisjisme. Het calvinisme heeft vele levens vergiftigd met hun verering van de kleine geest. De mystiek moest verdwijnen uit het geloof. De heilige geest zit volgens de uitermate benepen kijk op de bijbel in het kleine, het spartaanse. Dit in tegenstelling tot het katholicisme waar men gelooft in het grootse en het meeslepende. Wellicht lijkt het eerste oprechter. Maar mensen die krampachtig proberen oprecht over te komen, zijn over het algemeen onbetrouwbare sujetten.
Hoe het ook zij, de EO viert deze week 500 jaar protestantisme. Men pakt flink uit met het televisieprogramma ‘In Holland staat een Kerk’. Mijn vraag is echter: waar staat die Kerk dan? Ik ken geen toerist, liefhebber of geïnteresseerde die een bezoek brengt aan een protestantse kerk. Er valt daar immers geen inspiratie of liefde te vinden. In de protestantse kerken vindt men afstandelijkheid, kilte en kleinburgerlijkheid. Nee, de kerken die massaal bezocht worden omdat ze naast een ‘tempel Gods’ ook grootsheid en mystiek uitstralen zijn de Kathedralen van die verfoeide katholieken. Het is juist de overdaad van deze gebouwen die een lijntje naar God suggereren. Want beste protestanten, als er al een God bestaat dan is hij te vinden in grootsheid, niet in kleingeestigheid.
