Leuk, dacht ik, post uit Sint Maarten. Maar dat viel tegen. Het was een aangifte, van de advocaat van Christophe Emmanuel, lid van het parlement van Sint Maarten en voormalig minister van dit mooie eiland. Reden was een column op The Post Online: ‘Het halve parlement van Sint Maarten wordt verdacht van fraude.’ Aanleiding was een bezoek van politici van Sint Maarten aan de Tweede Kamer, waarbij we ook een debat zouden voeren over integriteit in de politiek. Ik heb toen de vijftien leden van het parlement van Sint Maarten eens gegoogeld en moest concluderen dat de helft van de leden van dat parlement was verdacht van fraude en corruptie, of daarvoor al was veroordeeld. Ook Christophe Emmanuel kwam in dat rijtje voor, op basis van een nieuwsbericht op Caribisch Netwerk, een onafhankelijke Nederlandse nieuwssite. Christophe Emmanuel zou als minister, op de dag dat duidelijk werd dat het kabinet zou gaan vallen, grote stukken grond in erfpacht hebben gegeven, tegen het nadrukkelijke advies van het ministerie, dat wees op belangenverstrengeling. Deze uitgifte was heel gunstig voor de vrienden van Emmanuel, maar heel nadelig voor Sint Maarten.
Het is niet de eerste keer dat ik vanuit Sint Maarten voor de rechter wordt gedaagd, dat gebeurde eerder al door advocaat Gerard Spong, die namens Francesco Corallo vervolging eiste omdat ik zijn cliënt uit Sint Maarten een ‘maffiabaas’ had genoemd. Het Openbaar Ministerie nam de aangifte echter niet in behandeling en zei dat ik gewoon als Kamerlid mijn werk moest kunnen doen. Francesco Corallo is een gokbaas op Sint Maarten, maar staat nu ook in Italië voor de rechter, vanwege het omkopen van politici in een groot gokschandaal. Deze nieuwe dreigbrief, nu door Christophe Emmanuel, laat mooi zien hoe op Sint Maarten politiek wordt bedreven. Dat gebeurt niet door in het openbaar inhoudelijk het debat aan te gaan, bijvoorbeeld over corruptie en vriendjespolitiek, maar door angst te zaaien en te intimideren. Christophe Emmanuel had ook een reactie kunnen schrijven, The Post Online had die vast met alle plezier gepubliceerd, maar in plaats daarvan krijg ik een dreigende brief in mijn postvakje. Zo gaat het ook met kritische journalisten op Sint Maarten en met andere mensen die misstanden benoemen en over problemen op het eiland in discussie willen gaan.
Angst zaaien en intimideren gebeurt niet alleen op Sint Maarten, maar ook op Aruba en Curaçao. En dat gaat niet alleen via dreigbrieven, maar ook door chantage. Zo heeft oud-premier Gerrit Schotte van Curaçao eens een detective bureau aan de gang gezet om compromitterend materiaal over mij te zoeken. Maar het rapport van dit counter intelligince onderzoek bracht niet veel op: het detectivebureau kwam met verwijzingen naar mijn Twitter account (maar ik heb geen twitter) en naar mijn Facebook (wat ik ook niet heb) en verwijzingen naar columns die ik schreef voor The Post Online. Gerrit Schotte beschuldigde mij ervan dat ik een coup wilde plegen op Curaçao, maar uiteindelijk werd de oud-premier zelf veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf, omdat hij zich had laten omkopen door Francesco Corallo. De actie van Christophe Emmanuel laat ik ook maar langs me heen gaan, het is een manier van politiek bedrijven waar we ons in dit land niet toe moeten verlagen. Als Christophe Emmanuel zich door mij aangesproken voelt, kan hij altijd de politieke discussie met mij aangaan, bijvoorbeeld op The Post Online. Ik zie zijn bijdrage met veel interesse tegemoet.
