Acacadabra, sprak Mark Rutte, en daar kwam plots een contract met Brussel uit de lucht vallen. Nou ja, contract? Mijn mond wijd opengesperd, verbazing en ongeloof vechtend om de troon, las ik deze schokkende kop op Nu.nl: Rutte sluit meer druk uit Brussel op hervormingen niet uit. Hatsaflatsa. Sluit niet uit. Sluit niet uit. Alsof hij niet allang weet dat dit inderdaad staat te gebeuren. Waarom? Omdat hij er zelf bij was toen ze dat afspraken.
Ik vind het niet gek dat de Amerikanen Rutte niet afluisteren. Ze hebben het geprobeerd, maar snapten er niets van. De man is de levende ontkenning van de wet van de uitgesloten derde, namelijk dat iets niet tegelijk A én niet-A kan zijn. Ik heb het al eerder geroepen, maar de perfectie waarmee onze premier het voor elkaar krijgt om met zijn vlotte babbel iedereen te vriend te houden, is uniek. Hij fietst lachend tussen twee verschillende werkelijkheden door, in de wetenschap dat ze in Brussel niet weten wat hij in Den Haag zegt en andersom.
Què? Rutte erkent dat er contracten komen tussen de lidstaten en de Europese Commissie, over het te voeren economische beleid, zodat de eurocrisis zich niet over een paar jaar kan herhalen. Daar zijn de regeringsleiders het al lang over eens geworden, zoals in dit officiële stuk staat. Maar aan de andere kant stelt de premier zonder met zijn ogen te knipperen dat onze “soevereiniteit” niet aan in het geding is. Die contracten zijn helemaal niet “bindend”, nee joh, vertaalfoutje. Dixit Marcus.
Mmm… in het Engels gaat het om de term “engage”. Dat betekent dat je een verbintenis aangaat, zoals bij een verloving. Wat Rutte kennelijk bedoelt is dat zo lang de ring nog niet om je vinger zit, je elk moment hard weg kunt rennen. Vergeten we ook de toevoeging dat – in tegenstelling tot landen binnen de eurozone – lidstaten die niet meedoen aan de euro “vrijwillig” zo’n contract aangaan. Die wél dus. Tsja, er is altijd wel een taalkundige te vinden die voor zijn rekening wil nemen dat het tegendeel van vrijwillig niet per se onvrijwillig is.
Het is niet dat ik Europa haat. Ik heb geen moeite met die contracten. Het is een logische stap. Alleen is het b*shit om vol te houden dat we straks nog over evenveel gaan als dat nu het geval is. Het siert GroenLinks dat ze de logische consequentie trekken dat het tijd is voor een verdragswijziging – en daarmee zijn ze de enige voorstanders van verdere integratie van de eurozone die dat v-woord durven uiten.
Zo langzamerhand voel ik me bijna gedwongen om die petitie voor een Europees referendum te tekenen. Als je het overlaat aan het kabinet, blijft het bij hogere uitlegkunde waar het orakel van Delphi bij verbleekt. Even had ik hoop, toen Diederik Samsom in de Tweede Kamer een opening gaf om de kwijnende legitimiteit een reanimatie te geven. Helaas. Ik had het kunnen weten, het eerlijke verhaal sneuvelt het eerst. De PvdA is stil geworden.
Wankel
Ook in zijn Isaiah Berlin-speech in Londen, waar hij tamboereerde op het economische belang van de Unie, vermeed Rutte de woorden referendum en verdrag zorgvuldig. Dat economische belang is onmiskenbaar, alleen zal het zonder democratisch fundament een steedse wankeler basis zijn om de samenwerking op het oude continent te waarborgen.
De Amerikanen hebben het opgegeven. Hun paranoia legde het af tegen het onverwoestbare optimisme van Rutte. Nee, dan tappen liever het Duits van Merkel af, dat begrijpen ze tenminste beter dan het gegoochel van de VVD-leider. Zelfs het kerklatijn van de Pope klonk de NSA als muziek in de oren na de zoveelste vruchteloze poging om al die harde “g’s” te ontcijferen. Moesten ze daar Obama voor wakker maken?
Laat onze overzeese vriendjes elkaar maar suf lullen, daar in de Hollandse delta.
Meer lezen van Peter Wierenga? Neem dan een abonnement (de man moet ook eten).
