De hufters zijn de nieuwe helden. Aldus Marianne Zwagerman. Rutger Castricum is zo’n held. Hij durfde Mark Rutte te vragen of hij nog geneukt had. Fantastisch. Niemand durfde het. Hij deed het. Geef ons meer van dat soort helden en er komt wereldvrede, zegt Zwagerman eigenlijk. De Nobelprijs voor Rutger!
Zwagerman vindt het ook niet erg als mensen ‘hoer’ tegen haar zeggen. Dat ziet ze als een compliment. En ook van de uitdrukking ‘ga ‘ns deaud’ krijgt ze warme gevoelens. Dat zei ze op de televisie, van onze belastingcenten.
Ik keek. En zuchtte.
Ik denk aan Theodore Dalrymple, de Britse psychiater en essayist, die in dit soort idiotismen de glijdende schaal van de beschaving ziet. Wat hem vooral verontrust, is dat de elite deze uitspraken lachend aanhoort. Hij zou zich niet druk maken over Marianne Zwagerman, maar wel over Andreé van Es, de bloedmooie GroenLinkswethouder, die tegenover haar stond en glimlachend naar haar betoog luisterde.
Dalrymple is een conservatief, die tot nadenken aanzet. Hij is een Brit tot in het diepst van zijn vezels. Houdt van Shakespeare en haat Karl Marx. Hij vindt D. H. Lawrence bagger, omdat die teveel over neuken schrijft, wat voor mij weer een reden was om Lady Chatterley’s Lover te kopen. Hij wijst in veel van zijn betogen op de jaren zestig, toen de geest van vrijheid blijheid uit de fles kwam. Daar wijst Marianne Zwagerman ook op: dat moeten we niet willen, dat je niks meer mag zeggen, zoals toen.
Rutger Castricum staat dus in een lange rij helden van het vrije woord. Van Joost van den Vondel tot Ayaan Hirsi Ali. En van Baruch de Spinoza tot Gerard Reve. Allemaal provocateurs die er een sport van maakten mensen te beledigen, te treiteren, te zuigen tot ze leeg waren.
Zoals Rutger dagelijks het gezag aanvalt, zo deed Vondel dat in zijn tijd ook. Hij schreef eerst Palamedes, een toneelstuk dat Maurits als moordenaar op Johan van Oldenbarnevelt neerzette. En daarna zijn bekendste werk: Lucifer. Werken die te vergelijken zijn met Rutgers PowNews. Vondel en Castricum vechten allebei tegen de instituties. Vondel vroeg zich namelijk ook af of Maurits van Oranje nog geneukt had, maar verwoordde het anders.
Neuken. Een heerlijk woord. Ik denk weer even aan D. H. Lawrence. In 1932 schreef E. De Perron over diens Lady Chatterley’s Lover: ‘Domme mensen zullen zich ook in de toekomst misschien geschokt voelen, maar zij doen er niet toe.’
Vertaald naar nu is Rutger de nieuwe D.H. Lawrence en is Zwagerman E. Du Perron.
Dat u het weet.
Marcel Duyvestijn is graag een provocateur, maar is er in diepste wezen te laf voor. www.liefdevollid.nl.
