Henk Bres uit den Haag en ik zijn geen vrienden. Toen wij opponenten in het Lagerhuis waren zag ik de knokkels van zijn vuist regelmatig wit trekken als ik het woord voerde. Als er geen camera’s met rode lampjes in de buurt waren had ik een hengst voor m’n kop gekregen. No doubt about it.
Henk Bres is een echte Hagenees en diep in m’n hart vind ik hem een toffe peer. Okay, hij heeft ideeën waar ik echt niet blij van word. Pedo’s moeten gecastreerd worden. Alle Turken in de bak of terug naar hun land en Marokkaanse criminelen zouden het best, als het aan hem lag, in een militair kamp gedrild en gedisciplineerd moeten worden tot Nederlandse brave burgers. Maar los van zijn –in mijn ogen- absurde ideeën is Bres een man met het hart op de juiste plaats.
Hij houdt van kinderen en kan het niet verdragen dat pedo’s de kans krijgen zich te vergrijpen. Daar kan ik inkomen. En inderdaad zitten de Nederlandse gevangenissen vol Antillianen, Marokkanen, Roemenen en Bulgaren die zich niet netjes aan de Nederlandse rechtsregels hebben gehouden. Dus dat we een probleem hebben met deze mensen, ja, daar kan ik begrip voor hebben.
Dus Henk en ik hebben, als twee geboren Hagenezen, enerzijds een natuurlijke vijandschap, maar ook een onderliggende heimelijke sympathie ten aanzien van elkaar.
Daar zat dus een uiterst leuk TV programma in. En een alert TV productiebedrijf in Hilversum zag de kans liggen. Ook de NTR had wel goesting in een programma waarin twee opponenten met elkaar in gesprek zouden gaan, nou ja, gesprek…met elkaar op de verbale vuist zouden gaan omtrent onderwerpen als TBS, Pedofilie, Integratie, Criminaliteit, Huiselijk Geweld, Parenclubs, noem maar op.
Henk en ik zijn uitstekend in staat elkaar de huid volkomen vol te schelden, maar met een beetje regie en humor erbij, en wat structuur, kon het een heel vermakelijk, maar ook informatief TV-programma worden. Al zeg ik het zelf.
Zo gezegd, zo gedaan. Het TV productiebedrijf nodigde ons uit een pilot te maken. In een Amsterdams park (en Henk gruwt van alles dat Amsterdams is, dus het was een hele opoffering van de goede man) ontmoetten we elkaar voor het oog van de pilotcamera.
Het programma had de werktitel Tegenpolen –en nou niet meteen aan het land denken- maar het had ook Tegenstanders of Tegendelen kunnen heten. Het ging om het in kaart brengen via debat en dialoog van klemmende Nederlandse vraagstukken. Waarbij notoire tegenstanders van elkaar een eigen tegenover de ander staande visie mogen hebben, maar tegelijk wel in gesprek gaan.
Voorwaar behoorlijk actueel en noodzakelijk in een tijd van moorddadige vechtscheidingen en mekander in elkaar rammende voetbalsupporterclubs.
Het werd een knetterende pilot en ik vond de montage en de begeleiding uiterst professioneel en kwalitatief opperbest. Henk en ik gingen behoorlijk tekeer tegen mekaar, maar konden na afloop van het handgemeen een vette mannenknuffel opbrengen.
De pilot werd ingestuurd aan de NTR en de reactie was verbijsterend, vertelde me de directeur van het productiebedrijf.
Er Zat Geen Medelander In.
Inderdaad, er zat geen allochtoon in. Hoewel dat woord niet meer gebruikt mag worden, was dat toch de reactie van de Hilversumse NTR omroepbaas. Geen anders gekleurde Nederlander. Geen Ali B, geen Badr Hari. Geen Fatma of Mohamed. “Twee blanke Nederlanders, dan kán gewoonweg niet”, was de eerste reactie die de pilotmakers kregen.
En zo werd dit ijzersterke initiatief de dood ingedreven door een Hilversumse omroep, betaald van onze belastingcenten. Een publieke omroep die het belangrijker vindt de time-slots, zoals zij het geheimzinnig noemen, liever te verdelen op basis van een vermeende politieke correctheid, dan op inhoud en kwaliteit. Een gemiste kans.
Maar ja dat zeg ik en ik ben bevooroordeeld.
Hein Westerouen van Meeteren is jurist en gespreksleider. Hij woont in Amsterdam.
