Waarom ik in verwarring ben? Omdat ik als actrice ‘s avonds voorstellingen speel, mis ik veelal tv programma’s als De Wereld Draait Door of Pauw & Witteman. Inmiddels zijn er zoveel columns in kranten en online te vinden, die al dan niet met afschuw spreken over het inzetten van het vrouwelijk ‘erotisch kapitaal’ bij het promoten van de boeken van Heleen van Royen en Patricia Paay, dat ik nieuwsgierig werd.
Ik heb net een aantal interviews met deze dames gelezen en teruggekeken en ik kan niet anders dan concluderen dat beide vrouwen een fenomenaal gevoel voor marketing hebben. Hun doel is zoveel mogelijk boeken verkopen voor het grote publiek en dat lukt ze aardig denk ik.
Waar komt al die commotie dan vandaan? De een vindt het ordinair de vrouwelijke seksualiteit te misbruiken voor de verkoop van boeken, de ander ziet dat juist als bevrijding en vindt beide vrouwen ware feministes en voorbeelden van ‘neukbare’ MILF’s.
Als Heleen van Royen met keurige panty’s op de cover van VK Magazine staat spreekt men schande, als er een tepel te zien is op een van haar facebook-foto’s is ze een hoer. Als Patricia Paay in DWDD zegt dat minnaars tegenwoordig meer gymnastieken dan de liefde bedrijven, zegt tafelheer Ali B. zogenaamd gegeneerd: “Nou, wat is dit voor gesprek?”
Het is allemaal tuttigheid troef.
In alle interviews wordt niet echt ingegaan op de kwaliteit of de inhoud van het geschrevene. Het gaat enkel en alleen over de manier waarop de dames hun boeken aan de vrouw brengen. Er wordt lacherig gevraagd waarom ze toch zo openhartig zijn over hun seksleven of exhibitionistische foto’s plaatsen op facebook. “Malle meiden toch!”, is de interview-toon telkens weer. Alsof je deze vrouwen niet helemaal serieus moet nemen, terwijl het hier toch gaat om serious business!
En als het al om inhoud gaat, zoals in het interview dat Pauw en Witteman hadden met van Royen, mag zij zonder onderbreking oninteressant babbelen over haar hoofdpersonage Yvonne. Er wordt over haar schrijven geen enkele kritische vraag gesteld.
Waarom dan toch, beste jezelf serieus nemende media, vragen jullie en masse deze vrouwen voor interviews? Jullie zijn er toch om aandacht te geven aan inhoud? Jullie willen toch zo graag geassocieerd worden met wetenschap, kunst en intellect? Is dit niet ordinair kijkcijfer-meeliften op het keurige, want hoe ver gaat het nou werkelijk, sex sells– imago van die ‘malle meiden’?
Wie verkoopt wie hier nou eigenlijk en wat wordt hier verkocht?
De serieuze media als pooier? Of als de hoerenloper die schande spreekt over hoeren?
Zoals gezegd: ik ben in verwarring.
