Nu het regeerakkoord klaar is en de focus op de 18 miljard bezuinigingen ligt, is het goed om eens terug te blikken op de allereerste coalitieafspraak van CDA, VVD en PVV. Begin augustus stelden de drie partijen gezamenlijk op dat ze van mening verschillen over de aard van de Islam. Wilders is van mening dat de Islam een politieke ideologie is die Nederland wil veroveren, de overige partijen schreven toen op dat briefje dat zij de Islam een religie ‘vinden’. Het beeld dat uitging van deze afspraak was dat het om een fundamenteel punt ging. Een standpunt dat de drie partijen gezamenlijk belangrijk vinden.
Vergeten excuusbrief
Waar Wilders sindsdien dag in dag uit zijn best doet duidelijk te maken waarom hij de Islam een politieke ideologie vindt, zou je van de overige coalitiepartijen op zijn minst af en toe een poging verwachten hun kant van de zaak duidelijk te maken. Wanneer PVV’er Bosma stelt dat liberale moslims mogelijke wolven in schaapskleren zijn die de boel over willen nemen, zou je dan ook van VVD en CDA – die nota bene moslims in eigen gelederen hebben – verwachten dat ze de volgende dag in de krant keihard het tegendeel beweren. Het is echter muisstil aan dat front. En hoe langer het duurt en hoe meer er tegen te spreken valt – denk ook aan Ground Zero – hoe meer het beeld opdoemt van twee partijen die het papiertje enkel als excuusbrief nodig hadden om formeel afstand van Wilders te nemen.
Die handtekening van begin augustus is iedereen echter weer vergeten; de enige die nog over de Islam praat is Wilders. Door niet stelselmatig afstand te nemen van zijn uitspraken en wel dagelijks met hem lachend ‘werkend aan een akkoord’ op de foto te staan legitimeren Verhagen en Rutte Wilders’ standpunten.
Propaganda
In een artikel in de New York Times over toenemende moskeeprotesten komt de werkloze Diana Serafin aan het woord. Ze woont in een stadje in de buurt van San Diego:
As a mother and a grandmother, I worry. I learned that in 20 years with the rate of the birth population, we will be overtaken by Islam, and their goal is to get people in Congress and the Supreme Court to see that Shariah is implemented. My children and grandchildren will have to live under that.”
“I do believe everybody has a right to freedom of religion. But Islam is not about a religion. It’s a political government, and it’s 100 percent against our Constitution.
Verhalen als die van Diana Serafin laten zien dat de islamiseringsfabeltjes, inclusief belachelijke feitenverdraaiingen die Wilders en zijn internationale vrienden dag in dag uit propaganderen, in vele hoofden ingang vinden. Nu helpt het PR-technisch zeker niet dat een kleine groep moslims Wilders’ uitspraken steeds bevestigt en dat in de media het telkens de randdebielen zijn die alle aandacht krijgen (en nemen). Maar het baart me ernstige zorgen dat de regeringspartners van Wilders vrolijk over koopkrachtplaatjes blijven praten wanneer Wilders via speeches in New York of Berlijn zijn boodschap de Nederlandse huiskamers binnenloodst.
Geweld
Waarom? Veel moslims ervaren toenemende discriminatie en scheldpartijen op straat. Vijandige bejegening komt vaker voor. En nog schrikbarender, de afgelopen jaren vindt er bijna drie keer per maand geweld plaats tegen moskeeën of Islamitische scholen, zo melden de weblogs Republiek Allochtonie en Frontaalnaakt – helaas als een van de weinigen.
In het licht van deze toenemende vijandigheid is het absurd dat Rutte & Verhagen in geen velden of wegen te bekennen zijn om met dezelfde regelmaat en in net zulke krachttermen als Wilders de Nederlandse burgers die de Islam aanhangen te omarmen en de collaboratiebeschuldigingen van Bosma te weerspreken. Leiden de uitspraken van Wilders direct tot geweld? Nee. Maar wanneer hij niet tegengesproken wordt door mensen die hem in het zadel plaatsen worden deze wel bekrachtigd. Of de Islam wel of geen politieke ideologie is, is geen simpel politiek meningsverschil waar je in één alineaatje afstand van neemt, maar een fundamenteel punt waarvan de gevolgen lang door zullen resoneren.
CC-photo Asterix611
