Obama is een grote held in Nederland. De afgelopen week begon elk actualiteitenprogramma met een lofzang voor Obama. Men viel op tv over elkaar heen om Obama te prijzen. Het bleef echter vooral bij vaagheden zoals zijn progressiviteit en zijn bijzondere spreektalent. Maar daar blijft het vaak ook bij, mooie speeches. Iedere progressieve Nederlander eet uit de hand van Obama, maar slechts weinigen volgen ook daadwerkelijk de Amerikaanse politiek. Ze geloven daadwerkelijk dat de politiek in Washington veranderd is sinds de komst van Obama. Van die hope and change is echter weinig terecht gekomen. Geld domineert nog steeds de Amerikaanse politiek en ook Obama. Waar denk je dan dat het geld voor zijn enorme campagnekas vandaan komt?
Maar als ik dan de stuitende naïviteit zie van de tafelgasten bij De Wereld Draait Door stoor ik me daar enorm aan. Links en rechts hebben beide een denkbeeldige Obama in gedachten. Links ziet Obama vooral als die progressieve goedzak die zo mooi kan spreken. Terwijl rechts hem het liefst wegzet als een socialistische Hitlertiran. Het grote probleem in Nederland is dat we alleen campaigner Obama kennen met die mooie progressieve retoriek en beloftes. Wie haast niemand in Nederland kent is politician Obama. Politician Obama is een uiterst conservatieve democraat. De Amerikaanse term hiervoor is een centrist of een blue dog Democrat. Dat zijn Democraten die altijd de oren laten hangen naar de corporate interesses.
Veel Obama-apologeten zullen het misschien ontkennen maar Obama heeft niet veel klaargespeeld in zijn eerste termijn. De verdedigers van Obama zullen zeggen dat het de schuld was van de Republikeinen maar dat verklaart niet waarom Obama dan niet in de eerste 2 jaar heeft doorgepakt en zijn beloftes niet heeft doorgevoerd. Zijn revolutionaire “Obamacare” was gewoon precies hetzelfde plan van de toen nog “liberale” Romney. Een plan waar de zorgverzekeraars een grote inbreng bij hadden. De public option waar zoveel mensen in de VS op hoopten werd niet opgenomen in Obamacare. Hij zou direct uit Irak vertrekken. Daar kwam hij al snel op terug en de VS vertrok pas in 2011 uit Irak. Troepen werden in 2009 al teruggetrokken maar die werden direct weer overgeplaatst naar Afghanistan, want de Obama administration wilde zich vooral op Afghanistan focussen. Obama heeft dus wel zijn belofte gehouden om uit Irak te vertrekken maar heeft de oorlog alleen maar verplaatst naar Afghanistan.
De oorlog in Afghanistan is aan het escaleren en de oorlog heeft zich nu ook verplaatst naar de grensgebieden van Pakistan. Vooral de nieuwe drones zijn Obama’s favoriete speeltjes om terrorisme mee te ‘bestrijden’ in landen als Pakistan en Yemen. Drones lijken een humane manier van oorlog voeren maar zijn dat niet. Obama heeft nu de macht om signature strikes uit te voeren. Dus zelfs Amerikaanse staatsburgers kunnen in het buitenland vermoord worden als ze verdacht worden van terrorisme.
Bij zo’n signature strike komt er geen rechter aan te pas. Het is geheel aan de Obama-regering om te bepalen wie leeft en wie er dood gaat. Wat ook weinig mensen weten is hoe dodelijk de drones zijn. Zo maakt men gebruik van de “double tapp” tactiek. Dat betekent dat men eerst een verdacht doel bestookt en daarna terugkomt als de eerste hulpverleners ter plekke zijn en dan wordt het doel nog eens gebombardeerd. Ook huwelijken of begrafenissen bombarderen gaat de Amerikanen niet te ver. De burgerslachtoffers die drone strikes maken zijn enorm. Als Assad een begrafenis bombardeert spreekt Obama er schande van maar zijn eigen daden schuift hij voor het gemak onder het tapijt.
Een andere belofte van campaigner Obama was het sluiten van Guantanamo Bay. In plaats daarvan heeft Obama de NDAA ondertekend waarmee hij als een professor constitutioneel recht habeas corpus uit het raam gooit. Hij heeft de NDAA van 2013 ook al ondertekend dus hij blijft gewoon bij zijn standpunt. Want de Amerikaanse overheid heeft nu de bevoegdheid om burgers, die verdacht worden van ‘terrorisme’, op te pakken en voor onbepaalde tijd vast te kunnen zetten zonder tussenkomst van een rechter. Als Bush dit verdrag had ondertekend had de Nederlandse media moord en brand geschreeuwd, maar nu bleef het oorverdovend stil. Vreemd want dit verdrag gaat nog veel verder dan de Patriot Act.
Ondanks zijn progressieve retoriek zal Obama in werkelijk de rijken en corporaties niet meer belastingen opleggen. Sinds de financiële crisis in de VS is er nog steeds geen enkele Wallstreet CEO in de gevangenis gegooid. De bankiers kunnen zelfs wegkomen met het witwassen van geld van Al Qaeda en Los Zetas. Obama zet gewoon de Bush doctrine door, zowel op binnenlands als buitenlands beleid maar de liberale achterban blijft stil. Niemand die Obama’s drone strikes, ondertekening van NDAA of de lakse vervolging van Wallstreet durft te veroordelen. Dit alles omdat ze het Republikeinse alternatief vrezen. Maar hoeveel slechter dan dit kan een Republikein het doen? Dat Obama als de nieuwe Martin Luther King wordt gezien door sommigen is daarom ook een schande.
Of zoals Noam Chomsky het in een recent interview verwoordde: “Obama heeft geen moreel centrum.”
