Zonsondergang. Zomers weer. Ik zit in de paleistuin van mijn riante woning naar mijn glas Lambrusco te turen. U moet weten dat ik graag koolzuurbelletjes tel. Word ik rustig van. Net zoals met mijn handen langzaam de uit de barbecue opstijgende hittegolven aaien. Aaien ja. Hitte aai je. Mijn handpalmen moeten ook aan hun trekken komen. Daarom aai ik hitte. Niets (bijna niets) voelt fijner dan met je handen boven een hoopje smeulende kooltjes hangen.
Ik voel altijd precies waar de grens ligt met hoeveel hitte mijn handen aankunnen. Een beetje zoals met Obama en Syrië. Obama voelt zoals we allemaal weten haarfijn aan wanneer hij moet ingrijpen in Syrië. Wanneer het brandende Syrië te heet wordt. En wanneer het te heet wordt, is het tijd om het te bekoelen. Net zoals bij mijn handen dus. Maar vlak voor die hittepiek ligt dus een grens. En op die grens voelt de warmte die mijn handen binnendringt het fijnst. En als je dan lang met je handen boven de barbecue hangt beginnen ze soms te tintelen.
Ik denk dan altijd dat mijn handen giechelen. Giechelen van genot. Bij Syrië lag die grens vóór de huidige burgeroorlog. Een dictatuurtje. Assad had alles onder controle. Het was er relatief rustig. Er was totaal nog geen sprake van een mogelijke Amerikaanse interventie in het land. Mocht het Midden-Oosten dan toch nog wat struggles hebben dan kon Obama’s secretaresse het wel even afhandelen. Misschien ook maar beter. Obama neemt namelijk niet graag beslissingen. En dus kon Obama destijds op z’n lauweren rusten en net zoals ik in z’n dikke vette White House de koolzuurbelletjes in zijn witte huis-wijn gaan tellen. Wat erg rustgevend is moet u weten.
Israël begint te blaffen. Als pappa VS niets gaat doen nemen we het heft in eigen handen! Oe. Shit. Kindje Israël wil Syrië en wellicht Iran zèlf binnen gaan vallen. En als Obama iets heeft meegekregen van zijn Christelijke opvoeding zal het wel zijn dat je nooit je kinderen buiten moet laten spelen op gevaarlijk terrein. Obama moet knopen gaan hakken. Beslissingen nemen. Wat moet er gebeuren met het oververhitte Midden-Oosten? Hij wordt schreeuwend wakker.
Mijn buurmeisje zit voor me en prikt me in m’n arm. ”Hé, koek-koek, is daar iemand?” Waa, wa- wahatt?? Oh. Tuurlijk. Ik was aan het barbecueën met de buren. Mijn buurmeisje moet nog zeventien worden en zit met een heel erg nare kwestie. De alcoholgrens gaat omhoog. Van 16 naar 18. En niet alleen dat. Je mag dus ook niet meer gezien worden met alcohol in het openbaar. Alles wordt strenger. Mijn buurmeisje mag dus straks na één heel jaar losbandig gezuip ineens geen druppel meer drinken. Ze kijkt me somber aan. Bij somber kijkende tieners moet ik altijd denken aan zo’n foto met een negertje met een vliegje op z’n neus. Onzekere toekomst. Niks lekkers te drinken. Treurig. Wat hebben onze pubers het toch zwaar.
Het buurmeisje vraagt aan mij of het ook echt allemaal strenger zal worden, of dat het allemaal wel zal meevallen. Mensen denken altijd dat ik dat soort dingen blijkbaar allemaal maar weet omdat ik schrijf en meningen geef over dingen waar ik allemaal dingen over denk te weten. Maar nergens mag natuurlijk uit blijken dat ik van een bepaald onderwerp absoluut niente afweet. Dus dan doe ik altijd even zoals Mark Rutte dat altijd doet. Beetje lachen. Grapje maken. Gewoon beetje dollen.
Ik zeg tegen mijn buurmeisje dat de rest van haar pubertijd er waarschijnlijk sobertjes uitziet. Waarschijnlijk wordt alles inderdaad veul en veul strenger. ”Echt? Ah nee he!!”. Jup. Er is niets aan te doen. Dus kijk uit hè. Alcohol bij je dragen in het openbaar is strafbaar straks en dan word je dus gearresteerd! ”Weauoow echt?!?” Ja. ”En wat gebeurt er dan?”. Vijftien jaar cel. ”Noooooit, weauoww echt?!?” Ja.
Iedereen behalve het buurmeisje moet lachen om het grapje. Mijn buurmeisje van bijna 17 jaar oud gelooft nu dus serieus dat ze straks 15 jaar moet zitten mocht ze betrapt worden met een flesje onschuldige Jillz.
Het is ook wel zielig. Zo ineens onderdeel zijn van één van mijn grappen. Mijn grappen zijn meestal ten koste van iets of iemand. Maar ja, die zijn ook het leukst. Aan het end van de avond vertel ik het slachtoffer van mijn grap dan altijd wel dat het een grapje was. Zo ook bij mijn buurmeisje. ”Je krijgt niet écht vijftien jaar cel hoor. Dat was maar een grapje” zeg ik dan. En dan is het slachtoffer weer even opgetogen.
Dit werkt bij Rutte precies andersom. Lachend vertelde hij dat IEDEREEN duizend euro kon krijgen. Zomaar! Zijn mede-VVD’ers die natuurlijk wel beter wisten lachten leuk mee. En aan het end van de avond zei Rutte: ”Het was maar een grapje hoor!” ”Dat van die 1000 euro toen?” ”Ja die, dat was een grap. Goeie hè, Hahaha” ”En al jullie partij-idealen?” ”Oja. dat dus ook. Was allemaal een grap!”. En niemand was opgetogen die dag.
Rutte’s grapjes zijn niet om te lachen. En velen met mij zullen het daar mee eens zijn. Laatst stond er ergens een krantenkopje: ”Rutte2 slechtste kabinet ooit”. Slechtste ooit?
Ik tuur nog steeds met glazige oogjes naar mijn wijntje. Ik geniet van de avondzon. De warmte van de barbecue. Ik geniet. En dan denk ik bij al die mensen die zeggen ”Vroeger was alles beter” en ”Rutte2 slechtste kabinet ooit”; zó erg is alles toch niet? Als je met vroeger 60 jaar geleden bedoelt, dan hebben we het nu veel beter. 60 jaar geleden was Nederland vijf jaar lang er minstens zo erg aan toe als Syrië. En de welvarende Nederlander lijdt wel onder Rutte2, maar welvarend zijn we nog steeds toch? Ondanks dat ik zoveel zeur en klaag ben ik best tevreden. Ik probeer heel even gewoon zo positief mogelijk te zijn. Ik zit nog steeds in mijn tuin. In Groningen. Ik krijg een berichtje binnen van NU.nl: ”Henk Kamp zegt dat schade schaliegasboringen ”beheersbaar” is”.
Het is nacht. Paar wijntjes verder. Grond begint te trillen. 2 schokgolven. En jawel, een aardbeving. EEN AARDBEVING. En dat terwijl we nog niet eens BEGONNEN zijn met boren naar die gefossiliseerde dinosaurusscheten!
De aardbeving heeft mijn wijn van tafel geveegd. Mijn koolzuurbelletjes sijpelen langzaam de grond in. En ik was nog lang niet klaar met tellen. Verdomme Henk. ”Beheersbaar” my ass. Henk Kamp heeft nu ook mij boos gemaakt. De droom dat ik eens nergens negatief over hoef te zijn in mijn artikel… Hup. Verdwenen. Ik word schreeuwend wakker.
