Een politicus die op bezoek gaat bij de directeur van de gevangenis, van hem een lijst krijgt van gevangen die stemrecht hebben, om vervolgens de stemmen van deze gevangenen te kopen. Op Sint Maarten deed Silvio Matser het. Woensdag werd hij veroordeeld tot acht maanden gevangenisstraf. De directeur van de gevangenis (die eveneens is veroordeeld) gaf Matser een lijst met tachtig namen, mannen die elk honderd dollar kregen. Voor een zetel heb je op Sint Maarten maar een paar honderd stemmen nodig. Het eiland is met 45.000 inwoners veruit het kleinste land in het Koninkrijk, maar de parlementariërs krijgen ruim 11.500 dollar per maand, veel meer dan politici in Nederland. Ook een gevangene die Matser heeft geholpen is veroordeeld. Twee andere verdachten kunnen niet meer worden veroordeeld, omdat ze ondertussen zijn vermoord. Bij de uitslag van deze verkiezingen in augustus 2014 bleek Silvio Matser veel stemmen te hebben gekregen in het kiesdistrict waar de gevangenis ligt. Daardoor kreeg hij als laatste op de kieslijst van zijn partij alsnog een plek in het parlement. In januari 2015 werd Matser al veroordeeld wegens belastingontduiking. Het is opmerkelijk: een politicus die stemmen kocht in de gevangenis mag nu in diezelfde gevangenis zijn straf gaan uitzitten.
Maandag 26 februari zijn er opnieuw verkiezingen op Sint Maarten, het eiland waar de bevolking nog altijd gebukt gaat onder de gevolgen van de orkaan Irma. De mensen zitten te wachten op een dak, op een baan en een inkomen, maar veel politici op het eiland lijken vooral bezig met zichzelf. Sint Maarten werd in 2010 een autonoom land binnen het Koninkrijk en heeft sindsdien zeven regeringen gehad. Het parlement van Sint Maarten bestaat uit vijftien leden en kabinetten hebben vaak een kleine meerderheid. Regeringen vallen vooral door ship jumping, op het moment dat een lid uit de coalitie stapt en samen met de oppositie een nieuwe meerderheid vormt – wat altijd gepaard gaat met verdenkingen van omkoping. Silvio Matser deed dat in 2015 toen hij de premier van zijn eigen partij liet vallen en als ‘onafhankelijk’ politicus verder ging. Ook de huidige regering is afhankelijk van zo’n ‘onafhankelijke’ parlementariër, Chanel Brownbill, die ook wordt vervolgd voor belastingontduiking. Een andere ship jumper is Frans Richardson, die onlangs werd gearresteerd in een onderzoek naar fraude en corruptie, waarin de parlementariër wordt verdacht van het aannemen van steekpenningen en het ontduiken van de belastingen. Frans Richardson wordt daarnaast ook nog verdacht van het ronselen van stemmen.
Frans Richardson kan maandag gewoon weer gekozen worden in het parlement, als lijsttrekker van zijn eigen partij. Dat geldt ook voor Chanel Brownbill, die op de lijst staat van de grootste partij. Dat is de partij van Theo Heyliger, de machtigste man op Sint Maarten – de partij waar ook Silvio Matser zijn carrière begon. Theo Heyliger had nauwe banden met de Italiaanse gokbaas Francesco Corallo, die op dit moment in Italië voor de rechter staat wegens omkoping van vooraanstaande politici rondom Berlusconi. Op Curaçao werd eerder oud-premier Gerrit Schotte veroordeeld omdat hij zich had laten omkopen door deze maffiabaas. Het is triest, dat de mensen op Sint Maarten maandag een nieuw parlement moeten kiezen, terwijl het eiland moet worden opgebouwd, na de vernielingen door de orkaan Irma. Mensen op het eiland snakken naar een beter en eerlijker bestuur. Maar wat ze zien is vooral politiek gekonkel en crimineel gedrag. Toch is het geen toeval dat op dit moment zoveel politici worden opgepakt en veroordeeld. Dit maakt onderdeel uit van een grootschaliger onderzoek naar de verbondenheid tussen de onder- en bovenwereld op Sint Maarten, dat mede op verzoek van SP en VVD wordt gedaan – en dat ook de komende jaren zal worden voortgezet. Dit crimineel onderzoek kan niet zorgen voor betere politici op het eiland, maar het kan de bevolking wel duidelijk maken welke politici niet deugen. We weten wie de boeven zijn. Het is aan de kiezers om maandag een goede keuze te maken.
