Het moment was daar, Mark Rutte stond in vak K achter het katheder. Hij zou zijn hand uitsteken naar de kamer, althans, de hand die hij nog over had. De andere hand was nodig om boven het hoofd van Geert Wilders te houden. Maar hij stond er toch maar, hij wel, links niet. En Rita Verdonk. Rita wie? Groot in Den Helder, laatste veld op een schaakbord uit een andere tijd. Mark wie? Mark Rutte, godenzoon van het lot uit Den Haag. Men was er klaar voor, door de livestream meende ik de geur van vers gemaaid gras te ruiken, einde van de zomerstop. Rode stropdassen bij de PvdA, the sense of occasion.
Het kabinet wilde van Nederland een kansenland maken, maar vroeg daar wel wat voor terug. Van immigranten en van studenten maar ook van verstandelijk gehandicapten van uitkeringsgerechtigden en van de ontvangers van ontwikkelingshulp. De WW en de hypotheekrenteaftrek bleven ongewijzigd. In totaal 18 miljard er af, dat was het strijdplan. De WW en de rest van de arbeidsmarkt in ruil voor een legioen van huurlingen, 18 miljard om het VVD blazoen schoon te houden, en Hans en Maxime in je nek om het CDA aan boord te hijsen.
Inspraakfundamentalisten
Wat zei de Godfather ook al weer over vrienden en vijanden? En Sun Tzu: “Een gevecht is beslist voordat het begint”. Welk gevecht had hij gevoerd? CDA/VVD als rechts aambeeld onder de progressieve en populistische hamers in plaats van een verwijfde VVD in een coalitie van regelridders en inspraakfundamentalisten.
“Mevrouw de voorzitter”, en daar kwam de oprecht bezorgde, immer gefronste, progressieve falanx over de einder gedraafd, met het monopoly op redelijkheid in hun eigen wereld. Er werd veel geconcludeerd “en dat is mijn conclusie” gesmeekt: “Geef dat nou toch eens toe!”. Ook werden er ideeën aangedragen: “Ik heb een veel beter plan”. Blok en Haarsma Buma hielden de rijen gesloten en de kaken op elkaar. Niet hip. Wel hard. Een gevecht is beslist voordat het begint. Het aambeeld kaatste terug en Ivo zag dat het goed was.
De blonde huurling hield zich koest, de koning uit de regering, daar doe je acht jaar over en niemand wil het. Geert Wilders ook niet, huurling zonder doel. Vriend Jort meldde in DWDD dat Mark graag piano speelt, mooi beeld en dat wist Jort donders goed.
Piano
In gedachten zie ik Rutte graag achter de piano zitten. Zonlicht schijnt door het grote raam op de smaakvolle houten vloer van zijn appartement. In opperste concentratie af en toe met het bovenlijf naar de piano bewegend. Bewust ongehuwd. Onze minister president.
Tycho van der Meij stuurt zomaar dit soort stukjes in. Vinden wij uitstekend. Meer Tycho op zijn weblog.
