De politieke arena is een plaats voor mannen en vrouwen die zijn losgezongen van de dagelijkse realiteit. Politicus word je als je vrij onbeduidend bent. Lieden zonder werkelijke kwaliteiten die toch graag een partijtje willen meeblazen in de grote mensenwereld. Die zich gehoord willen voelen en willen bewijzen dat ze er echt wel toe doen. Kortom, politici zijn net kunstenaars.
Dat in ogenschouw nemende is het uitermate vreemd dat er relatief weinig kunstenaars in de politiek zitten. En politici die kunst maken zijn ook al onvindbaar. Terwijl beide beroepsgroepen dus ontzettend veel met elkaar gemeen hebben. Zo ben je ze als gewone Nederlander liever kwijt dan rijk. En zowel kunstenaars als politici nemen zichzelf en hun beroep veel te serieus. Terwijl er maar weinig beroepen zijn waarbij het voor de voortgang van ons land geen zak uitmaakt als de helft van de beroepsgroep vandaag zou omvallen.
Omdat er zo weinig verschil zit tussen kunstenaars en politici heb ik besloten een eigen partij te beginnen. In mijn stad Den Bosch is het niveau van de politici zo abominabel dat zelfs een kunstenaar in het stadhuis een verbetering is. En dus neem ik dit smerige taakje op mij.
Uit liefde voor de medemens.
