Waar het moet worden ingebracht en in welk lichaamsdeel, dat stond er nog niet bij. Maar dat het er van moest komen, was wel zeker. Iedere baby zou bij de geboorte voortaan een chip moeten krijgen. Het voorstel kwam van Samen Organiseren, een initiatief van de Vereniging van Nederlandse Gemeenten, de belangenvereniging van gemeenten. Die heeft een ‘taskforce’ Samen Organiseren opgericht en ook een werkgroep Digitale Identiteit. Die dus voorstelt om bij alle baby’s meteen na de geboorte een chip in te brengen. Volgens de gemeentesecretaris van Bloemendaal komt dit idee ‘niet uit de lucht vallen’, maar is er goed over nagedacht: de nieuwe ‘digitale identiteit’ is bedoeld voor het contact tussen ‘overheden en inwoners, maar ook tussen overheden onderling, tussen overheden en bedrijven, tussen bedrijven en inwoners, tussen bedrijven en bedrijven of tussen inwoners en inwoners.’ U ziet, ze zijn bepaald niet over een nacht ijs gegaan. Het idee van de gemeentesecretaris voor een nieuwe digitale identiteit is zelfs zo goed doordacht dat we direct kunnen beginnen: ‘In maart was de kick-off van het project en in april en mei wordt begonnen met testen.’
Natuurlijk heb ik alle vertrouwen in de gemeentesecretaris van Bloemendaal en al haar collega’s van Samen Organiseren, maar het inbrengen van chips bij baby’s als een middel van identificatie voor bijvoorbeeld het aanvragen van een rijbewijs, of voor opname in een ziekenhuis, of het afsluiten van een hypotheek, roept toch nog wel wat bestuurlijke, technologische en morele vragen op. Al is het maar omdat gemeenten de eigen basisadministratie vaak helemaal niet op orde hebben en ik niet graag zie dat in die chips in die baby’s allerlei verkeerde informatie wordt opgenomen. Ook weet ik dat de regering al jaren op zoek is naar een alternatief voor DigiD, de huidige digitale identificatie, omdat dit systeem erg gevoelig blijkt voor fraude en hacken. In het zo goed doordachte plan van de gemeentesecretaris en haar collega’s heb ik nog niet kunnen lezen waarom deze baby-chip wél veilig zou zijn. Ook hebben we nog geen uitputtende beschouwing gekregen van deze commissie waarom het nodig is om voor identificatie cyborg-achtige elementen toe te voegen aan het menselijke lichaam. Ik zie ook nog niet waarom juist de Vereniging van Nederlandse Gemeenten het beste in staat zou zijn om dit soort ingrijpende besluiten te nemen.
Dit opmerkelijke nieuws was voor collega Mahir Alkaya reden om Kamervragen te stellen. De antwoorden zijn nog niet binnen, maar het artikel over chips in baby’s werd wel razendsnel van het internet gehaald. Dit soort kletsclubjes kan blijkbaar lang hun eigen gang gaan. Waarom zijn mensen pas gaan nadenken over dit plan nadat er vragen over zijn gesteld in de Tweede Kamer? En hoeveel geld heeft dit ondertussen wel niet gekost? We zagen het eerder bij initiatieven voor elektronisch stemmen, waar ICT’ers van de gemeente Molenwaard een stemapp wilden ontwikkelen, terwijl de Kamer dit juist had gestopt, omdat deskundigen hadden gewaarschuwd dat stemmen via internet niet veilig is. Ik vind het best als mensen bij elkaar gaan zitten en allerlei krankzinnige plannen bedenken, maar dat hoeft toch niet in een officiële commissie? Dat kan toch gewoon in het café? En dat hoeft toch ook niet betaald te worden met belastinggeld? Het is wel verontrustend dat mensen zulke dwaze ideeën omarmen, als die maar een beetje ‘innovatief’ klinken. Dit modieuze consultancy-denken lijkt ook het lokale bestuur te hebben aangetast. Overal zien we het sluipende gif van de kletsende klasse.
Ronald van Raak schreef eerder over de gelukscursussen voor ambtenaren en het geklets van consultants.
