Afgelopen zaterdag liep Usain Bolt zijn laatste sprintwedstrijd. Beter gezegd: hij hinkte zijn laatste wedstrijd. De beste sprinter aller tijden eindige zijn loopbaan in mineur. Maar voor de eeuwigheidswaarde van Bolt kan het wel eens het begin zijn van iets moois. Want hoe goed zijn prestaties verder ook zijn, zijn carrière mist de tragiek die behoort bij de echt allergrootsten. Bolt is de teflon wonderboy; alles lijkt hem te zijn aangewaaid. De mooie jongen die ook nog eens verschrikkelijk goed kan sporten. Leuk voor Usain en zijn familie, maar zelfs Shakespeare had er geen chocola van kunnen maken.
En daarom is de hamstringblessure die Usain Bolt opliep bij zijn laatste wedstrijd wellicht de opmaat tot iets heel moois. Een eerste aanzet tot drama. Met een beetje geluk valt hij in een enorm zwart gat. Krijgen alcohol, drugs, medicijnen en depressies vat op hem. Zien we over een paar jaar via een Engelse tabloid foto’s van een verwilderde Bolt die uit vuilnisbakken eet.
Want alleen dan kan hij aanschuiven bij het illustere gezelschap van John F Kennedy, Elvis, Mohammed Ali, George Best en Maradonna.
